Ο Αλβανικός «αλυτρωτισμός» στο κατώφλι της Ελλάδας!

Το μπλοκ %name διαγράφηκε.Σύντομη περιγραφή του μπλοκ σας. Χρησιμοποιείται στη σελίδα επισκόπησης των μπλοκ.

Πριν λίγες μόλις ημέρες πραγματοποιήθηκε η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου. Μάλιστα συνέπεσε η ανεξαρτησία αυτή να γίνει την ίδια ημερομηνία που έγινε η ανακήρυξη της ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ στο Αργυρόκαστρο (17 Φεβρουαρίου 1914).
Καμιά φορά οι τέτοιες, μη αναμενόμενες, συμπτώσεις οδηγούν σε ψυχολογικούς αυτοματισμούς και δικαιολογημένους συνειρμούς, επαναφέροντας στη μνήμη μας γεγονότα ιστορικά, τα οποία όσο και αν προσπαθούν και αγωνίζονται αλβανικοί κύκλοι να τα σβήσουν, παραμένουν ζωντανά και επίκαιρα, προβληματίζουν και ανατρέχουν στο παρελθόν, φέρνοντας στο προσκήνιο πράξεις και ενέργειες των Ηπειρωτών, οι οποίες σφράγισαν την ταραγμένη εκείνη εποχή στις αρχές του 20ού αιώνα και ήρθησαν πάνω από σκοπιμότητες και πολιτικά συμφέροντα.
Στο σημερινό σημείωμα θα αναφερθούμε στο νεοσυσταθέν κρατίδιο του Κοσσυφοπεδίου (Αμερικανικό προτεκτοράτο) και στις επικίνδυνες επιπτώσεις και στις αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα υπάρχουν μετά την νέα αναδιαμόρφωση των πολιτικών συνόρων.
Για τον ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ (1914) και το «δέον γενέσθαι» από τις βορειοηπειρωτικές οργανώσεις του εσωτερικού και εξωτερικού και από την Ελληνική Πολιτεία θα επανέλθουμε σε προσεχές σημείωμα.
Η μονόπλευρη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, κοιτίδας του πολιτισμού των Σέρβων, εγκυμονεί κινδύνους για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Με την αναγνώρισή του από τους Αμερικανούς, από χώρες-μέλη της Ε.Ε. και από άλλα κράτη δημιουργείται επικίνδυνο προηγούμενο με απρόβλεπτες συνέπειες.
Οι Αμερικανοί (προστάτες των Κοσοβάρων - αδελφωμένες οι σημαίες τους) ισχυρίζονται ότι πρόκειται για «ειδική περίπτωση» και, επομένως, δεν συντρέχουν λόγοι ανησυχιών. Μας εφησυχάζουν οι Αμερικανοί υπενθυμίζοντάς μας, για να μην φοβόμαστε, τους πρόσφατους ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς της Σερβίας!
Τα πράγματα, όμως, παρουσιάζονται πολύ διαφορετικά. Με την μονόπλευρη ανεξαρτησία του Κοσόβου νομιμοποιείται η απόσχιση συμπαγούς μειονότητας από ένα κράτος και, κατά συνέπεια, οι μειονότητες που ζουν σε άλλες χώρες, εκτός του μητρικού τους κορμού, θεωρούν (και δικαιολογημένα) ότι ανοίγει και γι’ αυτούς ο δρόμος και η χαρά των ανεξαρτητοποιήσεων.
Μια τέτοια συμπαγής ελληνική μειονότητα ζει στο Βόρειο Ηπειρωτικό τμήμα (όχι στην Νότιο Αλβανία). Γιατί να μην έρθει και η σειρά της, όταν μάλιστα υπάρχει και το προηγούμενο της Ηπειρωτικής Αυτονομίας του 1914, την οποία κέρδισαν με σκληρούς αγώνες και αίμα;
Χώρες, όπως η Ισπανία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η ΠΓΔΜ, έχουν πάρει τα μέτρα τους φοβούμενες αυτονομιστικές κινήσεις. Η Ουγγρική μειονότητα που ζει στη Ρουμανία άρχισε ήδη να κινείται αποσχιστικά.
Οι Σέρβοι αντιδρούν με εμπρησμούς, βόμβες και διαδηλώσεις θεωρώντας παράνομη την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Ανακαλούν τους πρέσβεις από τα κράτη που αναγνωρίζουν ανεξάρτητο Κόσοβο. Στο πλευρό των Σέρβων και η Ρωσία. Ο υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας επαναλαμβάνει «το απαράδεκτο των ενεργειών της Πρίστινας». Αλλά και οι 120.000 Σέρβοι που ζουν στο Κόσοβο (περιοχή Μητροβίτσας) αρνούνται την επικυριαρχία των Αλβανών και ζητούν βοήθεια στρατιωτική από τη Σερβία. Άρχισαν να οργανώνουν διαδηλώσεις εκφράζοντας την αντίθεσή τους στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Οι βομβιστικές επιθέσεις στην περιοχή της Μητροβίτσας, οι διαδηλώσεις και η άρνησή τους να δεχθούν την αλβανική κυριαρχία, ίσως να αποσκοπεί στη διαίρεση του βόρειου τμήματος του Κοσσυφοπεδίου, γεγονός που δεν φαίνεται καθόλου απίθανο.
Και οι Σέρβοι της Βοσνίας δηλώνουν ότι ποτέ δεν θα αποδεχθούν την μονομερή ανακήρυξη ανεξάρτητου Κόσοβου. Ο πρωθυπουργός της Σερβικής Δημοκρατίας δήλωσε: «Η Βοσνία - Ερζεγοβίνη με το ισχύον σύστημα λειτουργίας της, δεν αποτελεί ένα βιώσιμο πλαίσιο για τη Σερβική Δημοκρατία». Προανακρούσματα και προειδοποιήσεις εξελίξεων και εντάσεων στα ανήσυχα Βαλκάνια.
Ο ενθουσιασμός, οι πανηγυρισμοί και οι θριαμβολογίες, που ακολούθησαν την ανακοίνωση της ανεξαρτησίας από τους Κοσοβάρους, κρατώντας αλβανικές και αμερικανικές σημαίες, για τη «γέννηση του κράτους τους», μεταδόθηκαν και στην Αλβανία, όπου εθνικιστές Αλβανοί επανήλθαν, επαναλαμβάνοντας σε όλους τους τόνους, τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».
Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος. Φωνάζουν οι Αλβανοί για «Μεγάλη Αλβανία» και «Απελευθέρωση της Τσαμουριάς». Υπέρμετρες και απροσδιόριστες οι διαστάσεις του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού. Ένα ανύπαρκτο θέμα, δίνει τροφή στις αμόρφωτες αλβανικές μάζες. Ένα θέμα το οποίο, ασύστολα προωθούν αλβανικοί σοβινιστικοί κύκλοι, με την κάλυψη και ανοχή και των αλβανικών κυβερνήσεων. Εκτυπώνουν και διαδίδουν Χάρτες με τη «Μεγάλη Αλβανία», στην οποία συμπεριλαμβάνονται περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας, της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (Τέτοβο) και περιοχές της Ηπείρου (Παραμυθιά, Μαργαρίτι, Πάργα, Πρέβεζα, Άρτα) ως τον Αμβρακικό Κόλπο.
Στο Κόσοβο, την ημέρα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας, βρέθηκαν και χιλιάδες Αλβανοί, οι οποίοι κρατούσαν πανό με συνθήματα, όπως: «Χωρίς Κόσοβο και Τσαμουριά δεν υπάρχει Αλβανία». Το πανό προβλήθηκε από το CNN και το EURONEWS. ΤΟ EURONEWS, μάλιστα, ανέφερε μεταδιδοντας την εικόνα: «Η διαμαρτυρία στην Πρίστινα έχει οργανωθεί από τους Αλβανούς που ήρθανε από τη Νότιο Αλβανία, φωνάζοντας για την ανεξαρτησία της Τσαμουριάς, ένα μικρό κομμάτι στην Ελλάδα». (Πρωινός Λόγος, Τετάρτη 20-2-2008).
«Ήρθανε» ανέφερε το Κανάλι, «Αλβανοί από τη Νότιο Αλβανία». Θα πρέπει να γίνει γνωστό διεθνώς ότι ο όρος «Νότιος Αλβανία» είναι αδόκιμος και στερείται ιστορικής βάσης. Το τμήμα αυτό είναι το τμήμα εκείνο του Ηπειρωτικού εδάφους το οποίο βιαίως αποκόπηκε από την Ήπειρο και προσκυρώθηκε από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (1913) στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος. Έμεινε μόνο από τότε στη διπλωματία να ονομάζεται «Βόρειος Ήπειρος», σε αντιδιαστολή και αντιστοιχία προς την Νότιο Ήπειρο, στην οποία και ανήκει γεωπολιτικά, πολιτιστικά και φυλετικά.
Οι αναμεταδόσεις αυτές από διεθνείς τηλεοπτικούς σταθμούς, αλλά και από έντυπα μέσα και άλλες ανακοινώσεις των Αλβανών, θα πρέπει να μην μας αφήσουν απαθείς και αδρανείς με το αιτιολογικό ότι οι τέτοιες αλβανικές μεθοδεύσεις δεν έχουν νόημα και ούτε βρίσκουν διεθνή απήχηση. Αντίθετα, θα πρέπει να μας ανησυχούν και να μας κάνουν να βλέπουμε το πρόβλημα «κατά πρόσωπο». Η προώθηση τέτοιων ανθελληνικών θέσεων πυροδοτούν νέες εξελίξεις. Η ανακίνηση και προβολή του «Τσάμικου» δεν είναι τυχαία. Ανάγκη να εγρηγορούμε και να μην επιτρέπουμε να μας προσπερνούν τα γεγονότα και να ερχόμαστε εκ των υστέρων ασθμαίνοντας να τα περιμαζέψουμε.
Από χρόνια η οργάνωση «Σύνδεσμος της Τσαμουριάς» και ο συνακόλουθος «Τσάμικος στρατός» οραματίζονται την «απελευθέρωση της Τσαμουριάς». Ορέγονται αποζημιώσεις και επανάκτηση «κυριαρχικών δικαιωμάτων». Με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και με τη μελλοντική ένωσή του με τη μητέρα Αλβανία (θα το ζητήσουν με το χρόνο οι Κοσοβάροι), άμεσος διαγράφεται ο κίνδυνος να χτυπήσει τις πόρτες μας ο αλβανικός αλυτρωτισμός.
Για τους λόγους αυτούς και για πολλούς άλλους ας μην επαναπαυόμεθα. Να επαγρυπνούμε χρειάζεται και να προβάλλουμε σε όλα τα διεθνή φόρα τα δίκαια εθνικά μας συμφέροντα. Με την παγκοσμιοποίηση και τη «σαλατοποίηση» των Βαλκανίων όλα είναι πιθανά.
Βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση και τα ελληνικά κόμματα αυτή την περίοδο ασχολούνται με το όνομα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Όμως, παράλληλα δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσει ανεκμετάλλευτος ο χρόνος και για τα άλλα εθνικά μας ζητήματα, τα οποία σήμερα μετά τα γεγονότα του Κοσσυφοπεδίου λαμβάνουν αστάθμητες διαστάσεις.
Να θυμίσουμε μια λαϊκή παροιμία, την οποία οφείλουμε, όσο ποτέ άλλοτε, να την έχουμε υπόψη μας: «Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν».
Γράφει: Νίκος Υφαντής