Ερωτήματα με ιστορίες

[ZEYS]

Γυναίκες ... Άλλο Story!!!


Πολλές φορές αρκετοί από εσάς έχετε αναρωτηθεί πως ο ρόλος του άνδρα έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Όταν αναφέρομαι στην λέξη ''άνδρα'' δεν εννοώ μόνο τους 25ρηδες και άνω, αλλά και αυτούς που ανήκουν στην ''και καλά'' ανώριμη ηλικία των 20 όπως και ο ταπεινός συγγραφέας αυτού του άρθρου.

Θυμάμαι παλιά τον εαυτό μου στην ηλικία των 16-17, ακόμα στο σχολείο με πονηρό μυαλό, μεγάλος ταραξίας και γενικότερα ένα παλικάρι με άλλο μυαλό. Παιδάκι θα σκεφτούν πολλοί, αλλά τουλάχιστον απ' ότι θυμάμαι όλο και κάποιο κοριτσάκι έβρισκα και περνούσα καλά για κάποιο διάστημα.

Ονειρευόμουν να φτάσω στα 20, να έχω μπει στη σχολή που γουστάρω και με το αυτοκινητάκι μου να κάνω την πλάκα μου. Δυστυχώς στην πορεία κάτι δεν πήγε και τόσο καλά. Ως δια μαγείας οι κοπελίτσες (γιατί γυναίκες στα 17 δεν είναι...) του σχολείου με το που μπήκε ο Σεπτέμβριος άρχισαν να φέρονται λες και μπήκαν σε πρακτορείο μοντέλων με το ανάλογο ύφος και στυλ. Δεν λέω, βέβαια... είναι καλό να βλέπεις μια αλλαγή που στο κάτω-κάτω από οπτικής πλευράς αρέσει στον ανδρικό πληθυσμό αλλά όμως αυτό το στυλάκι δεν μπορώ να το καταλάβω...

Ένα υφάκι υπεράνω πάντων και μια προσωπικότητα που ξαφνικά από τον εγκλωβισμό του σχολείου και τα συναφή, αναπτύσσει μέσα σε 3 μήνες (περίοδο καλοκαιριού...) έναν άλλο εαυτό πολύ διαφορετικό από τον προηγούμενο.

Εμείς;... εμείς αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να επιβιώσουμε σ' έναν κόσμο που εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά μας και δεν ξέρουμε πως ν' αντιδράσουμε. Μέσα σε μερικούς μήνες διαπιστώνουμε πως τελικά οι Έλληνες δεν πεινάνε με εξαίρεση την 3η ηλικία και τους εργάτες. Και ο πιο κακομοίρης έχει Turbo στο Yugo του και Sub από πίσω. Είναι κυριολεκτικά μια ζούγκλα που ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει εντυπωσιάζοντας με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο.


Οι γυναίκες;... Οι γυναίκες είναι γυναίκες!!! Κάνουν ό,τι γουστάρουν, προκαλούν όποτε θέλουν και γενικότερα παίζουν με πολλά πασπαρτού στο δικό τους παιχνίδι. Και πώς να μην το κάνουν άλλωστε, αφού ακόμα και η πιο σαύρα αν βαφτεί και χώσει ένα μίνι μέχρι το στόμα μπορεί άνετα να ρίξει κάποιο φουκαρά σε οποιοδήποτε Club τη νύχτα; Οι γυναίκες μπορούν όποτε θέλουν να κάνουν κάποιον να παραληρεί στο όνομά τους ενώ άλλοτε να το παίζουν καλές.

Προσωπικά έχω αρκετές φίλες που μου παραπονιούνται πως το καμάκι πλέον στις μέρες μας έχει σταματήσει. Δεκτό αυτό. Όμως πώς θα γίνει καμάκι εάν η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών (και ιδιαίτερα των Αθηναίων) σνομπάρει οποιανδήποτε απόπειρα;

Στις 25 Ιουλίου πήγα στην Πάρο και άλλους 2 φίλους μου. Παρέα μ' ένα παλιό τζιπάκι οργώσαμε όσο προλάβαμε τις παραλίες της Πάρου και τα Club της. Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν απίστευτο. Σε όσες κοπέλες πιάναμε κουβέντα αυτές ανταποκρίνονταν! Δεν υπήρχε ούτε σνομπισμός ούτε ταμπού! Θα μου πείτε όμως... καλοκαίρι ήταν!


Συγνώμη αλλά... στ' αρχίδια μου!!! Τι πάει να πει καλοκαίρι; Μήπως είναι καμιά κοπέλα τον χειμώνα εσώκλειστη στο σπίτι της παρέα με το μαστίγιο του μπαμπά; Λες και όλοι περιμένουν το καλοκαίρι για να γαμήσουν ή να γαμηθούν! Πάντως είτε γαμήσουν είτε όχι, σχεδόν πάντα όλοι περνάνε καλά! Η απορία μου είναι γιατί δεν γίνεται αυτό και τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου.

''Οι άνδρες σκέφτονται μόνο το SEX! Δεν ξέρουν πως να φερθούν σε μια γυναίκα''. Μα... συγνώμη τι άλλο να σκεφτούν όταν βλέπουν κάθε μέρα το ξώβυζα, τα μίνι και τα στρινγκ; Περιμένουν να τις πάρουμε στα σοβαρά όταν σκάνε καθημερινά στις σχολές βαμμένες λες και πάνε στον Τσαλίκη;

Το θεϊκό σε όλη την ιστορία είναι όταν θέλουν να κάνουν το δεσμό τους να ζηλέψει! Τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο, έτσι για να μάθουν αν τις θέλουν πολύ ή...πάρα πολύ! Ποιος ο λόγος να του τη σπάσεις αφού ξέρεις ότι σε γουστάρει; ''Θα του κάνω τη δύσκολη'' λένε πολλές. Ποια δύσκολη να κάνεις όταν του έχεις κάτσει από το πρώτο ραντεβού;


Μπορεί ο άνδρας να βγαίνει ... αρκετές φορές όμως πιστέψτε με το ξέρει. Ότι και να λέμε εμείς, ότι και καλά θέλω να περνάω καλά και δεν με νοιάζει τι κοπέλα είναι... κατά βάθος μας νοιάζει! Και μας νοιάζει πολύ! Δεν το παραδεχόμαστε επειδή δεν μας παίρνει! Και δεν μας παίρνει γιατί δεν είμαστε οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, γιατί αν χάσουμε αυτή που έχουμε μπορεί να περάσουν μήνες μέχρι να βρούμε άλλη. Οι γυναίκες όμως δεν έχουν αυτό το πρόβλημα.

Προσωπικά δεν μπορώ να κατατάξω τον εαυτό μου στην κατηγορία των ''σκλαβωμένων'' ή των ''επαναστατών'' γιατί πολύ απλά δεν με ξέρετε, οπότε ότι και να πω δεν έχει νόημα. Αυτό που μπορώ να γράψω είναι πως παλαιότερα γαμούσαν οι ωραίοι. Τώρα γαμάνε μόνο οι τολμηροί και οι λεφτάδες.

Και για όποια ή όποιον δεν πιστεύει ας κατέβει ένα Σάββατο βράδυ στην Γλυφάδα, στο Κολωνάκι ή σε οποιοδήποτε Club να δει τον κοντό, χοντρό και καράφλα 45ρη με την δίμετρη μουνάρα που τυχαίνει πάντα να μπαίνει σε αυτοκίνητο άνω των 40.000 Euroπουλακίων! Πουτάνες; Μπορεί... τουλάχιστον ξέρουν τι είναι και τι κάνουν

Οι δικές μας όμως 20αρες γιατί κρύβονται; Αφού και αυτές το χρήμα προτιμάνε. Υπάρχει περίπτωση αν είχα BMW και άνω να μη έριχνα κάθε μέρα και διαφορετική γκόμενα;... Άντε κάθε 2 μέρες!

Το ξέρω πως πολλές από τον γυναικείο πληθυσμό δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσετε μαζί μου. Πιθανώς να με έχετε περάσει για φαλλοκράτη, τουλάχιστον όμως έχω το θάρρος να γράψω αυτά που βιώνω κάθε μέρα από εσάς! Όχι ότι είμαι το καλύτερο άτομο ούτε το παίζω κάποιος αλλά δεν είμαι τραμπούκος! Αυτό το ξέρω.

Οι γυναίκες ν 'αλλάξουν κομματάκι χλωμό. Οι άνδρες πρέπει να κάνουν την αλλαγή. Ν' αποδείξουν ότι υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο κρέμονται τα ρημάδια τα μπαλάκια!...

[ZEYS]

Η Σούλα Τσιμπουκλούλα ήταν το πιο λιμπιστερό κομμάτι κρέατος στην ........ Σχολή του ...........(δεν μπορω να αναφερω για ξερετε τωρα). Κάθε φορά που τη βλέπαμε να κάνει πασαρέλα στους διαδρόμους της κρεατομπουτίκ (διάβαζε σχολής) όλοι -ή σχεδόν όλοι- οι συμφοιτητές της παθαίναμε σεξουαλικό ντελίριο.

Συμπεριφερόμαστε με τόσο γελοίο και γλοιώδη τρόπο, που αν δεν ήταν τέτοιος δε θα καθόμουν τώρα να σας τον περιγράψω!

Κάθε φορά που τη βλέπαμε λοιπόν, χοροπηδάγαμε άγαρμπα σαν καυλωμένα αρκούδια, στήνοντας μια παρωδία αρχέγονου χορού γονιμότητας, με ηχητικό υπόβαθρο ταραχώδη ποδοβολητά, ρυθμικά χειροκροτητά, ξελαρυγγιασμένες κραυγές, φανφαρώδεις πορδές και οιδιπόδεια ξεφωνητά του τύπου "Έλα μάνα μου να σου ξηγήσω πόσο κάνει έξι κι εννιά!".

Με τους Μπάμπηδές μας ορθωμένους και τις μπάκες μας προτεταμένες, περικυκλώναμε τη Σούλα θέλοντας να την εντυπωσιάσουμε με τα τσαλίμια μας και τις γυροβολιές μας, με απώτερο σκοπό βέβαια ένα τρελό - τρελό όργιο! (Φευ, η Σούλα την τελευταία στιγμή πάντα μάς διέφευγε αιλουροειδώς, αφήνοντάς μας με τη χαρά και μ' έναν ισχνό Μπάμπη στο χέρι...)

Το θλιβερότερο και αηδιαστικότερο στοιχείο της "τελετής" όμως ήταν ότι, σα γελάδια σε οργασμό, ξερνάγαμε "να" κάτι καταρράκτες σάλιου από τον οίστρο, που πλημμυρίζαμε με πηχτό υγρό τη Σούλα και το πάτωμα!

Η Σούλα όμως το καταφχαριστιότανε! Αφού να φανταστείτε έκανε πατινάζ στον σκεπασμένο με σάλια διάδρομο-πίστα ή έριχνε μακροβούτια στις τεχνητές λίμνες σιέλου που φτιάχναμε όταν είχαμε μεγάλα κέφια!

Η Σούλα δεν ήταν η τυπική ακατάδεχτη γκόμενα. Απεναντίας, εφάρμοζε με ευλάβεια αγίας το χριστιανικό κήρυγμα περί κοινοκτημοσύνης των αγαθών (έτσι που ο όρος "αγαθομούνα" να αποκτά γι' αυτή νέα διάσταση: μεταφυσική). Και δε φερόταν έτσι για να ντύσει με έναν δήθεν ανώτερο σκοπό την υπερσεξουαλική της δραστηριότητα.

Αντιθέτως, σαν μπουνιουελική Βιριδιάνα πίστευε βαθύτατα στην ιερότητα του έργου της. Κι άλλο που δε θέλαμε εμείς οι μπακουρέοι! Φαίνεται μας είχε λυπηθεί ο Κύριος και μας είχε στείλει την Οσία Σούλα για να βγάλει τα μάτια στο μισό αρσενικό πληθυσμό της σχολής! (ο υπόλοιπος αρσενικός πληθυσμός βολευόταν αναμεταξύ του...)




"Σούλα η Οσία"


Η Σούλα Τσιμπουκλούλα ήταν το πιο λιμπιστερό κομμάτι κρέατος στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου. Κάθε φορά που τη βλέπαμε να κάνει πασαρέλα στους διαδρόμους της κρεατομπουτίκ (διάβαζε σχολής) όλοι -ή σχεδόν όλοι- οι συμφοιτητές της παθαίναμε σεξουαλικό ντελίριο.

Συμπεριφερόμαστε με τόσο γελοίο και γλοιώδη τρόπο, που αν δεν ήταν τέτοιος δε θα καθόμουν τώρα να σας τον περιγράψω!





Κάθε φορά που τη βλέπαμε λοιπόν, χοροπηδάγαμε άγαρμπα σαν καυλωμένα αρκούδια, στήνοντας μια παρωδία αρχέγονου χορού γονιμότητας, με ηχητικό υπόβαθρο ταραχώδη ποδοβολητά, ρυθμικά χειροκροτητά, ξελαρυγγιασμένες κραυγές, φανφαρώδεις πορδές και οιδιπόδεια ξεφωνητά του τύπου "Έλα μάνα μου να σου ξηγήσω πόσο κάνει έξι κι εννιά!".

Με τους Μπάμπηδές μας ορθωμένους και τις μπάκες μας προτεταμένες, περικυκλώναμε τη Σούλα θέλοντας να την εντυπωσιάσουμε με τα τσαλίμια μας και τις γυροβολιές μας, με απώτερο σκοπό βέβαια ένα τρελό - τρελό όργιο! (Φευ, η Σούλα την τελευταία στιγμή πάντα μάς διέφευγε αιλουροειδώς, αφήνοντάς μας με τη χαρά και μ' έναν ισχνό Μπάμπη στο χέρι...)

Το θλιβερότερο και αηδιαστικότερο στοιχείο της "τελετής" όμως ήταν ότι, σα γελάδια σε οργασμό, ξερνάγαμε "να" κάτι καταρράκτες σάλιου από τον οίστρο, που πλημμυρίζαμε με πηχτό υγρό τη Σούλα και το πάτωμα!





Η Σούλα όμως το καταφχαριστιότανε! Αφού να φανταστείτε έκανε πατινάζ στον σκεπασμένο με σάλια διάδρομο-πίστα ή έριχνε μακροβούτια στις τεχνητές λίμνες σιέλου που φτιάχναμε όταν είχαμε μεγάλα κέφια!

Η Σούλα δεν ήταν η τυπική ακατάδεχτη γκόμενα. Απεναντίας, εφάρμοζε με ευλάβεια αγίας το χριστιανικό κήρυγμα περί κοινοκτημοσύνης των αγαθών (έτσι που ο όρος "αγαθομούνα" να αποκτά γι' αυτή νέα διάσταση: μεταφυσική). Και δε φερόταν έτσι για να ντύσει με έναν δήθεν ανώτερο σκοπό την υπερσεξουαλική της δραστηριότητα.

Αντιθέτως, σαν μπουνιουελική Βιριδιάνα πίστευε βαθύτατα στην ιερότητα του έργου της. Κι άλλο που δε θέλαμε εμείς οι μπακουρέοι! Φαίνεται μας είχε λυπηθεί ο Κύριος και μας είχε στείλει την Οσία Σούλα για να βγάλει τα μάτια στο μισό αρσενικό πληθυσμό της σχολής! (ο υπόλοιπος αρσενικός πληθυσμός βολευόταν αναμεταξύ του...)








Η ιστορία μου όμως δεν αφορά τη Σούλα (η οποία μια αποφράδα ημέρα δεν κατάφερε να κάνει επιτυχώς πατινάζ σ' έναν από τους γεμάτους σάλια διαδρόμους της πρώτης παραγράφου και γκρεμοτσακίστηκε, σπάζοντας χέρια, πόδια, μύτες και ό,τι άλλο μπορεί να σπάσει τελοσπάντων... Έτσι άδοξα ανελήφθη στους ουρανούς. Ως φόρο τιμής εμείς οι φωτισμένοι χτίσαμε ένα εκκλησάκι έξω από τη σχολή -αφιερωμένο στην Αγία Σούλα φυσικά!)

Η ιστορία μου λοιπόν αφορά την Κούλα. Τη γνωστή στη σχολή ως Κούλα Κακομοιρούλα. Η Κούλα ήταν το αισθητικό αντίθετο της Σούλας: χοντρούλα, σπυριαρούλα, μυξιαρούλα. Επίσης είχε τριχοφυΐα κνίτισσας, τόσο που αν τραβούσες τις τρίχες από τα ρουθούνια της, αυτές θα έφταναν τις τρίχες των αυτιών της!

Κι επειδή δεν αντέχω άλλο να περιγράφω ένα μπάζο, και φυσικά δεν αντέχετε ούτε εσείς να το διαβάζετε, κλείνω εδώ την ιστορία μου για να θυμόμαστε και να τιμάμε την Οσία Σούλα, χωρίς να παρεμβάλλεται το μουστάκι της Κούλας!

Αμήν.

[ZEYS]

Η Θεωρία Tου Αυνανισμού


«Μην κατηγορείτε κάποιον που αυνανίζεται. Είναι μία πράξη αγάπης προς τον εαυτό του», Γούντι Άλεν.

Στο άρθρο αυτό θα υπερασπίσουμε το δικαίωμα του αυνανισμού, ένα δικαίωμα που καταδιώκεται από μανάδες = «Τι κάνεις τόσες ώρες στην τουαλέτα;», πατεράδες = «Καλά ρε, ακόμα δεν χτύπησες καμιά γκόμενα; Τι γιο έκανα εγώ, αδερφή;», φίλους = «Συνεχίζεις να ικανοποιείς τη χείρα με τα πέντε ορφανά;» και λοιπά αστεία και φαιδρά!

Δεν θα καθίσουμε να εξετάσουμε τις ιστορικές προεκτάσεις (ο Αυνάν κτλ), αλλά θα σταθούμε στο δεδομένο χρονικό σημείο, το τι γίνεται τώρα.
ΠΡΟΣΟΧΗ: σε ορισμένα σημεία μπορεί να θυμίζει Ασκητή – αλλάξτε κανάλι...

Αρχίζουμε από τα βασικά: οι περισσότεροι από εμάς θα θέλαμε να εφαρμόσουμε τις βασικές αρχές της Δόκτωρος Ρουθ (μην κάνετε πως δεν την ξέρετε, απατεωνίσκοι!) σε κάποιο εκπρόσωπο του θηλυκού γένους – κάτι απολύτως φυσιολογικό.

Το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν το καταφέρνουμε ή δεν το πραγματοποιούμε με την κατάλληλη συχνότητα μας κατατάσσει αυτόματα στους μαλάκες. Θα αποδείξουμε τώρα ότι άλλος έχει το όνομα και άλλος έχει τη χάρη...

Πάει καμιά ομάδα σε αγώνα χωρίς να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα (εξαιρείται το ελληνικό ποδόσφαιρο); Δεν πάει. Επομένως, δεν είναι φυσιολογικό να αυτοπροπονούμαστε, ειδικά όταν πιάνει Χειμώνας [σ’ ότι αφορά στις γκόμενες] ή η εποχή των παγετώνων; Πώς θα διατηρηθεί ψηλά η ομάδα;
Κατά την πεοπαλμική παλινδρόμηση δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε ούτε φράγκο – άντε, το πολύ-πολύ το ρεύμα της τηλεόρασης ή του υπολογιστή. Συνήθως η δουλειά είναι γρήγορη: η κρέμα μπαίνει στο γαλακτομπούρεκο μέσα σε ένα τέταρτο.
Φανταστείτε τώρα το πόσο χρόνο και χρήμα πρέπει να δαπανήσεις για να πείσεις μια κοπέλα μέτριων προδιαγραφών να κοιμηθεί μαζί σου – δεν μιλάμε για των υψηλών στάνταρντ, που είναι σαν χρηματοβόρες μαύρες τρύπες... «Ευτυχώς που υπάρχουν και οι πόρνες» θα αντιτάξει κανείς. Δεν διαφωνώ, απλώς θα πρέπει να πείσετε τους γονείς σας ότι για την ψυχική υγεία σας θα πρέπει να προσθέσουν το ποσό των 100 Ευρώ και πλέον στο μηνιάτικό σας, αλλιώς θα πάτε να καλογερέψετε.

Σκεφτείτε και το κράτος: Με το να μην συμμετέχετε στη σεξουαλική πράξη δεν υπάρχει κίνδυνος να πραγματοποιηθεί ανεπιθύμητη σύλληψη – καθώς τα προφυλακτικά δεν πολυχρησιμοποιούνται, του Έλληνα ο τράχηλος και κάτι άλλο ζυγό δεν υποφέρει. Έτσι το κράτος θα πληρώσει λιγότερα λεφτά για σχολεία, νοσοκομεία και κυρίως θα μειωθεί ο αριθμός των πιθανών δημοσίων χουζούρηδων. Το τελευταίο θα έπρεπε κατευθείαν να σας πείσει...
Είναι σίγουρο πως υπάρχει και το συναισθηματικό υπόβαθρο: κανείς δεν μπορεί να πιάσει τη συζήτηση με την παλάμη του. Όμως κανένας δεν μπορεί να σας κάνει να ξεχαστείτε με τον καλύτερο τρόπο στις 2 η ώρα τα ξημερώματα, εκτός και αν έχετε κάποιον γνωστό που είναι αρκετά πρόθυμος ή βλάκας να κάθεται να σας ακούει να κλαίγεστε με τις ώρες...


Το δικαίωμα επιλογής είναι ένα πολύ ισχυρό αβαντάζ: επειδή δεν μοιάζουμε όλοι με τον Μπραντ Πιτ ή δεν έχουμε επιδόσεις Γκουσγκούνη ή τα λεφτά του Ωνάση, κατατασσόμεθα στο μέσο όρο, με μέσες προοπτικές και μέσες ελπίδες.

Με τη φαντασία μας όμως μπορούμε να καταβάλλουμε οποιαδήποτε: από την ενοχλητική πλην σεξουλιάρα γειτόνισσα μέχρι την Πάμελα, τη Νικόλ, τη Κάιλι και όποια άλλη βάλει ο νους μας. Και χωρίς να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι, ομορφότεροι ή να πλυθούμε και λίγο, γιατί αποτελούμε εστία μόλυνσης εδώ και ένα μήνα!
Η κοινωνικότητα όλως περιέργως αυξάνεται, όχι μόνο επειδή λόγω ανάγκης αναγκάζεστε να μιλάτε με όλες, μήπως και σας κληρώσει λαχείο, αλλά και επειδή η τσόντα που έβαλε χθες βράδυ το Alter αποτελεί ένα καλό εναρκτήριο σημείο συζήτησης, που μπορεί να εξελιχτεί σε οτιδήποτε, ακόμα και σε μια πολύ καλή φιλία, που κολλάει όπως το σπ...υρωτό ρύζι σε κατσαρόλα.


Αποκτάτε καινούργιες δεξιότητες, όπως το να καταλαβαίνετε αν ο τύπος που το παίζει πρώτος γκόμενος σας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αυτό γίνεται κατανοητό, αν αρχίζει πού και πού να παίρνει καμιά ηλίθια φάτσα (που όλως περιέργως, θυμίζει τη δική σας!), μήνυμα πως η χθεσινή του αυτοϊκανοποίηση δεν τον γέμισε ή καλύτερα ... τον άδειασε.
Ούτε ερωτική απογοήτευση ούτε πονοκέφαλος ούτε ο ερχομός των γονέων ή της εξεταστικής ούτε δώρα ούτε μηνύματα ούτε γκρίνιες ούτε ζήλιες ούτε ντροπές ούτε άγριο ψήσιμο ούτε κακές συνήθειες ούτε παράπονα για τις παρέες ούτε κατηγορίες ότι είμαστε ανώριμοι και διάφορα τοιούτα...
Με ευχές να ξεπεράσετε αυτή την κατάσταση, αλλά μην ξεχνάτε: Άμα πετύχει η μ...., τύφλα να ’ χει το γαμήσι...