"μοναχικες σκεψεις"

από **ZEYS** » 10:15 am 28 09 2007

- Παίρνω χρώματα του μυαλού και τα ρίχνω με μανία στους τοίχους. Να γίνουν εικόνες. Εικόνες ήρεμες για να χαθώ. Μέσα τους. Να σωθώ. Βουτώ τα χέρια μου στα χρώματα και αγγίζω τους ζεστούς τοίχους. Προσπαθώ. Να στρώσω την άμμο. Να γεμίσω την θάλασσα. Να βάλω ένα άσπρο καραβάκι πάνω της και να του φυσήξω τα πανιά απαλά. Να κρεμάσω έναν ήλιο. Να ρίξω μυρωδιές σαν χρυσόσκονη. Να μυρίσει καρπούζι. Να χυθεί ένα λινό άσπρο φόρεμα πάνω σε ένα κορμί. Να ξεφύγει ένα γέλιο και να χαθεί μέσα σ’ ένα κοχύλι. Να σχηματίσω ένα εγώ αρμονικό με όλα αυτά. Να χτίσω μια θάλασσα γύρω μου και να χαθώ εκεί…

- Θα ήθελα να είχα και άλλες λέξεις. Έτσι μόνο και μόνο για να στις χαρίσω και αυτές. Κοίταξα τις τσέπες μου βλέπεις και δεν έχω άλλες. Στις έδωσα όλες. Στις είπα πρώτα και μετά άπλωσα τα χέρια μου και στις έδωσα. Δεν μέτρησα. Δεν στάθηκα ούτε στιγμή. Προχώρησα στην κίνηση. Την θεωρούσα βλέπεις δεδομένη…
Αλλά ξες ποιο είναι το λάθος;
Εγώ θεώρησα δεδομένη μια κίνηση, εσύ όμως εμένα…

- Χτυπάω τα γράμματα. Να σχηματίσω λέξεις. Να δώσω νόημα στην σκέψη μου. Αδυνατώ. Τα χέρια δεν υπακούν. Τα γράμματα το ίδιο. Δεν θέλουν. Δεν μπορούνε. Η σκέψη μου θα μείνει εκεί που γεννήθηκε. Στο μυαλό μου. Άσπρο κομμάτι. Αν είναι δυνατή θα αντέξει στον χρόνο. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν όχι θα χαθεί. Θα σπάσει…
Και η μόνη που θα την θυμάται θα είμαι μόνο εγώ…
Μόνο εγώ

από **Afrodite** » 23:50 pm 10 03 2008

Πολλές φορές φτάνεις στο σημείο να λες τι ωραία που είμαι μόνος-η μου και δεν έχω κανέναν να με ζαλίζει με τα θέλω και τις παραξενιές του, απ’την άλλη όμως αναρωτιέσαι τι θα συμβεί αν αυτό κρατήσει για πάντα, σε πιάνει μελαγχολία, θέλεις να βγεις έξω να φωνάξεις αλλά ποιος να σε ακούσει , κανείς δεν σε ξέρει , ζεις στον δικό σου κόσμο…

από **Afrodite** » 23:59 pm 10 03 2008

Ζω για να γνωρίσω την πραγματική Αγάπη , μήπως είμαι πολύ ρομαντικός τύπος ή μήπως αυτά συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια…πρέπει να ξυπνήσω…?

Όποιος πραγματικά πιστεύει στην Αγάπη, θα την βρει εκεί που ποτέ δεν έψαξε…

Η αγάπη δεν είναι κριμένη μέσα σε πηγάδια ούτε σπηλιές θα εμφανιστεί μπροστά σου από το πουθενά…

από **Afrodite** » 00:06 am 11 03 2008

Πάντα έχουμε αυτά που δεν θέλουμε και ποτέ αυτά που πραγματικά ποθούμε…

Γιατί να γίνεται αυτό τι κάνουμε λάθος τι δεν κάνουμε σωστά και ποιος μπορεί να δώσει μια απάντηση σε όλα αυτά…
Μήπως πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτά που έχουμε μη αναζητώντας τα θέλω μας...