Fyrom vs Macedonia

[ilias]

Επεισόδιο στον ΟΗΕ (25/09/2007)



Και κάτι άλλο που βρήκα χθες τυχαία. Δείτε σελίδα 26.

[ilias]

Η ονομασία των Σκοπίων.

Καταρχάς ένα όνομα πρέπει να έχουν, όπως όλα τα παιδιά. Από την άλλη όχι όλα τα παιδιά παίρνουν το όνομα του παππού τους.
Αν τον παππού μου τον έλεγαν Μακεδονία θα μπορούσε και κάποιος άλλος να βαφτιστεί Μακεδονία. Το θέμα είναι όμως ότι θα μπερδευόμασταν όταν θα μας "κρένανε". Από την άλλη όταν όλοι τον κρένουν το άλλο παλικάρι Μακεδονία, τι να κάνω και γω. Μπορώ να κάνω κάτι ; Δεν νομίζω. Ίσος να τον κάνω φίλο και χαριτολογώντας να με λέει και αυτός αλβανό ή έστω ......

Ίσος να πρέπει να διαμαρτυρηθούν και οι φίλοι μας (da da da) για την Αγία Πετρούπολη και να μετονομαστεί ο δήμος ανάμεσα στο Περιστέρι (ελπίζω να μην ασκήσουν veto τα συμπαθητικά πτηνά) και στο Ίλιον (πρώην Νέα Λιόσια - επόμενη κίνηση τα Άνω Λιόσια να γίνουν Άνω Ίλιον για σπάσιμο) σε "ΠΕΔΠ - Πρώην Ελληνικός Δήμος Πετρουπόλεως".

Τέλος εμείς είμαστε απλά καλεσμένοι στη βάφτιση. Άλλος είναι ο νονός.

Βαράτε τώρα. Αντέχω...

[priest 2]

[priest 2]

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΩΣ

Το μόρφωμα των Σκοπίων αποτελούσε την νότιο Γιουγκοσλαβία. Η ίδια μάλιστα Γιουγκοσλαβία αποκαλούσε την περιοχή Βαρντάρσκα, όπως και αποδεικνύουν οι χάρτες της μέχρι το 1941.
Ο Κροάτης μαύρος φασίστας, που ήταν παπικός και μετέπειτα άθεος κόκκινος φασίστας Στρατάρχης Τίτο, δεν είχε απαλλαγεί από τα χαρακτηριστικά του φανατικού παπικού και για να μπει ανάμεσα στις Ορθόδοξες Ελλάδα και Σερβία, ονόμασε για πρώτη φορά την 29η Νοεμβρίου 1943 στο Συνέδριο του "Αντιφασιστικού Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας", στο Ζάιτσε της Βοσνίας, την Βαρντάρσκα ως "Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας".
Αυτό το έκανε για να κρατήσει στην Ομοσπονδία του το νότιο τμήμα της χώρας, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων είχε βουλγαρική εθνική συνείδηση. Την ονόμασε Μακεδονία για να έχει από εκεί ορμητήριο για την κατάκτηση και των άλλων περιφερειών της Μακεδονίας που ανήκαν στην Βουλγαρία και την Ελλάδα και τελικά να έχει πρόσβαση στο Αιγαίο.
Γι' αυτό τους έδινε άφθονα μέσα στο να δημιουργήσουν και μια ενιαία γλώσσα, την δήθεν μακεδονική, γιατί μέχρι τότε οι κάτοικοι των Σκοπίων μιλούσαν βουλγαρικά, σερβικά, αλβανικά και ελληνικά.
Επίσης έκανε το παν για να αποσπάσει και την Ορθόδοξη Εκκλησία από το Πατριαρχείο Βελιγραδίου και να την ονομάσει "Αυτοκέφαλη Μακεδονική Εκκλησία". Το Πατριαρχείο της Σερβίας παρά την πίεση που δεχόταν, αποφάσισε στις 15-7-1967 να διακόψει την επικοινωνία με την Εκκλησία των Σκοπίων, ως σχισματική, η οποία και αποκλείστηκε και από τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

[priest 2]

Οι βόρειοι γείτονες μας λοιπόν έφτασαν στο σημείο να πουν ότι ο Βούλγαρος Τσάρος Σαμουήλ (γύρω στο 1000 μ.Χ.) ήταν Μακεδόνας και οι στρατιώτες του, που τύφλωσε ο Βυζαντινός Αυτόκράτορας Βασίλειος ο Β', ήταν Μακεδόνες! Δηλαδή ο Βασίλειος ο Β', γόνος της δυναστείας των Μακεδόνων, της δυναστείας που κυβέρνησε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και εγκαθίδρυσε στην εξουσία ο προ-προ...πάππους του Βασίλειος ο Α΄, δεν ήταν Βουλγαροκτόνος αλλά Μακεδονοκτόνος!!!

Ρε μπας και οι Μακεδόνες προέρχονται από το Βόλγα (εξ ου και οι Βούλγαροι);

Με την ευκαιρία πριν δύο χρόνια η Βουλγαρία αποφάσισε να δώσει υπηκόοτητα, με διαδικασίες εξπρες, στους πολίτες της ΠΓΔΜ. Για να πάρει κάποιος ξένος υπήκοος βουλγαρική υπηκοότητα έπρεπε να προσκομίσει πτυχίο άπταιστης γνώσης της βουλγαρικής γλώσσας. Για τους Σκοπιανούς όμως αυτό το μέτρο δεν ίσχυσε. Γιατί άραγε;

Στις περιοχές της ΠΓΔΜ, πολιτικοί και τοπικοί άρχοντες, εκτός από αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στήνανε και αγάλματα του Σκεντέρμπεη και του Τσάρου των Βουλγάρων Σαμουήλ. "Για να αναδειχθεί η πολυπολιτισμικότητα και οι διάφορες φάσεις που πέρασε η ιστορία της περιοχής" ήταν οι δηλώσεις τους!

Συμπέρασμα = Ζητείται από μπάσταρδο έθνος: ταυτότητα, όνομα, ιστορία.

[priest 2]

Και όσο για το χαζό παράδειγμα της Πετρούπολης:
Η Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας (Πέτρογκραντ) πήρε το όνομα της από τον Τσάρο των Ρωσιών Πέτρο των Μεγάλο.
Η Πετρούπολη της Αττικής (αρχικά Κηπούπολη) είναι η πόλη στην πέτρα μιας και εκτείνεται πάνω σε βουνό.
Ονόματα δήμων όπως Λιόσια, Σπάτα, Χαϊδάρι μάλλον θα αλλάξουν όπως το Μπραχάμι (νυν Άγιος Δημήτριος) και Χασάνι (νυν Ελληνικό), αφού αποτελούν κατάλοιπα της τουρκοκρατίας, αφού πήραν τα ονόματα αυτά από Τουρκαλβανούς πολέμαρχους.

Αυτά τα λίγα για να μην μπερδεύουμε ανόμοια πράματα και τρίζουνε τα οστά του Παύλου Μελά και των Μακεδονομάχων.

[xylino spathi]

Λιγα με το Σαβεφσκι!!!
Για το Μπαμπουνσκι πες οτι θες

[priest 2]

Η βορειομακεδονική μειονότητα: συμπαγής ή μαζώματα;
του ιστορικού - συγγραφέα Στέφανου Σωτηρίου

Περί μαζωμάτων

Όταν η βόρειος Μακεδονία έγινε μέρος της Σερβίας το 1912-13, οι Μακεδόνες παρέμειναν στις εστίες τους και αναγνωρίστηκαν επίσημα από το βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων ως μειονότητα. Αυτό σ’ αντίθεση με τους κατοίκους της σημερινής FYROM, που τότε δεν είχαν επινοηθεί ως συγκροτημένη εθνότητα - αυτό έγινε με το διάταγμα του Τίτο στο Γιάιτσε το 1943. Έτσι λοιπόν νομικά οι Έλληνες είναι μειονότητα στην FYROM, στην Ελλάδα όμως δεν μπορεί νομικά να υπάρξει φυρομιανή μειονότητα, διότι δεν το προβλέπει καμία συνθήκη, καθότι η σλαβική μειονότητα που υπήρχε εκείνη την εποχή είχε ήδη το 1924 αναγνωρισθεί ως βουλγαρική.

Όταν όμως σε λίγο ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, άρχισε να φεύγει η νεολαία και οι στρατεύσιμοι γενικά, προς την Θεσσαλονίκη, διότι τους στρατολογούσαν οι Σέρβοι και τους έστελναν στο μέτωπο της Κροατίας. Μετά τον πόλεμο, η φυγή προς την Ελλάδα συνεχίστηκε, αραιότερα όμως. Έφυγαν κυρίως οι πλούσιες αστικές οικογένειες. Και έμειναν όλες οι μεσαίες, οι αγροτοκτηνοτροφικές και οι φτωχότερες οικογένειες. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει ο κάθε ενδιαφερόμενος αν περπατήσει και μιλήσει με χιλιάδες ανθρώπους σε χωριά και πόλεις. Η μεγάλη πλειονότητα εξ αυτών αφορά Βλαχόφωνους Έλληνες οι οποίοι ήταν κτηνοτρόφοι. Να έρθουν λοιπόν στην Ελλάδα; Γιατί; Επειδή είχε μήπως καλύτερο χορτάρι; Εκεί βέβαια εξακολουθούν να βρίσκονται και σήμερα.

Στο Κρούσεβο ζουν περί τις 9.000 Βλάχοι καταγόμενοι όλοι εξ Ηπείρου. Οι άνθρωποι αυτοί είναι δύσπιστοι. Μπορούν να διαβάσουν μεν τι γράφει ο Τσβίιτς για τους Βλάχους, όμως αυτός είναι «μεγαλοσέρβος σωβινιστής» όπως λέει η σκοπιανή ιστορία. Άρα γιατί να πιστέψουν και αυτόν και εμένα ... και την κυρία Κατερίνα Δεν ξέρει κανείς πώς να τους προσεγγίσει, να σπάσει τον πάγο και να τους πει ότι είναι Έλληνες και πως από την περιοχή της Κόνιτσας βρέθηκαν στο Κρούσεβο. Εγώ φωτοτύπησα το βιβλίο του Βλάχου προέδρου της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών κ. Ντεγιάν Μεντάκοβιτς (ήταν πολύ καλός μου φίλος, τον φιλοξένησα μάλιστα και στην Αθήνα) και το έστειλα στο Κρούσεβο. Όσοι το διάβασαν, ξύπνησαν ως στέρεοι Έλληνες την επόμενη. Όμως γι΄ αυτή τη δουλειά χρειάζονται λεφτά! Και το Υπουργείο Εξωτερικών και τα άλλα 11 υπουργεία έχουν μυστικά κονδύλια τα οποία τα ροκανίζουν μόνο επιτήδειοι ανθέλληνες!


Οι Βλάχοι

Είναι 176.000, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσίευσε ο κ. Μίτε Κοστώφ, πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Βλάχικων σωματείων στα Σκόπια. Άνθρωπος της κυβέρνησης. Τι συνείδηση έχουν όμως;

Οι μορφωμένοι, σχεδόν ΟΛΟΙ είναι Έλληνες.
Οι αμόρφωτοι, απλά είναι Βλάχοι
Οι πληρωμένοι, προωθούν τον «Μακεδονισμό» και τον Ρουμανισμό.
Και αντί να μορφώνονται και να ενισχύεται η φιλελληνική πλευρά, βλέπουμε να ενισχύεται η φιλορουμανική και η φιλοσκοπιανή.

Η Εκκλησία της Οχρίδας

Ο Μητροπολίτης Γιοβάν Βρανισκόφσκι είναι 100% Έλληνας. Δεν το λέω εγώ, δεν το λένε οι εκεί βορειομακεδόνες, το έγραψε και η εφημερίδα «Ουτρίνσκι Βέσνικ» ότι είναι «Τσίντσαρος και πιο φανατικός Έλληνας από τους Έλληνες» (αυτός είναι ένας γενικός χαρακτηρισμός με τον οποίο χαρακτηρίζουν τους Τσιντσάρους δηλ. τους Βλάχους). Ο Γιόβαν τα ελληνικά τα έμαθε από το σπίτι του, από το χωριό του, κοντά στην πόλη Στρούγκα, από τον παππού και την γιαγιά του. Βγήκε όμως κανείς από την Αθήνα να τον στηρίξει; Τόσες φυλακές και τόσους εξευτελισμούς; Πόσους ιερείς Βλάχους σπούδασε και χειροτόνησε η αυλή του κ. Χριστόδουλου; Γιατί οι Βλάχοι να χειροτονούνται από το Βουκουρέστι;

Οι σύλλογοι του Μοναστηρίου

Λειτουργούν ως σύλλογοι φίλιας ή πολιτιστικοί, διότι ως εθνικοί ελληνικοί σύλλογοι απαγορεύεται. Η λογική των αρχών της FYROM λέει πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες στο κράτος τους, από την στιγμή που δεν υπάρχουν ούτε στην ελληνική Μακεδονία, καθότι οι πρώτοι Έλληνες που εμφανίζονται εκεί (Θεσσαλονίκη, Βέροια) είναι ... οι Μικρασιάτες πρόσφυγες το 1922!

α) Η «Πελαγονία»: Είναι ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος στο Μοναστήρι. Έχει πολλά φροντιστήρια, με γύρω στους 400 μαθητές. Κάτι όμως φαίνεται πως δεν πάει καλά εκεί μέσα. Ο σύλλογος αυτός δεν έχει καταφέρει να συσπειρώσει τους Βορειομακεδόνες. Στην «Πελαγονία» ανήκε μέχρι τις 24 Απριλίου 2007 ο Βλάχος, με καταγωγή από τα Γιάννενα, Αλέξανδρος Μαμάκης, ο οποίος εκείνη την ημέρα έγινε πρόξενος της Ρουμανίας στο Μοναστήρι! Μέλος αυτού του συλλόγου ήταν και ο Βλάχος Χρήστος Τσολάκου, που έγινε πρόεδρος στον μεγαλύτερο σύλλογο Βλάχων «Αδερφοί Μανακη». Ξαφνικά πέρασε και αυτός στην ρουμανική πλευρά, μετά τα εγκαίνια του Ρουμανικού προξενείου. Μέλος στην «Πελαγονία» ήταν και ο Βλάχος Γιόργι Πίλι, ο μεγαλύτερος δικηγόρος του Μοναστηρίου. Αποχώρησε ξαφνικά -μάλλον απομακρύνθηκε με αδιαφανείς διαδικασίες- και σήμερα βοηθάει τον Ελληνισμό ως ιδιώτης.

Έτσι ο σύλλογος Βλάχων «Αφοί Μανάκη», ο μεγαλύτερος σύλλογος στην FYROM πέρασε στα χέρια των Ρουμάνων, οι οποίοι από την ημέρα που άνοιξαν, δίνουν δεκάδες υποτροφίες, κυρίως για ιερείς στην Θεολογική του Βουκουρεστίου (το έμαθαν το κόλπο, πως το κυρίως παιχνίδι παίζεται μέσω Εκκλησίας). Δίνουν υπηκοότητες και κάθε διευκόλυνση στους Βλάχους. Θα ανοίξουν δε και μεγάλο Σχολείο στο κέντρο του Μοναστηρίου (όπως ανοίξαμε και εμείς στην Κορυτσά τον «Όμηρο», με την χορηγία του εθνικού ευεργέτη επιχειρηματία κ. Εμφιετζόγλου.

Στην «Πελαγονία» ανήκε και κάποιος Ριστέφσκι, (δεν γνωρίζω τι σχέση έχει με τον σημερινό πρόεδρο κ. Ευγένιο Ριστέφσκι), που από Ελληναράς, έγινε «Μακεδοναράς», όταν ο Μπουτσκόφσκι τον πήρε για οικονομικό του σύμβουλο. Σήμερα δε που ο Μπουτσκόφσκι έχασε την κυβέρνηση, ξανάγινε Έλληνας!

β) Στο Μοναστήρι λειτουργεί και ο Σύλλογος «ΟΚΟ» με πρόεδρο τον αγωνιστή δάσκαλο Στεργίου Θανάση, παιδί του παιδομαζώματος, που βρέθηκε 10 χρονών στο Καζακστάν και επέστρεψε αργότερα στο Μοναστήρι όπου βρίσκονταν οι αδερφές του.

γ) Στο Πρίλεπ λειτουργεί φροντιστήριο η κυρία Κατερίνα Βίδα, η οποία υπέστη επίσης πολλούς διωγμούς από το καθεστώς.

δ) Στην πόλη των Σκοπίων φροντιστήριο λειτουργούσε η Ένωση Βλάχων, με την κυρία Νόρα Γέρου. Δυστυχώς οι αρχές το έκλεισαν αλλάζοντας την διοίκηση του συλλόγου και τοποθετώντας δοτή, πιστή σε αυτούς ηγεσία.

ε) Στην Ρέσνα, ο Νικόλας Κωνσταντινίδης αγωνίζεται για την δημιουργία ενός ιδρύματος ελληνικού πολιτισμού...

στ) Στην αμιγέστερη ελληνική πόλη, το Κρούσεβο (βλάχικη κατά 90%) λειτουργούν δυο φροντιστήρια, με την κυρία Βίδα που πηγαίνει από το Πρίλεπ και τον Άλκη Σδράλλα, που πηγαίνει από το Μοναστήρι.

Όλα αυτά λοιπόν κάτι σημαίνουν:

α) Ότι το Ελληνικό προξενείο δεν κάνει την δουλειά του. Και όχι μόνο. Σκοπιανές εφημερίδες γράφουν για «μπίζνες» και για κάποια πανέμορφη σκοπιανή κυρία, που κάνει κουμάντο...

β) Ότι η ελληνική πολιτεία δεν δίνει υποτροφίες, αλλά και υπηκοότητες σε Έλληνες. Διότι με ελληνική υπηκοότητα θα μπορούσαν να οργανωθούν και να φωνάξουν για την Ελλάδα και την Μακεδονία. Πήγαν κάποιοι Έλληνες στην Γροσομανίδου και της είπαν να οργανωθούν και να φτιάξουν και πολιτική οργάνωση. Τους πέταξε έξω με τις κλωτσιές λέγοντας: Ηλίθιοι, πάτε να μας βάλετε φωτιές. Να κάτσετε στ' αυγά σας και να μην μιλάτε καθόλου! Έτσι με τέτοια «υποστήριξη» από την Αθήνα όχι μόνο οργάνωση και κόμμα, αλλά αν μιλήσεις είτε σε διώχνουν οι Σκοπιανοί από την δουλειά σου, είτε σε φυλακίζουν, είτε σου στήνουν τροχαίο! Αυτά είναι τεκμηριωμένες μαρτυρίες από πολλούς Βορειομακεδόνες, στο Μοναστήρι και πέριξ.

γ) Ότι στον Σύλλογο Πελαγονία κάτι δεν πάει καλά. Κάποιοι προσποιούνται τους Έλληνες για προσωπικό τους όφελος. Χρειάζεται κάθαρση. Αλλά με τέτοιο πρόξενο τι κάθαρση να γίνει;

δ) Ότι οι Ρουμάνοι μπήκαν γερά, αγοράζουν συνειδήσεις και εμείς βαράμε παλαμάκια και τους κρατάμε τον ρυθμό!

Δυνατότητες
α) Υποτροφίες από το ΥΠ.ΕΞ. Ξαναρωτάω: Τι γίνονται τα μυστικά κονδύλια; Ακόμα δεν χόρτασαν οι «διπλωμάτες» και οι «δημοσιογραφίσκοι»;

β) Υποτροφίες από την Εκκλησία για χειροτονήσεις Βλάχων ιερέων (βασικότατο).

γ) Απόδοση υπηκοοτήτων, αρχικά στον «σκληρό πυρήνα» των Μακεδόνων και σταδιακά σε άλλους.

δ) Και το πιο βασικό άμεσο εργαλείο: Οι 15.000 Σκοπιανοί εργάτες που έρχονται στην Ελλάδα κάθε χρόνο για εποχική εργασία, (στα χωράφια), να είναι Βλάχοι και λοιποί Έλληνες. Εδώ δεν χρειάζεται άδεια από την Αθήνα και την Ντόρα! Είναι μια αρμοδιότητα αποκλειστικά του πρόξενου. Γι’ αυτό και εκεί χρειάζεται πρόξενος Έλληνας, Μακεδόνας, ίσως δε και Βλάχος και όχι Αχαιός Παπανδρέου!

Κι ενώ έχουμε όλα τα ανωτέρω, τόσα όπλα και τόσες δυνατότητες δεν κάνουμε τίποτε. Αντιθέτως, μια χούφτα φιλοσκοπιανοί κάνουν τον κόσμο άνω κάτω με τις φωνές τους. Έχουν κάθε ελευθερία εντός Ελλάδος και εξακολουθούν να διαμαρτύρονται διεθνώς διασύροντας την Ελλάδα. Έχουν κόμμα και παίρνουν μόλις 1200 ψήφους, τους 1000 δε από αριστεριστές των Αθηνών, των Πατρών και του Ηρακλείου, και μιλάνε για «μακεδονική» μειονότητα 250.000 ατόμων!

Πατριωτισμός σημαίνει βοήθεια

Η επίσημη Αθήνα, δια της κυβέρνησης και του τύπου της, υπερασπίζεται με πρωτοφανή ζήλο και πάθος τα συμφέροντα της FYROM σε βάρος της Μακεδονίας και ημών, των Ελλήνων Μακεδόνων. Έτσι η υπόθεση του Βορειομακεδονικού Ελληνισμού αναγκαστικά περνάει στα χέρια τα δικά μας. Ή αντιδρούμε στα σχέδια της Αθήνας, ή διασπώμεθα και εμείς σε υπόλειμμα Ελλάδος νότια της Θεσσαλίας και σε Μακεδονία!

Υπάρχει άμεση ανάγκη για μερικά (3-4) computer με δυνατότητα Internet. Καινούργια ή μεταχειρισμένα. Σε laptop όμως, διότι είναι δύσκολο να μεταφερθούν εκεί και να εισαχθούν. Είναι κάτι που επείγει. Το Internet είναι σήμερα το σημαντικότερο παράθυρο στον Κόσμο για τον Κρουσοβίτη και τον Μεγαροβίτη Βορειομακεδόνα.

Εκτός από τα laptop, τα χρήματα είναι ζωτικής σημασίας. Δεν στέλνονται σε όνομα συλλόγου, διότι οι αρχές θα θεωρήσουν τον σύλλογο ως προπαγανδιστικό, χρηματοδοτούμενο από εχθρική χώρα και θα τον κλείσουν. Στέλνονται προσωπικά.

Βιβλία δεν χρειάζονται. Πλην ολίγων, επιλεγμένων και μόνο όταν ζητηθούν. Αυτή την στιγμή υπάρχει επάρκεια.

Πρέπει ως Έλληνες να περάσουμε από τον πατριωτισμό του καναπέ (γεμάτος ο τόπος λογάδες, πατριδέμπορους και «εμπειρογνώμονες» που φλυαρούν, σε Αθήνα και Μακεδονία ), στον πατριωτισμό της πράξης. Και πατριώτης σήμερα είναι αυτός που διαθέτει χρόνο (προσφοράς και ταλαιπωρίας, και όχι προβολής του εαυτού του μέσω των δήθεν γνώσεων του) και Χρήμα.

Γι' αυτό, όποιος μπορεί να βοηθήσει να επικοινωνήσει με την εφημερίδα. Να είναι σίγουρος ότι και το «πεντάλεπτο της χήρας» θα πιάσει τόπο!

--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2007 της εφημερίδας «Αθηναϊκής Πρωτοβουλίας».

[priest 2]

Στο θέμα της τελικής ονομασίας του κρατιδίου της ΠΓΔΜ, τίποτε δεν μπορεί να κριθεί επειδή είναι η θέληση του να ονομάζεται "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Ούτε στη σύνθετη ονομασία που να περιέχει τον όρο "Μακεδονία" πρέπει να υποχωρίσουμε.
Τρανό παράδειγμα η περίπτωση της Ταϊβάν. Το νησί αυτό από το 1949, που κατέφυγε η εθνικιστική κυβέρνηση της Κίνας, μετά την επικράτηση του Μάο, μέχρι τη δεκαετία του '70 ως κράτος ονομαζόταν Εθνικιστική Κίνα. Ύστερα όμως από τις συνεχείς ενστάσεις και διαμαρτυρίες που άσκησε στη διεθνή κοινότητα η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, ώστε το νησί Φορμόζα να μη φέρει στην κρατική του ονομασία τον όρο "Κίνα", μετονομάστηκε σε Ταϊβάν. Εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια, όλος ο κόσμος γνωρίζει το κράτος αυτό ως Ταϊβάν, ενώ η "Εθνικιστική Κίνα" εξαφανίστηκε και από τον προφορικό λόγο.
Αυτά για όσους λένε για τη "Δημοκρατία της Μακεδονίας" ότι "αφού πλέον τους αποκαλούν όλοι έτσι ας ακολουθήσουμε κι εμείς το ρεύμα".

[ilias]

Πάτερ υμών, αν και σου έχω μια συμπάθεια, δεν περιμένω να συμφωνήσουμε σε τέτοιο θέμα. Εγώ απλά δεν κρατάω σημαία βλέπεις και προσπαθώ να μην μου μπλοκάρει το ύφασμα το οπτικό μου πεδίο, ακόμα και αν κάνω λάθος.

Με λίγα λόγια, θα προτιμούσα και γω η διπλανή μας χώρα να μην λέγεται Μακεδονία, αλλά απλά θεωρώ πρώτων ότι το θέμα έχει λήξει και ότι διάφορα πολιτικά και μη κέντρα το χρησιμοποιούν για δικούς τους σκοπούς και ας ξέρουν ότι δεν θα καταφέρουν κάτι (και εγώ αρνούμαι προσωπικά να βελάζω), και δεύτερων πιστεύω ότι αν οι γείτονες μας θα λέγονται "Δημοκρατία της Μακεδονίας" δεν επηρεάζει και δεν θέτει σε κίνδυνο την ιστορία μας και ακόμη περισσότερο δεν απειλεί την κρατική μας ακεραιότητα. Ίσα ίσα, οι ίδιοι θα έπρεπε να "φοβούνται" μήπως και στο μέλλον γίνουν ένα είδους Ελληνικού Προτεκτοράτου.

Και παρακαλώ όχι πολλά κατεβατά αν μπορείς γιατί βαριέμαι να διαβάσω τόσα.

[Human]

Εις αναμονή, λοιπόν, της πολλά υποσχόμενης "κοινώς αποδεκτής" ονομασίας. Το Συναμφότερον!
Η κατάσταση βέβαια θυμίζει το " κερατωμένος και ευχαριστημένος ", οπώς σωστα την περιγράφει κάποιος.
Εχουμε μαθει, άλλωστε, να θελουμε να ξεχναμε!

[priest 2]

[priest 2]

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
13-11-07

Ευρωπαϊκή απόρριψη αιτήματος για την ονομασία της ΠΓΔΜ

Οι Σκοπιανοί βουλευτές - μέλη της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης έφεραν προς συζήτηση και έγκριση, στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Πολιτικών Υποθέσεων του Οργανισμού, έκθεση, με την οποία ζητούσαν να αναφέρεται, σ' όλα τα επίσημα έγγραφα του Συμβουλίου της Ευρώπης, η FYROM με το συνταγματικό της όνομα «ως Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Η έκθεση, που είχε τον τίτλο «Η προσωρινή ονομασία της Μακεδονίας των Σκοπίων», συνάντησε τη συντονισμένη αντίδραση της αντιπροέδρου της Βουλής και μέλους της Συνέλευσης του ΣτΕ, βουλευτού Αργολίδας της Νέας Δημοκρατίας, κ. Έλσας Παπαδημητρίου και του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και μέλους της Συνέλευσης, κ. Ντίνου Βρεττού που, μέσω της κοινοβουλευτικής διπλωματίας, πέτυχαν την ομόφωνη αντίδραση της Επιτροπής πάνω στο σκοπιανό αίτημα.

Με τη σύμφωνη γνώμη και του βουλευτή του Λαϊκού κόμματος Agramunt, που ήταν και ο εισηγητής της έκθεσης, αποφασίσθηκε, με συντριπτική πλειοψηφία, να κλείσει στο Παρίσι το θέμα των σκοπιανών απαιτήσεων και να μην προωθηθεί η έκθεση, για συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Στα πρακτικά καταγράφηκαν οι εντυπώσεις που αποκόμισε ο εισηγητής, από τις πρόσφατες επισκέψεις του σε Αθήνα και Σκόπια, καθώς και η εκτίμησή του, που προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια των Σκοπιανών, ότι η FYROM προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία.

Ύστερα, μάλιστα, από απαίτηση των Ελλήνων βουλευτών, άλλαξε και ο τίτλος της έκθεσης σε «το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων», για την περίπτωση που θα συζητιόταν το θέμα στα πλαίσια των ήδη υπαρχουσών διαδικασιών που έχει ξεκινήσει ο ΟΗΕ.

http://www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ - ΜΠΕ

[xylino spathi]

Καλα ρε παιδια ειναι δυνατον να φοβοσαστε τα Σκοπια;;;
Τι τρομολαγνεια ειναι αυτη ;

[Human]

Μία είναι η λύση: to Fear Factor!

[priest 2]

Μακεδονία, Republic of Macedonia, Republika Makedonija ή κράτος των Σκοπίων;

του Μανώλη Αστρεινίδη

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το Ψήφισμα 817/1993 σημειώνει με σαφήνεια ότι «η διαφορά που έχει προκύψει επί του ονόματος του Κράτους (της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας) είναι ανάγκη να επιλυθεί προς το συμφέρον της διατήρησης των σχέσεων ειρήνης και καλής γειτονίας στην περιοχή». Με λιγότερο διπλωματικούς όρους αυτό σημαίνει ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για την ειρήνη και τις σχέσεις καλής γειτονίας στα Βαλκάνια. Υπό αυτό το πνεύμα και μόνον ο ΟΗΕ έκανε δεκτό ως μέλος το κράτος με την προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Υπό τις τρέχουσες εξελίξεις είναι σημαντικό να αποκαταστήσουμε στη μνήμη μας το ιστορικό: Tο όνομα που υιοθετήθηκε από το νεαρό τότε ανεξάρτητο κράτος όχι μόνο υποδηλώνει βλέψεις και αλυτρωτικά οράματα, αλλά παράλληλα μεταφέρει τέτοιες αξιώσεις στις επόμενες γενιές. Επομένως, το όνομα της Μακεδονίας, οικειοποιημένο από ένα πολυεθνικό κρατικό μόρφωμα είχε προαναγγείλει τις επερχόμενες εντάσεις, τριβές και την αστάθεια στα Βαλκάνια καθώς επίσης εγκυμονούσε κινδύνους ότι αυτά τα συνεχίζονταν επί μακρόν.

Τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει σε πολλές περιπτώσεις αναγνωρίσει ότι ο όρος «Μακεδονία» εκ μέρους της ΠΓΔΜ υποδηλώνει επεκτατικές βλέψεις, ότι το εν λόγω κράτος θα έπρεπε να υιοθετήσει συνταγματικές και πολιτικές εγγυήσεις ώστε να διαβεβαιώσει την Ελλάδα ότι δεν διαθέτει επεκτατικές βλέψεις εις βάρος της Ελλάδος και ότι δεν θα διενεργούσε κρατική προπαγάνδα εναντίον της Ελλάδος.

Το ότι «η διαφορά επί της ονομασίας» και οι ευρύτερες διακλαδώσεις του προβλήματος αποτελούσαν ένα πολύ σοβαρό θέμα τεκμηριώθηκε πολύ σύντομα από μια αναφορά του τότε Γ.Γ. ΟΗΕ κ. Μπούτρος Γκάλι που έφτασε στο Συμβούλιο Ασφαλείας με την οποία «αν μια κοινά αποδεκτή διευθέτηση δεν μπορέσει να επιτευχθεί από τα συμβαλλόμενα μέρη, η ειρήνη στην περιοχή μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο».

Υπάρχουν κάποια γεγονότα τα οποία χρειάζεται να θυμάται οποιοσδήποτε ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα επίλυσης της σχετικής διαφοράς. Η Μακεδονία είναι μια γεωγραφική περιοχή στα Βαλκάνια που ξεπερνά τα διεθνή σύνορα των βαλκανικών κρατών (Ελλάδα, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία, Αλβανία). Ωστόσο Μακεδονία ονομάζεται και μια επαρχία της Ελλάδος. Επιπλέον μια περιοχή είχε ονομαστεί Μακεδονία στην πρώην Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι από την ιστορική σκοπιά ο όρος Μακεδονία απεικόνιζε μια ελληνική περιοχή στην αρχαιότητα που γεωγραφικά σήμερα συμπίπτει με την σημερινή ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας.

Γι' αυτό είναι σαφές ότι εάν σε ένα ανεξάρτητο κράτος σε αυτό το τμήμα των Βαλκανίων αποδοθεί αυθαιρέτως από επίσημους διεθνείς θεσμούς ΝΑΤΟ, ΕΕ) το όνομα της Μακεδονίας και στην συνέχεια νομιμοποιηθεί εντός των οργάνων τους με αυτήν την ονομασία ή παράγωγό της, τότε το κράτος αυτό σαφώς αποκτά πλήρη δικαιώματα να εκπροσωπεί -και γιατί όχι να αξιώνει- το σύνολο της Μακεδονίας στις ιστορικές, αλλά και στις γεωγραφικές της διαστάσεις. Όλα και ο,τιδήποτε «Μακεδονικό» θα μπορούσε να διεκδικηθεί ως δική του «ιδιοκτησία». Αυτό μπορεί να είναι η γεωγραφική περιοχή, οι κάτοικοι, η ιστορία, η πολιτιστική κληρονομιά, τα σύμβολα, η κουλτούρα και στην ουσία η κληρονομιά όλων των ανθρώπων που έχουν ζήσει σ΄ αυτό το μέρος του πλανήτη για αιώνες.

Το 90% περίπου της περιοχής της ιστορικής Μακεδονίας βρίσκεται εντός των ορίων της σημερινής Ελλάδος. Η «γεωγραφική Μακεδονία» όπως στις μέρες μας έγινε αυθαίρετα γνωστή, το 52% αποτελείται από την ελληνική επαρχία, το 37% από την ΠΓΔΜ, το 9,5% από την περιοχή Πιρίν της Βουλγαρίας και το 1,5% από μια λωρίδα γης στην Αλβανία.

Για σχεδόν δύο χιλιετίες οι περιοχές του πρώην ενιαίου αρχαίου μακεδονικού βασιλείου αποτελούσε τμήματα πολυεθνικών αυτοκρατοριών: της ρωμαϊκής, της βυζαντινής και της οθωμανικής. Στα πεντακόσια χρόνια οθωμανικής κυριαρχίας οι μνήμες της αρχαίας Μακεδονίας και η κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου εξέθρεψαν ένα αίσθημα υπερηφάνειας μεταξύ των κατοίκων της Μακεδονίας και μια αίσθηση ιστορικού, πολιτισμικού και γλωσσικού δεσμού με τους αρχαίους προγόνους τους. Αυτοί οι Έλληνες ονομάζονται Μακεδόνες χρησιμοποιώντας την ονομασία στα ιστορικά και γεωγραφικά της πλαίσια.

Μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1945 ο Γιουγκοσλάβος ηγέτης Τίτο έδωσε την ίδια διοικητική ονομασία (Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας) στην νότια επαρχία της επικράτειάς του που μέχρι εκείνη την εποχή ήταν γνωστή σαν περιοχή του Βαρδάρη, ενώ οι κάτοικοι της, εθνοτικά Βούλγαροι, Σέρβοι κ.λπ., αναγνωρίστηκαν με κυβερνητικό διάταγμα ως εθνοτικά Μακεδόνες.

Ο σπόρος που φύτεψε το καθεστώς του Τίτο γέννησε νέες και μακρές συγκρούσεις. Το γιουγκοσλαβικό κομμουνιστικό καθεστώς εκμεταλλευόμενο την απόλυτη εξουσία στον λαό της νοτιότερης ομοσπονδιακής δημοκρατίας εξαπέλυσε μια τεράστια επιχείρηση «μακεδονοποίησης». Έτσι μια «μακεδονική» εθνότητα καλλιεργήθηκε βασισμένη στην υφαρπαγή του ελληνικού μακεδονικού ονόματος, στην οικειοποίηση της ελληνικής μακεδονικής ιστορίας και πολιτισμού και στο όραμα ενός μελλοντικά ενιαίου Μακεδονικού κράτους υπό την γιουγκοσλαβική κομμουνιστική επικυριαρχία. Οι Έλληνες αντιτάχθηκαν σθεναρά σ΄ εκείνη την τακτική. Από το 1945, για 50 χρόνια οι σχέσεις δέχθηκαν σε όλα τα επίπεδα σοβαρά πλήγματα σε σχέση με τις γιουγκοσλαβικές «μακεδονικές» πολιτικές.

Σήμερα δεν υπάρχει περιοριστικός όρος που να κρατά τους Σκοπιανούς εθνικιστές υπό έλεγχο. Ένα πλήρως ανεξάρτητο κράτος έχει προσλάβει την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Μαζί με το όνομα έχει κληρονομήσει και τις επεκτατικές ορέξεις του προκατόχου του. Η ψήφιση ενός Συντάγματος που με σαφήνεια περιέχει αναφορές σε εδαφικό επεκτατισμό, η υιοθέτηση ενός όρου για το ίδιο το τότε νεότευκτο κράτος, που αποτελεί την ονομασία μιας πολύ ευρύτερης περιοχής που απλώνεται σε τρεις γειτονικές χώρες, η προπαγάνδα των αλυτρωτικών δυνάμεων εντός και εκτός του κράτους των Σκοπίων που διακηρύσσει προσάρτηση της πόλης της Θεσσαλονίκης και η υφαρπαγή των ελληνικών συμβόλων και η χρήση τους ως επίσημων κρατικών ξεσήκωσαν αυθόρμητες λαϊκές διαμαρτυρίες και αντιδράσεις στην Ελλάδα, αλλά και στην ελληνική ομογένεια του εξωτερικού.

Κάτι τέτοιο θα τύχαινε παρόμοιας αποδοκιμασίας από οποιονδήποτε λαό σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη. Σε μόλις λίγα χρόνια από την ανεξαρτητοποίηση του κράτους των Σκοπίων, οι Έλληνες έχουν την αίσθηση ότι κάποια από πιο πολύτιμα στοιχεία της ιστορίας και του πολιτισμού τους φέρονται παγκοσμίως ως κληρονομιά ενός άλλου λαού, οι Έλληνες της Μακεδονίας πιέζονται να εγκαταλείψουν τον όρο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ προκειμένου να αποφύγουν τυχόν ταύτιση με τους ΜAKEDONTSI των Σκοπίων, σε εμπορικό επίπεδο το χάος που επικρατεί είναι απερίγραπτο καθώς εκατοντάδες επιχειρήσεις που φέρουν τίτλο με όρο αναφερόμενο στην Μακεδονία κινδυνεύουν να εμπλακούν σε περίπλοκες και παρατεταμένες νομικές διενέξεις κατηγορούμενα για οικειοποίηση του μακεδονικού ονόματος. Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι οποιαδήποτε απόπειρα εκ μέρους των Ελλήνων Μακεδόνων να αντισταθούν σε τέτοιου είδους σφετερισμούς που αφορούν στην εθνική τους ταυτότητα μπορεί να προκαλέσει εθνικιστικές εξάρσεις στα Σκόπια και τελευταία αμυντικές αντιδράσεις στην ίδια την Αθήνα. Σε ένα τέτοιο κλίμα ακόμα και οι καλύτερες προθέσεις εκ μέρους όποιας ελληνικής κυβέρνησης να αναπτύξει καλές γειτονικές σχέσεις και συνεργασία με το γειτονικό κρατίδιο τορπιλίζονται από την υστερική αδιαλλαξία των Σκοπίων.

Μια βαθύτερη ανάλυση του Ψηφίσματος 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας καταδεικνύει ότι:

- Το όνομα ενός ανεξάρτητου κράτους που αντιπαραβάλλεται με εκείνο μιας πρώην επαρχίας εντός ενός ομοσπονδιακού κράτους δεν θα πρέπει με κανένα τρόπο να παραβιάζει το έδαφος γειτονικών κρατών ή να χρησιμοποιεί την πολιτιστική κληρονομιά ή ταυτότητα γειτονικού λαού.
- Ένα όνομα που δημιουργεί την εντύπωση ότι η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας εκπροσωπείται σήμερα ή αναγνωρίζεται αποκλειστικά από το κράτος της ΠΓΔΜ είναι εντελώς απαράδεκτο.
- Θα πρέπει αν υιοθετηθεί ένα νέο όνομα που κατά προτίμηση θα ταυτοποιείται με την ακριβή περιοχή ή την συγκεκριμένη εθνοτική σύνθεση της χώρας στην οποία απλώνεται η δικαιοδοσία της ΠΓΔΜ.
- Οποιαδήποτε εμμονή σε μια ονομασία που συντηρεί το όραμα μιας εδαφικής ενοποίησης και υποθάλπει μια ατέρμονα πολιτιστική επιθετικότητα εις βάρος γειτονικών λαών, πολύ δύσκολα μπορεί να εξυπηρετήσει το σκοπό της σχέσης ειρήνης και καλής γειτονίας και σταθερότητας στην περιοχή.
- Η εμπέδωση αυτών των αναλύσεων από το ελληνικό ΥΠΕΞ με κανένα τρόπο δεν πρέπει και δεν μπορεί να νομιμοποιεί αποκλειστικές τακτικές εις βάρος γειτονικού κράτους ειδικότερα στα πλαίσια υπερεθνικών οργανισμών ωστόσο μπορεί και πρέπει να βγάλει την Αθήνα από την φοβική συμπεριφορά και τον συνεπαγόμενο διαρκή ενδοτισμό.

Παρά την αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων από 120 και πλέον μέλη του ΟΗΕ, η Αθήνα διαθέτει εκτός από ακραία όπλα αποτροπής όπως το δικαίωμα αρνησικυρίας (veto), επίσης οφείλει να θυμάται ότι για την πλήρη αναγνώριση του όρου «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από το σύνολο του ΟΗΕ απαιτείται έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού και όχι από την πλειοψηφία των μελών του.

Εξάλλου το θέμα της ένταξης του γειτονικού κράτους στους διεθνείς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) δεν εναπόκειται μόνο στην ελληνική αρνησικυρία. Η κυβέρνηση της Αθήνας δεν θα πρέπει να επικαλείται αυτό το δικαίωμα σαν «άσσο στο μανίκι» της εξωτερικής της πολιτικής. Με το πρόσφατο παράδειγμα της απόρριψης της ένταξης της ανατολικής γείτονος νωπό στις μνήμες μας, ας αναρωτηθούμε ψύχραιμα ποια και πόσα από τα κριτήρια ένταξης πληροί το εν λόγω κρατίδιο και την τύχη που πιθανόν να έχει η ενταξιακή του πορεία έτσι ώστε να πάψουμε να αναλωνόμαστε σε υστερίες που καθόλου δεν συνάδουν με την σημερινή πραγματικότητα.

Αντίθετα μάλιστα, με ρεαλισμό, σοβαρότητα και σθεναρή βούληση πολιτείας και φορέων να οργανώσει το ελλαδικό κράτος την επόμενη κίνηση προς την ελεγχόμενη συνύπαρξη με το κράτος των Σκοπίων στα Βαλκάνια, αλλά και στα διεθνή φόρα αν και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν. Η Ελλάδα με σταθερά βήματα και σίγουρη φωνή στην διεθνή κοινότητα, αλλά και στις διμερείς με τα Σκόπια σχέσεις, οφείλει να θυμάται ότι πέραν της ιστορικής αλήθειας διαθέτει ως σημαντικό σύμμαχο τις ρευστές έως ανώμαλες κοινωνικο-οικονομικές καταστάσεις στην γείτονα και επομένως η πορεία προς την ένταξη του κράτους των Σκοπίων δεν περνά από την Αθήνα, αλλά από τις Βρυξέλλες.

[priest 2]

Βαρδαρία (Vardarska) η ΠΓΔΜ στην εγκυκλοπαίδεια Sopena το 1936

του Γιάννη Τσιλιμίγκρα
καθηγητή - ιστορικού, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.

Ένας επισκέπτης του ιστολογίου μου στο Διαδίκτυο, είχε την ευγένεια να μου στείλει με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ένα πολύτιμο στοιχείο που αποδεικνύει την ορθότητα της πρότασης για ονομασία της ΠΓΔΜ ως Βαρδαρία (Vardarska). Μου έστειλε σαρωμένα (βαρβαριστί: σκαναρισμένα) αντίγραφα από την Ισπανική «Εγκυκλοπαίδεια SOPENA - Nuevo Diccionario Ilustrado de la Lingua Espanola», δηλ. «Νέο Λεξικό της Ισπανικής Γλώσσης», που εκδόθηκε στην Βαρκελώνη το 1936.

Συγκεκριμένα, στην σελίδα 980 του 2ου τόμου υπάρχει το λήμμα «Servia - Croacia - Eslovenia (Yugoslavia)». Στη μεσαία στήλη της σελίδας, στην προτελευταία παράγραφο περιγράφεται αναλυτικά η διοικητική διαίρεση της Γιουγκοσλαβίας κατά την εποχή εκείνη: «Διοικητικά διαιρείται σε εννέα επαρχίες (banovine): Morava o Moravska (cap. Nish); y Vardar o Vardarska (cap. Skoplye), δηλ. Βαρντάρ ή Βαρντάρσκα (με πρωτεύουσα τα Σκόπια).

Δίπλα, στη σελίδα 981, υπάρχει μεγάλος χάρτης της τότε Γιουγκοσλαβίας, όπου πουθενά δεν αναφέρεται η λέξη Μακεδονία. Αυτά το 1936. Λογικό, αφού η επίμαχη περιοχή ονομαζόταν ως και την γερμανική κατάκτηση της Γιουγκοσλαβίας «Banovina Vardarska». Πρώτος ο Τίτο στις 15 Αυγούστου 1944 της έδωσε την ονομασία «Makedonija».

Ο συμπατριώτης μας που έστειλε αυτά το πολύτιμα στοιχεία έκλεισε την ηλεκτρονική επιστολή του με ένα σχόλιο: «Την εγκυκλοπαίδεια αυτή αγόρασα το 1992 από ένα παλαιοπωλείο στην Σόφια, γιατί περιέχει αυτά και άλλα του καιρού της. Καλά θα ήταν να τα διαβάσουν όλοι οι ανιστόρητοι που δεν νοιάζονται για τις μεθόδους παραχάραξης ή ακόμη και διαγραφής της Ιστορίας. Να δείτε που σε λίγα χρόνια δεν θα θυμάται και δεν θα ξέρει κανείς τίποτε για την ιστορική αλήθεια. Οι άνθρωποι θα μαθαίνουν μόνο ό,τι εξυπηρετεί τα μελλοντικά σχέδια».

Tο προσυπογράφω...

[priest 2]

[priest 2]

Η ιστορική αναφορά και μνήμη δεν σημαίνει κατάληψη εδαφών
Δελτίο Τύπου του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού

Tα τέσσερα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου εστράφησαν κατά των δηλώσεων του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου, παρερμηνεύοντας και διαστρεβλώνοντας συνειδητά το γράμμα και το πνεύμα των δηλώσεων του. Ο Μητροπολίτης Άνθιμος απλά και λογικά επεσήμανε ότι, χωρίς καμία διάθεση η πρόθεση να «μπούμε μέσα» και να καταλάβουμε εδάφη άλλων Βαλκανικών χωρών, δεν είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε μονομερώς αναφορές σε ιστορικές μνήμες εναντίον μας, αφού και στον Ελληνικό λαό υπάρχουν αντίστοιχες, εδαφικά «κατοπτρικές» ιστορικές μνήμες.

Όπως θυμούνται οι γείτονες λαοί, έτσι θυμούμαστε και εμείς.

- Το να μη ξεχνάμε ότι η Βόρειος Ήπειρος τρεις φορές απελευθερώθηκε από τα Ελληνικά Στρατεύματα και στο τέλος εκχωρήθηκε στην Αλβανία, όταν οι Αλβανοί εθνικιστές μιλούν για «Τσαμουριά»,
- το να αναφερθούμε στους Ελληνοβλάχους των Σκοπίων και τις «Ελληνίδες» πόλεις τους, όπως το Μοναστήρι, όταν οι Σκοπιανοί σωβινιστές μιλούν για την Θεσσαλονίκη και σφετερίζονται όνομα που δεν τους ανήκει,
- το να θυμόμαστε ότι αν δεν είχε γίνει η Μικρασιατική Καταστροφή, η Ανατολική Θράκη μέχρι έξω από την Κωνσταντινούπολη (αλλά και το «σαντζάκιον» της Σμύρνης, μόνον αυτό...) θα ανήκαν σήμερα στην Ελλάδα, όταν οι Τούρκοι εθνικιστές μιλούν για «Δυτική Θράκη» η ότι οι Ρωμιοί της Πόλης έχουν μείνει 1000 άτομα,
αυτό σημαίνει ότι σχεδιάζουμε εισβολές;

Δεν είναι απλά η εφαρμογή μιας αντίληψης εξισορρόπησης, που χρειάζεται στρατηγικά σε κάθε διαπραγμάτευση, έτσι ώστε στο τέλος να μπορούν να γίνουν (και να εκτιμηθούν από το άλλο μέρος ) αμοιβαίες και όχι μονομερείς υποχωρήσεις; Το ότι έχουμε την αίσθηση της ιστορικής έλλειψης εθνικών χωρών και εδαφών, όπως έχουν αντίστοιχα και οι απέναντι, αυτόματα οδηγεί σε σχέδια κατάληψης;

Ας σοβαρευτούν τα φοβισμένα κόμματα: Δεν τα έστειλε να πολεμήσουν ο Άνθιμος. Ανάμεσα στην θερμόαιμη, (και συχνά καταστροφική, όπως το 1897) στρατιωτική δράση και την ιστορική εθνοφοβική ακινησία, αμνησία και συνεχή υποχώρηση, υπάρχει η «χρυσή τομή» της ήρεμης, αλλά αδιαπραγμάτευτης ιστορικής αυτεπίγνωσης που βοηθάει τελικά πιο πολύ την ισότιμη (και όχι ψοφοδεή) στάση για πραγματικές και όχι «ψεύτικες» καλές σχέσεις και «γέφυρες ειρήνης» μεταξύ κρατών και λαών.

[Αννη]

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος θα θέσει το ζήτημα ονομασίας στην Ιερά Σύνοδο για βέτο απ΄την ελληνική κυβέρνηση.

Γιατί να μην εκλέξουν αυτόν Αρχιεπίσκοπο...