Ένας χρόνος από τον θάνατο του αγωνιστή Γρηγόρη Ντριγκόγια

[priest]

Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από τότε που ο μεγάλος και ανιδιοτελής αγωνιστής του βορειοηπειρωτικού Γρηγόρης Ντριγκόγιας, άφησε πρόωρα, σε ηλικία 46 χρονών, τον μάταιο αυτό κόσμο από ανεύρυσμα εγκεφάλου.

Ότι και να γραφτεί γι' αυτόν τον άνθρωπο θα είναι λίγο.
Για να γίνει όμως αντιληπτή, σε όσους δεν γνωρίζουν, η προσφορά αυτής της προσωπικότητας, θα αντιγράψω δύο αντιπροσωπευτικούς επικήδειους:


ΦΙΛΕ ΓΡΗΓΟΡΗ,

Ήσουν εκεί, όταν άρχισε ν' ανεμίζει το ράσο του μεγάλου μας αρχηγού του Σεβαστιανού και να σκιάζει απ' άκρου σ' άκρο την Ελλάδα και τα διεθνή κέντρα αποφάσεων.
Ήσουν εκεί, όταν ο αρχηγός σε κάλεσε και αποδέχθηκες την επίπονη, οδυνηρή θέση του προέδρου της ΣΦΕΒΑ Θεσσαλονίκης.
Ήσουν εκεί, όταν τ' αδέλφια μας τα εντελλόμενα όργανα τάξης, μας κτυπούσαν μέχρι αίματος επειδή θέλαμε να συμπαρασταθούμε έξω από την αλβανική πρεσβεία στους πρώτους αξιολύπητους φυγάδες, που άφηναν τον "παράδεισο" του Χότζα για να έρθουν στην μητέρα πατρίδα.
Ήσουν εκεί, στα πρώτα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για τα δίκαια του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού και βρέθηκες στα κρατητήρια της αστυνομίας, γιατί δημοσιογραφίσκοι δεν άντεχαν να βλέπουν αυτά που με τον αγώνα σου είχες καταφέρει.
Ήσουν εκεί, όταν τα ΜΑΤ μας κτυπούσαν στην Κακαβιά προσπαθώντας να σε αποτρέψουν από το αυτονόητο. Δηλαδή να φτάσεις να φωνάξεις από τη διαχωριστική γραμμή: "Κουράγιο αδέρφια, κι αν οι υπεύθυνοι δεν σας νοιάζονται, εμείς είμαστε εδώ, μέρα - νύχτα , για σας ζούμε κι αναπνέουμε".
Ήσουν εκεί, κάθε Ανάσταση στο χωριό Μαυρόπουλο να στέλνεις το "Χριστός Ανέστη" και μαζί την ελπίδα στις παγωμένες από το αθεϊστικό καθεστώς ψυχές που περίμεναν κάθε χρόνο αυτή τη μέρα.
Ήσουν εκεί, όταν ακούστηκαν οι τριγμοί του αθεϊστικού καθεστώτος, για να περάσεις στον παπά-Μιχάλη Ντάκο τ' άμφια για την πρώτη λειτουργία.
Ήσουν εκεί, για να υποδέχεσαι και να δίνεις λύσεις στα χιλιάδες προβλήματα των εξαθλιωμένων φυγάδων που κατέκλυσαν την Ελλάδα.
Ήσουν εκεί και έκανες σημαία σου την αναγκαιότητα της ίδρυσης των φροντιστηρίων της ελληνικής γλώσσας σε όλα τα μέρη όπου υπάρχουν Έλληνες και δεν μπορούν να μιλήσουν τη μητρική τους γλώσσα.
Ήσουν εκεί, στη μεγάλη δίκη των πέντε ηγετών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, να φωνάζεις, να συμπαραστέκεσαι και να ξεσπαθώνεις για την αδικία.
Ήσουν εκεί, για τα τόσα κοινωφελή έργα που έγιναν, εκκλησίες, σχολεία, δρόμους, υδραγωγείο, πνευματικό κέντρο.
Ήσουν εκεί - και για τελευταία φορά στο βορειοηπειρωτικό χώρο - για τα εγκαίνια του πρώτου ελληνικού σχολείου στην Κορυτσά, για το οποίο τόσο μόχθησες και ξενύχτησες.
Ήσουν εκεί πάντοτε ο φίλος, ο εμψυχωτής, ο εμπνευστής, ο συναγωνιστής, ο εργάτης, ο παρηγορητής, ο...
Ήσουν εκεί, εκεί, εκεί. Αμέτρητα "εκεί" καθώς εσύ στα 46 σου χρόνια έζησες όσα οι άλλοι θέλουν δεκάδες για να βιώσουν και να τα πραγματώσουν. Εσύ και τα έζησες και μόχθησες γι' αυτά και αναπαύεσαι τώρα.
Τώρα είσαι αλλού. Όχι απροσδιόριστα αλλού. Είσαι συγκεκριμένα και σίγουρα στη θριαμβεύουσα εκκλησία, μαζί με τους αγίους, τους μάρτυρες, τους ομολογητές. Είσαι και παραμένεις στη θέση του προέδρου της ΣΦΕΒΑ-ΠΑΣΥΒΑ Θεσσαλονίκης, που θα παραμένει πάντοτε κενή για να μας θυμίζει το παράδειγμα σου.
Είσαι μέσα μας και γύρω μας, γιατί ζυμωθήκαμε τόσα χρόνια με τις ίδιες αγωνίες και αγώνες.
Είσαι μαζί με τον πνευματικό αρχηγό σου μακαριστό δεσπότη Σεβαστιανό, οι πρεσβευτές που μεταφέρουν τα προβλήματα και τα αιτήματα των Βορειοηπειρωτών και δικά μας στο θρόνο της χάριτος του Θεού, για την πλήρη δικαίωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Αξέχαστε Γρηγόρη μας, ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ!

Παντελής Πάπιστας - Αντιπρόεδρος ΠΑΣΥΒΑ Θεσσαλονίκης

[priest]

Αδελφέ μας Γρηγόριε,

Ήταν αδύνατο να το πιστέψουμε όλοι εμείς, η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και της Βορείου Ηπείρου που έτρεξαν να παρευρεθούν σήμερα εδώ και να σου πουν το στερνό "αντίο", οι φίλοι σου Βορειοηπειρώτες που τόσο πολύ εσύ αγάπησες και πόνεσες, που τόσα πολλά εσύ πρόσφερες γι' αυτούς και για ολόκληρο το χώρο, ότι εσύ, ο Γρηγόρης μας, ο τόσο καλός και αγαπητός, ο γλυκομίλητος και πονετικός, ο οραματιστής και ο ολόκαρδος, ο άνθρωπος των τόσων αξιών και αρετών, ο αγωνιστής του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και ο σχεδιαστής των ελληνικών φροντιστηρίων στη Βόρειο Ήπειρο και όχι μόνο, ο ιδρυτής της ΣΦΕΒΑ και ο πρόεδρος του ΠΑΣΥΒΑ Θεσσαλονίκης, το πνευματικό παιδί του μακαριστού Σεβαστιανού, το παλικάρι με το ολόισιο σώμα, το όμορφο μουστάκι και την διαπεραστική ματιά, έφυγε από κοντά μας.
Έφυγες Γρηγόρη απ' αυτούς που τους αγάπησες και τους λάτρεψες:
Τη σύζυγο σου και τα αξιολάτρευτα τέκνα σου, από τους δικούς και συγγενείς σου, από τους φίλους και συμπολίτες, από τα παιδιά της ΣΦΕΒΑ και του ΠΑΣΥΒΑ, που δεν μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι από την πίκρα και τον πόνο, από την θλίψη και τη οδύνη, από το χαμό σου, αδερφέ μας Γρηγόρη.
Έφυγες απ' όλους όσους σε γνώρισαν. Κι αυτοί που σε γνώρισαν δεν είναι λίγοι. Είναι πολλοί, γιατί τέτοια ήταν η ζωή σου, ο χαρακτήρας και οι τρόποι σου. Με τα πρώτα σου λόγια, να σε θαύμαζαν, με την πρώτη σου ματιά να σε αγαπούσαν, με το πρώτο σου χαμόγελο να σε αποθέωναν.
Έφυγες όμως πιο πολύ κι από μας, τα αδέρφια σου Βορειοηπειρώτες, που τόσο πολύ τους αγάπησες, που τόσο πολύ τους συμπαραστάθηκες και τους εμψύχωσες, που τόσες φορές πάτησες αυτόν τον ιερό χώρο, από την Κορυτσά, τη Χιμάρα και μέχρι το μακρινό Μουρσί των Αγίων Σαράντα, για να παρευρεθείς σε διάφορες δραστηριότητες και επετείους, σε εκδηλώσεις και πιο πολύ σ' εκείνα, που είναι συνδεδεμένο το όνομα σου, τα ελληνικά φροντιστήρια.
Έφυγες κι από μας τους τέσσερις φυλακισθέντες ηγέτες της Ομόνοιας (ο ένας αναπαύεται στη Βασιλεία των Ουρανών) της περίφημης δίκης των Τιράνων, μια δίκη, μια ιστορία, για την οποία εσύ τόσο πολύ αγωνίστηκες, τόσο πολύ διαμαρτυρήθηκες, τόσο πολύ φώναξες.
Εσύ, αδελφέ μας Γρηγόρη, δεν πέθανες. Εσύ ζεις και θα ζεις μέσα στις καρδιές όλων. Στις καρδιές της δικής σου οικογένειας, των δικών σου ανθρώπων, των φίλων, των συγγενών, στις καρδιές μας, στις καρδιές όλου του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Δεν μπορώ να σου κρύψω, αδερφέ μου Γρηγόρη, ότι γράφοντας αυτά τα λόγια, πόσες φορές σταμάτησα, πόσες φορές προσπάθησα, γιατί τα δάκρυα μου έσταζαν βροχή, γιατί το μυαλό μου θόλωνε από την αναπαράσταση της όμορφης εικόνας σου.
Αναπαύου ήσυχα, αδερφέ μας Γρηγόρη. Ο Μεγαλοδύναμος σίγουρα θα σε τοποθετήσει κοντά του, γιατί για κοντά του αξίζεις.
Καλό σου ταξίδι, αδερφέ μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η μνήμη.


Βαγγέλης Παπαχρήστου
πρώην πρόεδρος Ομόνοιας Αγ. Σαράντα και Γενικός Γραμματεύς του Κεντρικού Συμβουλίου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ

[Ελεονώρα]