O δημοφιλέστερος Βορειοηπειρώτης του αιώνα

[priest 2]

Στις 17 Φεβρουαρίου 2009 συμπληρώνονται 95 χρόνια από την ανακύρηξη της Ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου.
Γι' αυτό από σήμερα ξεκινάει ψηφοφορία που θα διαρκεσει μέχρι εκείνη τη μέρα, όπου καλείστε να αναδείξετε τους Βορειοηπειρώτες που έγραψαν ιστορία τόσο στην ιδιαίτερη πατρίδα μας όσο και στην ελληνική κοινωνία, από το 1914 εώς σήμερα (χωρίς να αποκλείεται η όποια δράση τους πριν από το συγκεκριμένο έτος).

Αρχικά σκέφτηκα να κάνω μια ψηφοφορία που θα περιελάμβανε και προσωπικότητες από τη Νότια Ήπειρο που έδρασαν από το 1914 και έπειτα,
αλλά επειδή η πρώτη ψηφοφορία, για τους Ηπειρώτες όλων των εποχών, δεν βρήκε ανταπόκριση, το περιόρισα μόνο στους Βορειοηπειρώτες,
όρος που άρχισε να ισχύει από εκείνη τη χρονιά που η Ήπειρος μας χωρίστηκε στα δύο.

[xylino spathi]

Με βαση το δημοσιευμα viewtopic.php?f=16&t=3033
ψηφιζω ανεπιφυλακτα xhaxhi Enver.
Και μη βιαστειτε να με κρινετε γιατι για κανενα αλλο δεν εκλαψαν τοσο οι συμπατριωτες μας οσο για το xhaxhi.
Αχ Απριλη, αχ Απριλη μας επικρανες τα χειλη....................
α ρε κουαντρα της Ομονοιας!!!

[nalehandro]

ξεχασες να προσθεσεις το Τζιωρτζ Τενετ στη λιστα?

[priest 2]

Είπα τόσο καιρό να μην απαντήσω αλλά λόγω της επικαιρότητας θα ενδώσω.

α) Ο Τζωρτζ Τένετ ούτε γεννήθηκε, ούτε έζησε, ούτε πρόσφερε στην Βόρειο Ήπειρο. Δεν πιστεύω ότι το όνομα του είχε θέση στη συγκεκριμένη λίστα.

β) Ακόμα κι αν είχε αυτό το όνομα η ψηφοφορία δεν νομίζω ότι η αδιαφορία και η αναισθησία θα ήταν λιγότερη σχετικά με την ιστορία του τόπου μας.

Αν ανέβαζα ψηφοφορία με το ποια κοπή βασιλόπιτας ή ποιο πάρτυ σας έμεινε περισσότερο αξέχαστο τότε θα γινόταν θραύση.

Και αφού κάθε Σαββατοκύριακο μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου θα έχετε τουλάχιστον από τρεις βασιλόπιτες να κόβετε και να τρώτε, σας εύχομαι ολόψυχα
ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!...

[παρατηρητης]

Εχεις μεγαλο δικιο που μας τα χωνεις παπα..Δυστυχως δινουμε αλλου περισσοτερη σημασια.
Να σου πω ομως την αμαρτια μου ,παρολο που δεν με τιμαει,καποια ονοματα μου ειναι αγνωστα (δοξα τον θεο ελαχιστα απο αυτα) πχ Καλλιάφας,Μικραγιαννανίτης.

Φιλικα ο Παρατηρητης

[priest 2]

Γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης (1905-1985)

Ο κατά κόσμον Αναστάσιος-Αθανάσιος γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1905 στην Δρόβιανη της επαρχίας Δελβίνου Βορείου Ηπείρου. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του. Με το τέλος του δημοτικού σχολείου ο έφηβος πλέον Αναστάσιος έμελλε να εγκαταλείψει το περιβάλλον του χωριού. Ήδη ο πατέρας του είχε εγκατασταθεί στον Πειραιά, όπου εργαζόταν. Και ο ίδιος έπρεπε να τον ακολουθήσει για να εργαστεί κοντά του. Έτσι, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την μητέρα και τον μικρότερο αδελφό του.

Ο ίδιος περιγράφει την αναχώρησή του από το χωριό: «Από την Δρόβιανη δεν θυμούμαι αν έφυγα με σκοπό να ξαναγυρίσω». Ο χωρισμός αυτός κόστισε σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Ιδιαίτερα στην μητέρα του Αθηνά.
Ο ανηψιός του μας πληροφορεί σχετικά: «Για πρώτη φορά άκουσα για τον γέροντα το 1941, όταν επιστρέψαμε από Ελλάδα, εγώ, η μαμά μου Ευθαλία και ο πατέρας μου Κίμων, όπου με είχαν φέρει για κάποια χειρουργική επέμβαση. Όταν, λοιπόν, επιστρέψαμε στο σπίτι, με ρώτησε η γιαγιά μου· τον θείο σου τον είδες; Τον αντάμωσες; Εγώ με απορία την κοίταξα στα μάτια και ρώτησα· ποίον; Και μου λέει· τον Γεράσιμο. (Ήξερε ότι έγινε μοναχός, γιατί είχαν αλληλογραφία). Όχι, της λέω. Ήμουν 5-6 χρονών τότε. Έκτοτε άρχισα να ζω την αγωνία της γιαγιάς μου, μήπως κλείσει τα μάτια της μη βλέποντάς τον ποτέ, πράγμα που έγινε κιόλας».
...

Ο Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης αναδείχθηκε ως ο μεγαλύτερος υμνογράφος της μεταβυζαντινής εποχής. Το έργο του γνώρισε μεγάλη απήχηση και η φήμη του ως υμνογράφου ξεπέρασε σύντομα το ασκητικό κελλί και διαδόθηκε σε ολόκληρο το Άγιον Όρος. Ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός ότι η αναγνώριση του έργου δεν συνέβη κατά το τέλος η έστω την διάρκεια της υμνογραφικής παραγωγής, αλλά ήδη από τα πρώιμα στάδιά της.

Η Εκκλησία αποδέχθηκε πολύ νωρίς το έργο του νέου υμνογράφου της και το ενέταξε στις εκκλησιαστικές ακολουθίες. Επανειλημμένα επαινεί το έργο και τιμά το πρόσωπο του υμνογράφου. Οι ύμνοι ψάλλονται στις εκκλησιαστικές ακολουθίες, εντάσσονται δηλαδή στην λειτουργική χρήση, παράλληλα με τα έργα των προγενέστερων μεγάλων υμνογράφων της. Η ευρεία απήχηση του έργου φαίνεται και από την μεγάλη ζήτηση των διαφόρων ακολουθιών, από ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου να συμπληρωθούν τα εκκλησιαστικά βιβλία.

Όπως ήταν φυσικό, η πανθομολογούμενη αναγνώριση της αξίας του έργου του υμνογράφου προκάλεσε και την, συνδεόμενη με αυτήν, απονομή διαφόρων διακρίσεων, τόσο από την Εκκλησία όσο και από την Πολιτεία.

Η Εκκλησία τίμησε τον υμνογράφο με πολλές διακρίσεις. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο του απονέμει την ευαρέσκειά του. Η ανώτατη εκκλησιαστική διάκριση δόθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα, όταν ο π. Γεράσιμος ονομάστηκε Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Στην απόφαση αυτή οδηγήθηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως αναφέρει το σχετικό πατριαρχικό γράμμα με ημερομηνία 25 Αυγούστου 1955.

Πέρα από τις παραπάνω εκκλησιαστικές διακρίσεις ο υμνογράφος έλαβε και πολλά μετάλλια και παράσημα. Το 1963 του απονεμήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη ο σταυρός της χιλιετηρίδας του Αγίου Όρους, για την συμβολή του στην διοργάνωση και επιτυχία των εορτών που είχαν προγραμματισθεί.

Εκτός από την Εκκλησία και η Ελληνική Πολιτεία τίμησε τον υμνογράφο. Η ύψιστη τιμή και ταυτόχρονα αναγνώριση του έργου του προέρχεται από την Ακαδημία Αθηνών. Στις 3 Δεκεμβρίου 1953 από το βήμα του ανώτατου πνευματικού ιδρύματος της χώρας έγινε ιδιαίτερος λόγος για το έργο του υμνογράφου. Ύστερα από 15 χρόνια η Ακαδημία Αθηνών απονέμει το αργυρό της μετάλλιο στον υμνογράφο, «δια το υπέροχον υμνογραφικόν του έργον το οποίον τιμά την ελληνικήν γραμματείαν και την θρησκευτικήν ποίησιν».


για πληρέστερη βιογραφία
http://www.arxontariki.net/viewtopic.php?f=47&t=401

[priest 2]

Σπύρος Καλλιάφας (1885-1964)

Σπουδάσας φιλοσοφίαν και παιδαγωγικήν εις Ζυρίχην Ελβετίας.
Διετέλεσε Διευθυντής του Διδασκαλείου Ιωαννίνων και του Μαρασλείου Διδασκαλείου, εκπαιδευτικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και καθηγητής τους Παν/μίου Αθηνών.
Έγραψε πολλά συγγράμματα, φιλοσοφικά, παιδαγωγικά, ψυχολογικά.
Συνέβαλε στον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Παιδείας στον παιδαγωγικό τομέα.