Εκδήλωση του ΚΕΜΟ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για τους Τσάμηδες

[ΑΡΕΙΑΝΟΣ]

Ιστορικές αλήθειες για τους Τσάμηδες...



Σ το τεύχος της 5.5.2006 του Αντί, ο κ. Αυγουστίνος Ηλιόπουλος, με τεκμηριωμένα στοιχεία και ήπιο λόγο ανασκευάζει πλήρως τις θέσεις του γνωστού καθηγητή της Ιστορίας Γ. Μαργαρίτη που προβάλλει στις σελίδες του βιβλίου του Οι ανεπιθύμητοι συμπατριώτες, Τσάμηδες - Εβραίοι, σχετικά με την εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλoνίκης από τους Γερμανούς στην κατοχή. Δυστυχώς ο κ. καθηγητής την ίδια μεθοδολογία ακολουθεί και για τους Τσάμηδες της Θεσπρωτίας.
Έτσι ο κ. καθηγητής την αποχώρηση των Τσάμηδων από την Θεσπρωτία το 1944, δεν την αποδίδει στην στάση και συμπεριφορά που κράτησαν σ' όλη τη διάρκεια της κατοχής, όταν συνολικά και σαν κοινότητα ετάχθησαν και ταυτίστηκαν απολύτως με την φασιστική Ιταλία και ύστερα με τη ναζιστική Γερμανία, αλλά την αποδίδει σ' ένα -υποτιθέμενο- τυφλό μίσος του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού προς αυτούς, που είχε σαν στόχο την αρπαγή των περιουσιών τους! Απονέμει δε εύρημα στο καθεστώς του Έμβερ Χότζα "που αρνήθηκε (;) να προχωρήσει σε αντίποινα εις βάρος της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας" και έτσι έδωσε ένα μάθημα "πολιτισμού" στην Ελλάδα...
Γιατί όμως ο Έμβερ Χότζα να πάρει μέτρα κατά της ελληνικής μειονότητας; Κατά τη διάρκεια της κατοχής, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων προσχώρησε στις αντάρτικες ομάδες του Χότζα και πολέμησε σκληρά τις κατοχικές δυνάμεις (βλ. το βιβλίο του Μενέλαου Δαλιάνη, Η Εθνική αντίσταση της ελληνικής μειονότητας 1940-1944, εκδόσεις Ιωλκός). Την ίδια περίοδο ποια ήταν η στάση και η συμπεριφορά των Τσάμηδων στην Θεσπρωτία. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του ΕΛΑΣίτη και Φιλιαταίου Π. Παπασταύρου Στο Στόμα του Λύκου (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή):
«Γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες αριθμούσε εκείνη η μειονότητα των λεγόμενων Τσάμηδων. Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου είχαν ταχθεί στο πλευρό των Ιταλών. Το ίδιο έκαναν και με τους Γερμανούς αργότερα. Ντυμένοι με τις στολές των κατακτητών, λήστευαν, βασάνιζαν, ατίμαζαν, τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο. Ο φόβος και ο τρόμος σκέπαζε όλη την Θεσπρωτία. Οι πράξεις βίας και τρομοκρατίας σε καθημερινή βάση... Όχι λίγες φορές δε δίσταζαν, έτσι για πλάκα, να βάζουν στο σημάδι από απόσταση τσοπαναραίους και στρατοκόπους...»
Είναι σαφές ότι τα πραγματικά περιστατικά, των δύο μειονοτήτων -Τσάμηδων στην Ελλάδα και Ελλήνων στην Αλβανία- δεν είναι όμοια για να μπουν στη ζυγαριά της σύγκρισης.
Επειδή κατάγομαι από το Νομό Θεσπρωτίας θα ήθελα να εκθέσω ορισμένες απόψεις για το ζήτημα των Τσάμηδων.
Προ του 1913 οι Τσάμηδες ήταν οι επικυρίαρχοι της περιοχής της Θεσπρωτίας, εκπροσωπούσαν την σουλτανική εξουσία και θεωρούσαν τους εαυτούς τους αγάδες, αφεντικά, και τους Έλληνες ραγιάδες. Η νοοτροπία αυτή, υπεροχής και υπεροψίας, τους χαρακτήριζε στις σχέσεις τους με τον ντόπιο ελληνικό πληθυσμό. Γι' αυτό κατείχαν τα πιο εύφορα μέρη της Θεσπρωτίας, ενώ οι Έλληνες είχαν εκτοπισθεί στα βουνά. Η απελευθέρωση της Ηπείρου το 1913 ήταν ένα ισχυρό σοκ για τους Τσάμηδες, οι οποίοι, ψυχολογικά, ουδέποτε απεδέχθησαν την ισότητα πλέον με τον ντόπιο ελληνικό πληθυσμό. Η Ελλάδα δεν πήρε ποτέ ιδιαιτέρως δυσμενή μέτρα εις βάρος τους και όσο και αν φαίνεται απίστευτο, η νομική μεταχείριση τους ορισμένες φορές ήταν και ευνοϊκή (βλ. τη μελέτη του δικηγόρου Γιάννη Κτιστάκη, δημοσιευμένη στο νομικό περιοδικό Δίκη που εκδίδει ο καθηγητής κ. Κ. Μπέης, «Περιουσίες Τσάμηδων και Αλβανών στην Ελλάδα» Δ, 2006, 171). Ο μακαρίτης ο πατέρας μου ενεθυμείτο ότι το 1918 ήρθαν οι Μπέηδες των Τσάμηδων στην Μουργκάνα, συνοδευόμενοι από έλληνες χωροφύλακες για να εισπράξουν τα φύλακτρα, γιατί ισχυρίζοντο ότι τα χωριά της Μουργκάνας ήταν τσιφλίκια τους, γιατί τα είχαν υπό την προστασία τους και επομένως θα έπρεπε να τους καταβάλλουν τα ανάλογα φύλακτρα, όπως σημειώνει εξάλλου και ο κ. Κτιστάκης στην μελέτη του.
Η καταβολή των φυλάκτρων το 1918 προδήλως έγινε διότι γενικός Διοικητής Ηπείρου ήταν ο μετέπειτα ύπατος αρμοστής της Ελλάδος στη Σμύρνη Αριστείδης Στεργιάδης, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που οι πρόσφυγες της Μ. Ασίας τού προσάπτουν πλείστα όσα. Σημειώνει ο πατέρας μου, ιερεύς, Νικόλαος Βένετης (1908-1993) στις «σκόρπιες αναμνήσεις» του. «Το 1917 ήρθαν οι αγάδες στο χωριό για να εισπράξουν το γεώμορο, αναδρομικό από το 1913. «Θυμάμαι ακόμα τη στιχομυθία των αγάδων με τον πατέρα μου Μωρέ Χρήστο δώσε το φόρο για να ζήσουν ειρηνικά τα παιδιά μας".
Ο πατέρας μου (Χρήστος Βενέτης, πλανόδιος μπαλωματής) τους έδωσε 11 ναπολεόνια, σημαντικό ποσό για την εποχή εκείνη. Οι αγάδες εσυνοδεύοντο από χωροφύλακες κατόπιν εντολής του Α. Στεργιάδη που ήταν Γενικός Διοικητής Ηπείρου (Εφημερίς Καλαμάς 1.3.1994, εκδότης Βαγγέλης Μυγδάλης)», Η τελευταία φορά που βρέθηκαν στο χωριό μου -Λειά, Φιλιατών- οι Τσάμηδες» ήταν και η πιο οδυνηρή. Ήταν η 20.4.1944, εσυνόδευαν το Γερμανικό Τάγμα που επέδραμε στην Μουργκάνα για να την εκκαθαρίσει από τις αντάρτικες ομάδες. Ενόψει της επιδρομής των Γερμανών και Τσάμηδων, οι χωριανοί εγκατέλειψαν το χωριό.
Οι Τσάμηδες κάψανε τα περισσότερα σπίτια του χωριού, το λιθόκτιστο Δημοτικό σχολείο και την εκκλησία της «Παναγίας», κτίσμα του 17ου αιώνα. Η μοναδική γυναίκα -γριά- που παρέμενε, η τυφλή Αναστασία Χαϊδή, όταν διεπίστωσε ότι καίγεται το σπίτι της, έβαλε τις φωνές, οι Τσάμηδες την πέταξαν στο φλεγόμενο σπίτι και κάηκε ζωντανή... Τα χωριά της Μουργκάνας, όλα ελληνοχώρια, ουδέποτε εδέχθησαν τον ισχυρισμό των Τσάμηδων ότι ήταν τσιφλίκια τους. Η διαμάχη αυτή κράτησε περίπου 80 χρόνια και τελικά το 1930 δικαιώθηκαν τα χωριά της Μουργκάνας από την Κοινωνία των Εθνών, όπου είχαν προσφύγει οι Τσάμηδες.
Η Κοινωνία των Εθνών, ο προπολεμικός δηλαδή Ο.Η.Ε., εδέχθη ότι οι αγάδες των Τσάμηδων εστερούντο νομίμου τίτλου ιδιοκτησίας επί τον 16 χωριών της Μουργκάνας. Παρά ταύτα η ελληνική κυβέρνηση, της οποίας, πρωθυπουργός ήταν ο Ε. Βενιζέλος, αποζημίωσε, νομίζω, τοις αγάδες με 5.000 χρυσές λίρες. Έχω στο αρχείο μου σχετικό άρθρο tcu γνωστού τότε δικηγόρου Ιωαννίνων Γ. Νιαβή, ο οποίος στην κατοχή υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος του ΕΑΜ, με τον τίτλο « Τα 16 χωριά», δημοσιευμένο στην εφημερίδα των Ιωαννίνων Ελευθερία της 287.1927, που κλείνει ενόψει εκδικάσεως της υποθέσεως, ως εξής; -Θα κριθεί ήδη αν η βία δύναται να κατισχύσει του Δικαίου».
Στο αρχείο μου επίσης έχω μια εξαιρετική μελέτη του γνωστού λογίου Χρ. Χρηστοβασίλη με τον τίτλο «Ιστορικό της αρπαγής των δεκαέξι χωριών της επαρχίας Φιλιατών», έκδοση 1914. Είχαν λοιπόν -οι Τσάμηδες- μια αντίληψη αγάδων και πίστευαν ότι με την ισοτιμία που τους επέβαλε το ελληνικό κράτος τους αδίκησε εμφανώς. Γι’ αυτό εστράφησαν προς τους Αλβανούς και τους Ιταλούς, οι οποίοι υπέθαλπαν τις προσδοκίες τους για προσάρτηση της Θεσπρωτίας στην Αλβανία, και έτσι πίστευαν ότι θα επιστρέψουν οι παλιές καλές μέρες και θα καταστούν πάλι αγάδες και αφέντες των ραγιάδων. Και ετάχθησαν συνολικά, σαν κοινότητα, με τους Ιταλούς και Γερμανούς και μάλιστα η συμπαράταξη μαζί τους ήταν και ένοπλη, σχηματίστηκαν δηλαδή στρατιωτικές μονάδες από τους Τσάμηδες οι οποίοι πολεμούσαν με τις κατοχικές δυνάμεις και καταπίεζαν πλέον καταφανώς τον ντόπιο ελληνικό πληθυσμό.
Η καταπίεση έλαβε εξαιρετικά άγρια μορφή, με εμπρησμούς χωριών, κλοπή κοπαδιών, ληστείες και εκτελέσεις ελλήνων χωρικών -π.χ. εκτέλεσαν την Ελένη Λώλου, από το χωριό Πηγαδούλια Φιλιατών, για να της πάρουν το άλογο και κάρφωσαν το κεφάκι της σε γκορτσιά! Εξετέλεσαν ακόμα και τον μετριοπαθή συμπατριώτη τους, πρόεδρο της μουσουλμανικής κοινότητας Σολοπιάς, ο οποίος τους είχε συμβουλεύσει να μην διαρρήξουν τη σχέση τους με τους ντόπιους Έλληνες.
Ανεκήρυξαν αυτόνομη την Θεσπρωτία κατέλυσαν τις αρχές και ε-δήωναν, λεηλατούσαν και εξόντωναν τον ντόπιο ελληνικό πληθυσμό.
Με την αποχώρηση των Γερμανών και την κάθοδο των ελληνικών αντάρτικων ομάδων στην περιοχή τους, εγνώριζαν ότι είχε έρθει η ώρα της ανταπόδοσης για όσα είχαν διαπράξει στην κατεχόμενη Θεσπρωτία επί τετραετία περίπου. Έτσι, φρονίμως ποιούντες, κατέφυγαν στη γειτονική Αλβανία, Βεβαίως έγιναν και από τις ελληνικές αντάρτικες ομάδες έκτροπα και αντεκδικήσεις.
Και θα κλείσω το κείμενο μου πάλι με ένα μικρό απόσπασμα του Π. Παπασταύρου, από το βιβλίο Στο στόμα του λύκου. Δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Αλλά έζησε τα γεγονότα, υπήρξε ΕΛΑΣίτης και καταθέτει την μαρτυρία του χωρίς υπερβολές και εξάρσεις και η αξιοπιστία του είναι εμφανής. Και, επίσης, με μια γενικότερη παρατήρηση.
«Δύο περίπου μήνες αργότερα έφυγαν οι Γερμανοί με κατεύθυνση την Αλβανία. Μαζί τους έφυγαν και όλοι οι Τσάμηδες. Οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ, κατόπιν συμφωνίας, καταλάμβαναν όλη την περιοχή της κάτω Θεσπρωτίας, τη λεγόμενη Τσαμουριά. Οι φήμες για αντεκδικήσεις οργίαζαν. Έτρεμαν οι Τσάμηδες για τις συνέπειες των εγκλημάτων που είχαν διαπράξει. Το ΕΑΜ τους είχε δώσει μια ευκαιρία. Την απεμπόλησαν. Έγιναν ηθελημένα εχθρικό και ξένο σώμα για τον τόπο. Οραματίζονταν την Μεγάλη Αλβανία που τους έταξε ο κατακτητής. Πολέμησαν με λύσσα και άνανδρα το φιλειρηνικό και φίλο σ' αυτούς λαό της Θεσπρωτίας. Με τη φυγή τους, εκτός από τον φόβο που τους διακατείχε για τη συνεργασία με τον κατακτητή, ίσως να αποζήτησαν και τη λύτρωση για τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει.
Κάποιοι μεταγενέστεροι ισχυρισμοί ότι τάχα δεν έφταιγαν όλοι, ότι λίγοι ήταν εκείνοι που διέπραξαν βιαιότητες και εγκλήματα, δεν ευσταθούν. Ήταν γνωστή η πολιτική των ηγετών τους. Ποτέ δεν δικάστηκε κάποιος για τα εγκλήματα που διέπραξε. Ποτέ δε συνελήφθη να περάσει από δίκη. Κανένας δεν κατηγορήθηκε. Δεν καταδικάστηκαν δημόσια αυτές οι εγκληματικές πράξεις. Αν ήθελαν την ειρηνική συμβίωση με το Θεσπρωτικό Λαό θα την είχαν. Μπορούσαν να κρατήσουν μια στάση φιλική, ειρηνική, Είχαν τη δύναμη. Εκείνο που τους έλειπε ήταν η θέληση».
Είναι λοιπόν προφανές ότι το ζήτημα των Τσάμηδων δεν είναι διμερές πρόβλημα μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας. Είναι πανευρωπαϊκό. Αφορά τις συνέπειες του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Λύση που, σύμφωνα με τις επιθυμίες των Τσάμηδων, σημαίνει επιστροφή των Σουδητών στην Τσεχία, των Γερμανών στο Ντάντσιχ, Πομερανία, Σιλεσία, Ανατολική Πρωσία, αναδιάταξη των συνόρων της Ευρώπης κ.λπ.

Του ΑΝΤΩΝΗ Ν. ΒΕΝΕΤΗ

[Freedom]

Πάρτε μια γεύση εσείς που δεν ήσασταν στο Πάντειο

[epgiorgos82]

Μπορεί να ανεβάσει κάποιος αν έχει την απάντηση που έδοσε ο πρόεδρος του ΟΣΕΒ στον "κύριο" που έκανε λόγο για τους ΒΗ ότι συμμετείχαν με τους Γερμανούς εναντίον της Ελλάδος αν κατάλαβα καλά γιατί στο Βίντεο που είδα δεν είχε ολόκληρη την απάντηση αλλά μόνον την εισαγωγή.

[Moira]

Ο <<κύριος>>αυτός χαρακτήρισε εμάς τους χιμαρέους δοσίλογους των γερμανών!!!Συγκεκριμένα αναφέρθηκε και είπε
πως ένα χωριό το Βούνο της Χιμαρας κάηκε απο τους Γερμανούς σε συνεργασία με τα ελληνόφωνα χωριά Χιμαρα και Δρυμάδες!!!
Η ιστορική αλήθεια δεν είναι όμως έτσι και δεν έχει καμία σχέση με την τυφλή προπαγάνδα και την διχόνοια των συμφερόντων που εξυπηρετεί
Με την οπισθοχώρηση του Ελληνικού Στρατού απο την Χιμάρα και άλλες περιοχές, έχουμε όπως γνωρίζουμε όλοι την επέλαση όχι μόνο των Γερμανών αλλά και των αλβανών.Η σοφή δημογεροντία της Χιμάρας αποφάσισε να τηρήσει ουδετερότητα απέναντι στους γερμανούς.Οι αλβανοί είχαν ξεκινήσει πρωτου έρθουν οι γερμανοί τα αντίποινα έναντι των ελλήνων της περιοχής για την βοήθεια που προσφέραν στον Ελληνικό Στρατό.Μόνο στα χωριά Χιμάρα και Δρυμάδες είχαν σκοτώσει απο 5 ανθρώπους στο καθένα,στα άλλα χωριά απο 2 άτομα(σε ένα χωριό,νομίζω στο Κούδεσι σκοτώσαν και τον ιερέα).Μεταξύ αυτών το 1943 και τον Γεώργιο Μπολάνο,μέλος της δημογεροντίας Χιμάρας.Μετά την φυγή των ελλήνων τσέτες αλβανών δρούσαν στη περιοχή,κλέβοντας και σκοτώνοντας.Με τον ερχομό των γερμανών οι τσέτες βαπτίστικαν αντιστασιακές.Σε μερικές περιπτώσεις ακολούθησε και αναγκαστική επιστράτευση των κατοίκων απο αυτές.Κάτω απο αυτές της συνθήκες λογική ήταν η απόφαση της δημογεροντίας,η Χιμαρα ήταν ήδη υπό κατοχή....
Ο πρόεδρος είπε πως οι Χιμαρεοί έχουν αποδείξει ποιοι είναι με τους αγώνες τους και δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με τους μουσουλμανους τσάμηδες

[Pogonistan]

Ψυχροπολεμικές εκδηλώσεις κατά την ημερίδα του ΚΕΜΟ για τους Τσάμηδες στο Πάντειο



Το τσάμικο του Σολζενίτσιν



"«Σπόρο» Τσάμηδων φυτεύουν καθηγητές!"
(«Ελεύθερος Τύπος», 23/2/2008)


Το πρώτο βήμα είναι πάντα δύσκολο. Το απόγευμα της Πέμπτης 21 Φεβρουαρίου, στο αμφιθέατρο «Σάκη Καράγιωργας» του Παντείου Πανεπιστημίου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη δημόσια εκδήλωση που έγινε ποτέ στη χώρα μας για το ζήτημα των Τσάμηδων - ένα θέμα προσφιλές στην κινδυνολογούσα μερίδα των ΜΜΕ, με το οποίο όμως μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε ν' ασχολείται σοβαρά η εγχώρια επιστημονική κοινότητα. Συνδιοργανωτές ήταν το εκεί Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας και το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ).

Η ημερίδα περιλάμβανε δύο μέρη. Το πρώτο αφορούσε την ιστορική παρουσία της μειονότητας των Τσάμηδων στο ελληνικό κράτος, από τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 ώς την εκδίωξή της το 1944-45, ενώ το δεύτερο την τρέχουσα επικαιρότητα του ζητήματος.

Τη συζήτηση άνοιξε ο επίκουρος καθηγητής του ΑΠΘ Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, με την παρουσίαση της θεσμικής οργάνωσης των κοινοτήτων των Τσάμηδων μεταξύ 1913 και 1944 - αρχικά ως τμήμα των πολύ ευρύτερων μουσουλμανικών κοινοτήτων της ελληνικής επικράτειας κι αργότερα, μετά την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1922-24, ως αλβανική (ή «αλβανογενής») μειονότητα. Αναφέρθηκε στο σταδιακό περιορισμό των μουφτειών της Ηπείρου από 9 σε 4, στην ανυπαρξία μειονοτικού σχολικού δικτύου (πλην της διδασκαλίας του Κορανίου), στις απαγορεύσεις αγοραπωλησίας ακινήτων και στις συνακόλουθες τριβές ανάμεσα στα μέλη της μειονότητας και στην ελληνική διοίκηση.

Ο φαύλος κύκλος της βίας στην περιοχή ήταν το αντικείμενο των επόμενων εισηγήσεων, από τον ιστορικό Λάμπρο Μπαλτσιώτη (που ασχολήθηκε με την περίοδο 1912-1941) και την επιστημονική συνεργάτιδα του ΙΜΧΑ Ελευθερία Μαντά (που επικεντρώθηκε στα γεγονότα της Κατοχής), ενώ ο ιστορικός Ηλίας Σκουλίδας παρουσίασε τη δικαστική εκκαθάριση της υπόθεσης: τη συλλογική καταδίκη 1.930 Τσάμηδων ερήμην από το Δικαστήριο Δωσιλόγων, τις βαριές καταδίκες κάποιων άλλων κατ' αντιμωλίαν, καθώς και τις νομικές διαδικασίες μεταβίβασης των περιουσιακών στοιχείων των φυγάδων σε Ελληνες της περιοχής.

Με τα περιουσιακά ζητήματα άνοιξε και το δεύτερο μέρος της ημερίδας, το αφιερωμένο στις σημερινές διαστάσεις του θέματος. Ο λέκτορας του ΔΠΘ Γιάννης Κτιστάκις παρουσίασε συνολικά τη νομική πλευρά τόσο της διεκδίκησης περιουσιών εκ μέρους των Τσάμηδων όσο και των «εχθρικών περιουσιών» Αλβανών πολιτών που τέθηκαν υπό «μεσεγγύηση» τον Οκτώβριο του 1940 και παραμένουν μέχρι σήμερα κάτω απ' αυτό το «πολεμικό» καθεστώς. Ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου σκιαγράφησε τα χαρακτηριστικά, το λόγο και τα αιτήματα του «τσάμικου λόμπι» στη σημερινή Αλβανία, τοποθετώντας το φαινόμενο στις πραγματικές του διαστάσεις. Ο λέκτορας του Παντείου Δημήτρης Χριστόπουλος έκλεισε τέλος την ημερίδα με μια ανάλυση των λειτουργιών (αλλά και των αρνητικών συνεπειών) της εθνικής αυτολογοκρισίας όσον αφορά τα «ανομολόγητα» μειονοτικά ζητήματα. Το κείμενό του δημοσιεύτηκε στην «Αυγή» της περασμένης Κυριακής (24.2).

Αν οι εισηγήσεις υπήρξαν εμπεριστατωμένες κι αρκούντως πλουραλιστικές, δεν συνέβη καθόλου το ίδιο και με τη συζήτηση που ακολούθησε. Για την ακρίβεια δεν υπήρξε καθόλου συζήτηση, παρ' όλο που οι παρεμβάσεις εκ μέρους των αντιφρονούντων κράτησαν σχεδόν μια ώρα.

Η «εξέδρα»

Στην καλύτερη περίπτωση, οι παρεμβαίνοντες -μέλη ηπειρωτικών συλλόγων και συγγραφείς βιβλίων για την περιοχή- περιορίστηκαν στην απαρίθμηση των εγκλημάτων της δωσίλογης πολιτοφυλακής των Τσάμηδων επί Κατοχής, θεωρώντας ότι οι φόνοι 600 περίπου Ελλήνων της Θεσπρωτίας από τους Ιταλογερμανούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους δικαιολογούν και με το παραπάνω την εξολόθρευση πολλαπλάσιων μελών της μειονότητας (σε μεγάλο βαθμό γυναικών και παιδιών) από τον ΕΔΕΣ το 1944-1945 και την εκδίωξη των υπόλοιπων 20.000 στην Αλβανία. Στη χειρότερη περίπτωση, οι παρεμβάσεις περιορίστηκαν σε διακηρύξεις κραυγαλέου αντικομμουνισμού ή επανέλαβαν διάφορες αστειότητες της εθνικόφρονος παραφιλολογίας - ότι π.χ. η γλώσσα των Τσάμηδων είναι στην πραγματικότητα μια «ελληνική» διάλεκτος που «αλβανοφέρνει».

Αποκαλυπτική του επιπέδου του όλου «διαλόγου» ήταν η τύχη της παρέμβασής μας, όταν επιχειρήσαμε μια σύγκριση του δωσιλογισμού μειονοτικών ομάδων της ευρύτερης Ηπείρου, υπενθυμίζοντας ότι και βορειότερα (στην περιοχή της Χειμάρρας) υπήρξαν κοινότητες (Ελλήνων) μειονοτικών που -όπως και οι Τσάμηδες- συνεργάστηκαν το 1943-44 ένοπλα με τους Γερμανούς κατακτητές κατά του εκεί αντιστασιακού κινήματος. Η παρέμβασή μας αυτή δεν μπόρεσε καν να ολοκληρωθεί, καθώς η «εξέδρα» των υπερπατριωτών ξέσπασε σε συνθήματα κατά του «ερυθρού φασισμού» και στη συνέχεια άρχισε να κραυγάζει ρυθμικά: «Γκου-λάγκ! Γκου-λάγκ! Σολ-ζε-νί-τσιν! Σολ-ζε-νί-τσιν!».

Ηταν άλλωστε φανερό πως οι περισσότεροι «αντιφρονούντες» είχαν προσέλθει όχι για ν' ακούσουν ή να συζητήσουν, αλλά για να δώσουν ένα μάθημα ελληνοφροσύνης στους διοργανωτές. Η έναρξη της εκδήλωσης καθυστέρησε έτσι 20 λεπτά, επειδή έπρεπε να δοθούν εξηγήσεις σε όσους συνέδεαν την πραγματοποίησή της με την ...κήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσυφοπεδίου (παρ' ότι η διενέργεια της ημερίδας είχε αποφασιστεί ήδη από τις 4 Σεπτεμβρίου). Ορισμένοι έσπευσαν μάλιστα να καταγγείλουν το χάρτη της ελληνικής Ηπείρου πάνω στον οποίο ο κ. Τσιτσελίκης είχε σημειώσει τις έδρες των προπολεμικών μουφτειών και βακουφίων, σαν «χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας»!

Μερικοί «αγανακτισμένοι πολίτες» ξεκαθάρισαν εξαρχής πως δεν θέλουν να πραγματοποιηθεί η «προδοτική» εκδήλωση. Παρενέβησαν ωστόσο πυροσβεστικά δύο παριστάμενοι πολιτευτές του ΛΑ.Ο.Σ., καλώντας μεγαλόφωνα το λαό τους ν' αφήσει τους ομιλητές να μιλήσουν «για να εκτεθούν».

Αλλοι πάλι εγκαλούσαν τους διοργανωτές ότι δεν ενδιαφέρονται για τις ελληνικές μειονότητες γειτονικών χωρών και τους ρωτούσαν «γιατί δεν κάνουν και μια εκδήλωση για τους Βορειοηπειρώτες». Προφανώς αγνοούν πως το ΚΕΜΟ έχει εκδώσει από το 2003 ολόκληρο βιβλίο με αναλύσεις για το ζήτημα («Η ελληνική μειονότητα της Αλβανίας», εκδ. Κριτική).

Δυναμική υπήρξε η παρουσία και του γενικού γραμματέα της Ενωσης Χειμαρριωτών, Φρέντι Μπελέρη. Το 1995 ήταν ένας από τους 5 οπλοφόρους του «Μετώπου Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου» (Μ.Α.Β.Η.) που συνελήφθησαν ένοπλοι πάνω στα ελληνοαλβανικά σύνορα, για να καταδικαστούν τελικά ελαφρά σαν κοινοί «λαθρέμποροι όπλων». Σήμερα ο κ. Μπελέρης συνιστά βασικό πληροφοριοδότη των ΜΜΕ του «πατριωτικού χώρου», όπως διαπιστώνουμε από ολοσέλιδη συνέντευξή του περί «αλβανικού επεκτατισμού» στο «Πρώτο Θέμα» (24.2). Στην ημερίδα του ΚΕΜΟ ζητούσε έτσι και τα ρέστα. Απευθυνόμενος π.χ. σε δημοσιογράφο του «Ιού», υποστήριξε μεγαλόφωνα: «Το λάθος μας ήταν ένα. Οτι, όταν ήρθατε στη Χειμάρρα, σας αφήσαμε να φύγετε ζωντανοί και δεν σας κόψαμε τα κεφάλια». Αναφερόταν φυσικά σε παλιότερο ρεπορτάζ μας από τη γενέτειρά του, σχετικά με το κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο της διένεξης μεταξύ των εκεί «πατριωτών» και «προδοτών» («Κ.Ε.» 12.11.2000).

Δεν έλειψαν, τέλος, ούτε τα απαραίτητα χάπενινγκ: ο «αγανακτισμένος» θεατής π.χ., που μέσα σε χειροκροτήματα καλούσε τους Τσάμηδες «να έρθουν με την όπισθεν», ώστε κι εμείς με τη σειρά μας «να πάμε στη Βόρειο Ήπειρο, εκεί όπου είναι ο αρχέγονος Ελληνισμός», ή οι μερικές δεκάδες (Βορειοηπειρώτες;) ομόλογοί του που, αποχωρώντας από την αίθουσα, φώναζαν στα ...αλβανικά το σύνθημα: «Τσάμηδες, Τσέχοι, Εβραίοι, οι χειρότερες φυλές του κόσμου!»

Οι δημοσιογράφοι

Αυτά όσον αφορά την ίδια την εκδήλωση, η έκβαση της οποίας επιβεβαίωσε ξανά δύο πράγματα: αφ' ενός μεν τη γύμνια επιχειρημάτων της παραδοσιακής εθνικοφροσύνης που αδυνατεί να εκφέρει για τα μειονοτικά ζητήματα (ακόμη και του παρελθόντος, όπως το «τσάμικο») τον παραμικρό λόγο πέρα από μαρτυρολόγια ή αναζητήσεις μιας «κατά βάθος ελληνικής καταγωγής» των (κατά τα άλλα) «εχθρών του έθνους». Αφ' ετέρου ότι, ακόμη και σε μια συγκυρία φορτισμένη από ανεπιθύμητες εξελίξεις στη βαλκανική μας γειτονιά, μια σοβαρή επιστημονική συζήτηση περί μειονοτήτων δεν αποτελεί πια ταμπού, στο βαθμό τουλάχιστον που αυτό συνέβαινε πριν από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Και η συμβολή του ΚΕΜΟ σ' αυτό τον έμπρακτο εκδημοκρατισμό της δημόσιας ζωής της χώρας μας δύσκολα μπορεί να υποτιμηθεί.

Διαφορετική γνώμη είχαν ωστόσο κάποια ΜΜΕ. Η συντριπτική πλειονότητα των αθηναϊκών εντύπων και καναλιών απαξίωσε βέβαια ν' ασχοληθεί και στο ελάχιστο με την εκδήλωση, παρά το αυξημένο ενδιαφέρον των ημερών για ό,τι σχετίζεται με το ευρύτερο «αλβανικό ζήτημα». Η μοναδική ψύχραιμη περιγραφή της βραδιάς που μπορέσαμε να εντοπίσουμε αναρτήθηκε έτσι σ' ένα μπλογκ.

Ταδελτία του ALPHA ασχολήθηκαν αντίθετα επανειλημμένα με την εκδήλωση, κάτω από τον «προκλητικό» (και συκοφαντικό) τίτλο «Υπέρ των Τσάμηδων Ελληνες επιστήμονες». Οι παρεμβάσεις εκεί της Λιάνας Κανέλλη εξυμνήθηκαν από παραδοσιακά κομμουνιστοφάγους ακροδεξιούς μπλόγκερ, ενώ ο βουλευτής της Ν.Δ. Γιάννης Μανώλης εισηγήθηκε (στο πρωινό μαγκαζίνο του Μάνεση) την προληπτική καταστολή των εθνικά υπόπτων ερευνητών: «Την ώρα που ξεκινά αυτή η προσπάθεια, κι όχι όταν θα έχει πείσει αυτή η προπαγάνδα και Μεγάλες Δυνάμεις.»(!)

Από κοντά και οι σχολιαστές του «πατριωτικού χώρου». «Η κυβέρνηση του ...Παντείου θέτει και θέμα Τσαμουριάς!» εξανίσταται π.χ. στην προσωπική του στήλη ο Δημήτρης Ρίζος του «Αδέσμευτου Τύπου» (25.2), κάνοντας λόγο για «αστείους "προοδευτικούς", δήθεν αριστερόφρονες» πανεπιστημιακούς με «ηλίθια πιστεύω», που «παριστάνουν τους πνευματικούς ανθρώπους» και ρωτώντας ειρωνικά «αν αυτοί οι καθηγητές ήταν Ελληνες ή τίποτα υπολείμματα Τσάμηδων, από τους συνεργάτες των ναζί». Στην ομόφρονα «Χώρα», πάλι, κάποιος Ανδρουτσόπουλος χαρακτηρίζει τους διοργανωτές της ημερίδας «Εφιάλτες» (23.2). Αλλά και ο «Ελεύθερος Τύπος» του ζεύγους Αγγελοπούλου κατήγγειλε διά χειρός Νίκου Σίμου την ημερίδα, χαρακτηρίζοντάς την «ανόητη πρωτοβουλία» που «παίζει το παιχνίδι της Αλβανίας» (23.2).

Την αναλυτικότερη ενημέρωση του «χώρου» την ανέλαβε ωστόσο ο «διευθυντής πολιτικών θεμάτων» και αρθρογράφος των ουφολογικών περιοδικών «Τρίτο Μάτι» και «Hellenic Nexus», Λεωνίδας Αποσκίτης. Κείμενό του με τίτλο «Τα "σοράκια" του Παντείου έσπασαν τα μούτρα τους» αναδημοσιεύθηκε σε κάθε λογής εθνοπρεπή φανζίν, sites και blogs -από το φασιστικό Greek Alert μέχρι τη «Ρήξη» του Καραμπελιά-, ενώ αξιοποιήθηκε ως αποκλειστική πηγή και από τον «Πρωινό Λόγο» των Ιωαννίνων (23.2.08).

Η ευθύνη για την «ανακίνηση του ζητήματος» επιρρίπτεται εδώ στον «Ουγγροεβραίο μεγιστάνα Σόρος», «γύρω από τη γραμμή» του οποίου -και τη «νεοταξική στρατηγική δημιουργίας μειονοτήτων»- υποτίθεται πως «κινούνται» οι διοργανωτές.

Πάλι καλά που δεν πλάκωσε και η εξωγήινη ελληνόφρων «Ομάδα Εψιλον», για να γίνουν τα πάντα κόλαση...




(Ελευθεροτυπία, 1/3/2008)

--------------------------

Ενδιαφέρον άρθρο. Απορώ, πόσοι από αυτούς που φώναζαν Σο-λτζε-νί-τσιν (ΛΟΛ) ήξεραν ποιος ήταν αυτός. Ούτε καν ρωτώ αν έχουν διαβάσει βίβλία του.

[keravnios]

Πάντως, ο δημοσιογράφος του Ιου πρέπει όντως να χέστηκε από τον φόβο του, αφου αποφάσισε να γράψει κανονικά το όνομα του Φρέντη.
Το ωραίο στην όλη υπόθεση είναι ότι ενώ πήρε αποστομοτική απάντηση για την "συνεργασία των Χιμαραίων με τους ΝΑΖΙ", ούτε κάν μπαίνει στον κόπο να την αναφέρει. Αλοίμονο, ότι δεν συμφέρει και δεν μπορεί να καταριφθεί, δεν μπορεί να αναφερθεί από την χολέρα της υποτιθέμενης ελευθεροτυπίας

[Pogonistan]

Τώρα είδα και το βίντεο πιο πάνω. Εκείνος ο γελοίος που είπε πως οι Βορειοηπειρώτες συνεργάστηκαν με τους ναζί ποιός ήταν; Πάντως δεν ήταν από τους ομιλητές, αυτό είναι καλό.

Ο νεαρός με τα μούσια μήπως είναι ο priest 2, λολ;

[keravnios]

Μέλος της χωλέρας. είς εκ των συντακτών του κειμένου που παρέθεσες.

Ρε λες; και άμα αυτός είναι ο priest2 ο 1 ποιος είναι;

[priest 2]

Είχα μια ολιγόλεπτη συζήτηση με τον μούσια. Η καταγωγή του είναι από τους Φιλιάτες. Οι παπούδες του είχαν υποφέρει από τους Τσάμηδες Ναζί.

[ΑΡΕΙΑΝΟΣ]

Ενώ στην Ελλάδα αδιαφορούν...
ΨΕΥΔΗ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΚΑΙ ΥΒΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Ενώ στην πατρίδα μας διάφοροι φορείς σε συνέδρια και σεμινάρια τα οποία οργανώνουν οι ίδιοι, ισχυρίζονται ότι δήθεν καταπατούνται τα δικαιώματα των μειονοτήτων και ιδίως των Τσάμηδων, οι ίδιοι οι Τσάμηδες με το δίκτυο που έχουν οργανώσει από καιρό στο εξωτερικό, έχουν πλημμυρίσει το διαδίκτυο με ψεύδη, συκοφαντίες και ύβρεις σε βάρος της χώρας μας.
Έτσι λοιπόν, ανοίγοντας τον υπολογιστή μου προ ημερών στην ιστοσελίδα με τίτλο «ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ», παρουσιάστηκε στην οθόνη πολυσέλιδο κείμενό τους με επικεφαλίδα: Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ, που συνοδεύεται με άλλο ένα πολυσέλιδο κείμενό τους, που υποστηρίζει και τεκμηριώνει τα γραφόμενά τους, τα οποία είναι διανθισμένα με ύβρεις και ιστορικές αναλήθειες και υπερβολές, με τον τίτλο: ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!
Δεν υπάρχει ψέμα και υπερβολή που να μην εκμεταλλεύονται στην προσπάθεια κατασυκοφάντησης της πατρίδας μας οι Τσάμηδες, σε κάθε ιστοσελίδα τους και ιδιαίτερα στην παραπάνω. Θα παραθέσω μερικά αποσπάσματα από το άθλιο αυτό παραλήρημά τους:
«Α) Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ. Τσαμουριά, Μια πανάρχαια Ιλλυρική χώρα προσαρτημένη στην Ελλάδα. 200.000 Τσάμηδες ζητάνε δικαιοσύνη και επιστροφή στην Πατρίδα.Τον Οκτώβριο του 1914, παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων της Τσαμουριάς με αμιγή Αλβανο-μουσουλμανικό πληθυσμό, προσαρτίστηκε στην Ελλάδα.Τον Οκτώβριο του 1940 ο δικτάτορας Μεταξάς εξορίζει 3.000 Τσάμηδες στα ξερονήσια, πολλοί εξοντώνοται και αφανίζονται. Το Καλοκαίρι του 1944, οι ακροδεξιοί αντάρτες του Ζέρβα εφορμούν στην Τσαμουριά και κατασφάζουν 5.000 αμάχους Μουσουλμάνους. Περισσότερα από 100 τζαμιά κατεδαφίζονται. Ακολουθεί η προσφυγιά στην Αλβανία, όπου 80.000 Τσάμηδες, εγκαταλείποντας τις περιουσίες τους, δασικές εκτάσεις χιλιάδων στρεμάτων, 500.000 αιγοπρόβατα, 45 χωριά δημεύονται από το ελληνικό δημόσιο και εγκαθίστανται βλάχοι. Το 1967 η Χούντα εγκαθιστά στην Τσαμουριά έναν αντιδραστικό μητροπολίτη, το Σεβαστιανό, που επιλαμβάνεται της εξοντώσεως κάθε μουσουλμάνου της Τσαμουριάς. Χιλιάδες Τσάμηδες καταδικάστηκαν από το ειδικό δικαστήριο δοσιλόγων σε θάνατο το 1945, ερήμην τους. Οι δημευμένες περιουσίες των Τσάμηδων ανέρχονται στο ύψος των 2,5 δισεκατομμυρίων δολάρίων»!
• Αυτά και πολλά άλλα ευτράπελα και απαράδεκτα γράφουν στην ιστοσελίδα αυτή που φτάνει τις 7 πυκνογραμμένες σελίδες.
Λέξη δεν αναφέρουν για τη συνεργασία τους με τους κατακτητές, τις αρπαγές των περιουσιών των Χριστιανών, τις σφαγές και τις προδοσίες και την εθελοντική τους φυγή, για να αποφύγουν τιμωρίες τους από την ελληνική δικαιοσύνη.

***
Στο δεύτερο μέρος της προσσπαθείας τους με τον τίτλο ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, αναφέρουν πλήθος ψευδών γεγονότων και απαράδεκτων ύβρεων. Π.χ.
«Ο Δημοσθένης και ο Ισοκράτης αυτοκτόνησαν, όταν η Αθήνα υποδουλώθηκε στη Μακεδονία του Αλεξάνδρου.
Μακεδονία. Από και ως που ελληνική; Ελληνοποιήθηκε βίαια το 1912. Το σύνολο ελλήνων και λατίνων συγγραφέων θεωρούν τους αρχαίους μακεδόνες ως μη έλληνες.
Μέγας Αλέξανδρος. Ο Χίτλερ της αρχαιότητος. Απίστευτες θηριωδίες του σε Ελλάδα και Περσία.
Η Κύπρος δεν υπήρξε ποτέ Ελληνική. Εγκλήματα γενοκτονίας κατά μουσουλμάνων στην επανάσταση του 1821. Ιωάννης Ράλλης, ο Κουίσλιγκ της Ελλάδος, βαρύνεται με τις ωμότητες που διαπράχτηκαν στην Πελοπόννησο. Πόντιοι, καμιά σχέση με την ελληνική φυλή. Ελευθέριος Βενιζέλος. Εχθρός της δημοκρατίας. Τέσσερις φορές δικτάτορας και πραξικοπηματίας. Αναθεματίστηκε δημόσια και καταδικασμένος σε θάνατο για εθνοπροδοσία πεθαίνει φυγάδας στο Παρίσι το 1935. Από τους 92 Βυζαντινούς αυτοκράτορες, ούτε ΕΝΑΣ Έλληνας. Παύλος Μελάς, ένας προκατασκευμένος "ηρωας", που δε σκοτώθηκε από Τούρκους. Ίων Δραγούμης, φανατισμένος Μεκαδονοφάγος, που εκτελέστηκε το 1920 από αστυνομικούς στο κέντρο της Αθήνας, επειδή αναμείχτηκε στη δολοφονική απόπειρα κατά του Βενιζέλου.
Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, Εγκληματίας με ράσσα.Πρόσφερνε 5 λίρες για κάθε κομμένο κεφάλι Βούλγαρου!..

***
• Αυτά και άλλα πολλά απαράδεκτα ισχυρίζονται οι τσάμηδες στο διαδύκτιο, στα δύο κείμενα που επέλεξα, από τις δεκάδες που πλημμυρίζουν το χώρο αυτό.
Θα έλεγε κανένας ότι η πλημμυρίδα των ψευδών και συκοφαντικών ειδήσεων και πορισμάτων που προβάλλουν στο διαδύκτιο οι Τσάμηδες -ένα ελάχιστο δείγμα παρέθεσα πιο πάνω- θα έπρεπε να έχει ξυπνήσει και τους υπεύθυνους στην πατρίδα μας και να αντιδράσουν ανάλογα. Και όμως, δεν βρήκα ούτε μια σχετική σελίδα, ούτε μια διάψευση, ούτε μια ανακατασκευή από επίσημο φορέα, ή έστω μελετητή επιστήμονα. Και γεννιέται το ερώτημα: Γιατί; Φταίει η αδιαφορία υπευθύνων, ή μήπως στις θέσεις αυτές -αν υπάρχουν τέτοιες θέσεις- βρίσκονται ανίκανοι και ακατατόπιστοι.
Το περιβόητο ΚΕΜΟ και οι δράσεις του;
Αντί λοιπόν να γίνει προσπάθεια ξεσκεπάσματος της ιστορικής διαστρέβλωσης στο διαδύκτιο σε βάρος της χώρας μας, διαβάσαμε στις εφημερίδες στις 23-2-2008 ότι το ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ (ΚΕΜΟ), συνεργαζόμενο με το τμήμα πολιτικής επιστήμης και ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, πραγματοποίησαν εκδήλωση για τους Τσάμηδες. Το περιβόητο αυτό κέντρο πιστεύει ότι θίγονται τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα μας, βάζοντας έτσι βούτυρο στο ψωμί γειτόνων μας με μεγαλοϊδεατικές βλέψεις.
Διακήρυξε το ΚΕΜΟ και οι κύριοι καθηγητές της Παντείου, ότι τα συμπεράσματα του συνεδρίου τους θα είναι χρήσιμα για αυτοκριτική και της Ελληνικής πλευράς. Και όμως οι ίδιοι οι καθηγητές και το ΚΕΜΟ πρέπει να απολογηθούν δημόσια για τις θηριωδίες των λεγομένων Τσάμηδων, εναντίον του χριστιανικού πληθυσμού της Θεσπρωτίας στο πλευρό των Γερμανών. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι ένα από τα πρώτα θέματα που αναπτύχθηκαν στο συνέδριο αυτό έφερε τον τίτλο "ιστορία και επικαιρότητα των τσάμηδων". Ποια επικαιρότητα άραγε; Μήπως το θέμα τσάμηδων το συνδύασαν με την πρόσφατη ανεξαρτοποίηση του Κοσόβου;
Αν λοιπόν το ΚΕΜΟ και μερίδα καθηγητών μας, τάσσονται ανεπιφύλακτα με τα αιτήματα των τσάμηδων για επιστροφή τους στα πάτρια, ας ξεκαθαρίσουν πρώτα τα χιλιάδες εγκλήματα που διέπραξαν στα "πάτρια" και αν επίσης προτείνουν και απαιτούν τις δήθεν επιστροφές των περιουσιών τους, πρώτα πρέπει να εκκαθαριστούν οι χιλιάδες καταδίκες τους για εγκλήματα πολέμου στη Θεσπρωτία και μετά ας σπεύσουν οι τσάμηδες με το ΚΕΜΟ και τους πλούσια αμοιβόμενους καθηγητές της Παντείου να μεσολαβήσουν όπου πρέπει.
Και μια ερώτηση. Γράφτηκε στις εφημερίδες ότι το ΚΕΜΟ χρηματοδοτείται από διάφορα προγράμματα από το ελληνκό δημόσιο. Αν αυτό είναι αληθές, τότε μας αξίζουν... συγχαρητήρια!

Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ

ΠΗΓΉ Π.Λ

[keravnios]

Οπως αποκαλύπτεται από την ανάγνωση 21 άγνωστων ως πριν επιστολών του Εμμανουέλε Γκράτσι που δημοσιεύθηκαν σε διάστημα λιγότερο του ενός μήνα, μεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου 1945, στην εφημερίδα «Τζιορνάλε ντελ Ματίνο» της Ρώμης, η κυκλοφορία της οποίας διεκόπη κάπου τη δεκαετία του 1960, και οι οποίες βρέθηκαν σε φακέλους του Ιστορικού Αρχείου του ΥΠΕΞ, ο Μουσολίνι είχε από νωρίς στήσει ένα καλά οργανωμένο δίκτυο πρακτόρων - Τσάμηδες όλοι - που δούλευαν σε βάρος της χώρας μας απολαμβάνοντας έναν απίστευτο πακτωλό χρημάτων που έστελνε η Ρώμη εξαγοράζοντάς τους.

Ετσι, ενώ ως σήμερα γνωρίζαμε, από αρχεία μάλιστα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, για τη βδελυρή συνεργασία του Νουρεντίν Μπέη, ενός αιμοδιψούς ηγέτη των Τσάμηδων ο οποίος συνεργάστηκε με τους Γερμανούς και ήταν από τους πρώτους που μαζί με τους ομοθρήσκους του από τον φόβο αντιποίνων κατέφυγαν ζητώντας άσυλο στην Αλβανία όταν η χώρα μας ελευθερώθηκε, με την αποκάλυψη αυτών των επιστολών του ιταλού διπλωμάτη μαθαίνουμε για μία ακόμη συνωμοσία που είχε στηθεί από πολύ νωρίτερα, νωρίτερα και από αυτή την κήρυξη του πολέμου, σε βάρος της χώρας μας.