Πόσους ανθρώπους σκότωσαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα

[vlaxogomenos]

Ακριβως. Κανενα.

[katerina]

[vlaxogomenos]

Το αντιθετο απο αυτο που κανω εγω. Θελω να πιστευω οτι δεν ειναι τοσο ουτοπικη θεωρια.

[Γιάννης]

Δεν ξέρω αν ξεφέυγω από το θέμα αλλά θέλω να πω ότι όσο κι αν θεωρούμε ουτοπία την αληθινά κομμουνιστική κοινωνία, σίγουρα δεν είναι ουτοπία η πάλη για καλύτερες συνθήκες στην οικτρή καπιταλιστική πραγματικότητα.

Το να κερδίσω εγώ καλύτερες συνθήκες διαβίωσης,
καλύτερο σύστημα παιδείας και δωρεάν,
καλύτερο σύστημα υγείας - πρόνοιας και δωρεάν,
λογικό εισόδημα σχετικά με το κόστος ζωής,
κανονικό ωράριο εργασίας και όχι 15ωρο
δουλειά όταν δεν έχω (με μέριμνα του κράτους)...

Το να διεκδικήσω τη επιβίωση μέσα σ'ένα καλύτερο περιβάλλον με ευθύνη του κράτους και άλλα πολλά...

δεν είναι ουτοπικό!!

Μπορεί να γίνει! Απλά είναι απίθανο να γίνει στα πλαίσια της σαρωτικής επέλασης του καπιταλισμού διότι "τα κεφάλια" που διοικούν έχουν άλλα στο νου τους και όχι όλα τα παραπάνω. Το μόνο σύστημα που προβάλλεται σαν καλύτερο έστω στη θεωρία προς το παρόν είναι το σοσιαλιστικό. Εκτός αν γυρίσουμε στα φεουδαρχικά συστήματα τα οποία νομίζω έχουν απορριφθεί προ πολλού.

[vlaxogomenos]

[ilias]

επειδή το έχω βαρεθεί το θέμα : όσες σελίδες και να γεμίσουν ούτε αυγατένουν ούτε μειώνονται οι σκοτωμένοι. όσοι είναι είναι

[katerina]

[kokkinomalla]

Διαβαζοντας και τα υπολοιποα γραφομενα σου κατερινα μπορω να πω οτι συμφωνω εν μερει μαζι σου.Και ναι σιγουρα θα προτιμουσα να ζω στις ΗΠΑ του Μπους παρα στην Αλβανια του Χοτζα αλλα προτιμω Ελλαδα.Παρολα αυτα δεν καταλαβαινω που ειναι το κακο να υποστηριζεις ουτοπιες αν αυτες αντιπροσωπευουν ιδανικα (και δεν αναφερομαι απαραιτητα στον κομμουνισμο)
"Το ζήτημα είναι να είσαι ρεαλιστής και να ξέρεις τι μπορείς και τι δεν μπορείς να καταφέρεις!"
Εδω για παραδειγμα θα διαφωνησω το ζητημα ειναι να εισαι ρεαλιστης και να ονειρευεσαι το αδυνατο!!!

[Human]

Κοκκιν., τα ονειρα ειδικα στην πολιτικη δεν εχουν θεση.Στοχοι και παλι στοχοι! Αλλιως κινδυνευεις να παρασυρθεις απο/υποπεσεις σε ουτοπιστικες αντιληψεις παλι.

[katerina]

[Α.Η.1914]

Στις 14 Δεκεμβρίου 2005 η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης υιοθέτησε ένα σχέδιο απόφασης με τίτλο "Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων" (το οποίο και καταψηφίστηκε, όταν έφτασε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από το σύνολο των Ελλήνων Ευρωβουλευτών, του Καρατζαφέρη συμπεριλαμβανομένου).

Ένα απόσπασμα από Έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, υπό τον τίτλο:
ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ
*****

7. Η κομμουνιστική εξουσία διήρκησε 80 χρόνια στην χώρα στην οποία για πρώτη φορά δημιουργήθηκε, συγκεκριμένα στη Ρωσία τότε μετονομασμένη ως Σοβιετική Ένωση. Σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη ήταν περίπου 45 χρόνια. Έξω από την Ευρώπη κομμουνιστικά κόμματα κυβερνούν για πάνω από 50 χρόνια στην Κίνα, τη Βόρεια Κορέα και το Βιετνάμ και πάνω από 40 στην Κούβα και 30 στο Λάος. Κομμουνιστικές κυβερνήσεις βασίλεψαν για κάποιο διάστημα σε διαφορετικές Αφρικάνικες, Ασιατικές και Νοτιοαμερικάνικες χώρες κάτω από την τότε Σοβιετική επιρροή.

8. Πάνω από 20 χώρες σε 4 ηπείρους μπορούν να καταταχθούν ως κομμουνιστικές ή υπό κομμουνιστική διακυβέρνηση για κάποια χρονική περίοδο. Εκτός από τη Σοβιετική Ένωση και τους 6 Ευρωπαϊκούς δορυφόρους της, η λίστα περιλαμβάνει το Αφγανιστάν, την Αλβανία, την Αγκόλα, την Μπενίν, την Καμπότζη, την Κίνα, το Κογκό, την Κούβα, την Αιθιοπία, τη Βόρεια Κορέα, το Λάος, την Μογγολία, την Μοζαμβίκη, το Βιετνάμ, τη Νότια Υεμένη και τη Γιουγκοσλαβία.

9. Ο αριθμός του πληθυσμού που ζούσε υπό κομμουνιστική εξουσία μέτραγε πάνω από 1 δισεκατομμύριο πριν το 1989.

12. Η κομμουνιστική εξουσία έχει νωρίς εξαρχής χαρακτηριστεί από τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για να επιτύχουν και να διατηρήσουν την εξουσία, τα κομμουνιστικά καθεστώτα πήραν πιο πέρα από τις ατομικές δολοφονίες και τις τοπικές σφαγές και ενσωμάτωσαν το έγκλημα στο σύστημα εξουσίας. Είναι αλήθεια πως αρκετά χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, και μετά από δεκάδες χρόνια στην Σοβιετική Ένωση και την Κίνα, ο τρόμος έχασε λίγο από την αρχική του ισχύ. Ωστόσο η «ανάμνηση του τρόμου» έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στις κοινωνίες, η ενδεχόμενη απειλή υποκατέστησε τις πραγματικές ωμότητες. Ακόμα, αν εμφανιζόταν ανάγκη, τα καθεστώτα κατέφυγαν στον τρόμο όπως φαίνεται από την Τσεχοσλαβακία το 1968, την Πολωνία το 1971, 1976 και 1981 ή την Κίνα το 1989. Αυτός ο κανόνας ισχύει για όλα τα ιστορικά και τρέχοντα κομμουνιστικά καθεστώτα ανεξάρτητα χώρας.

13. Σύμφωνα με προσεκτικούς υπολογισμούς ( ακριβή στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα) ο αριθμός των ατόμων που σκοτώθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα, κατανεμημένα κατά χώρες ή περιοχές μπορεί να δοθεί ως εξής:

Σοβιετική Ένωση: 20 εκατομμύρια θύματα
Κίνα: 65 εκατομμύρια
Βιετνάμ: 1 εκατομμύριο
Βόρειος Κορέα: 2 εκατομμύρια
Καμπότζη: 2 εκατομμύρια
Ανατολική Ευρώπη: 1 εκατομμύριο
Λατινική Αμερική: 150.000
Αφρική: 1,7 εκατομμύρια
Αφγανιστάν 1,5 εκατομμύρια

Αυτοί οι αριθμοί περιλαμβάνουν μια ποικιλία καταστάσεων: ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις, θανάτους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, θύματα πείνας και εκτοπίσεων.

14. Τα παραπάνω νούμερα είναι ντοκουμεντιαρισμένα, και αν είναι μόνο εκτιμήσεις αυτό γίνεται γιατί υπάρχει έδαφος να υποψιασθούμε πως θα πρέπει να είναι πολύ υψηλότερα.

17. Στα τέλη της δεκαετίας του 20, στη Σοβιετική Ένωση, η GPU (πρώην Czecka) εισήγαγε ποσοστώσεις: κάθε περιοχή ήταν υποχρεωμένη να παραδώσει ένα ορισμένο αριθμό «ταξικών εχθρών». Τα νούμερα καθοριζόταν κεντρικά από την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος. Έτσι οι τοπικές αρχές όφειλαν να συλλάβουν, να εκτοπίσουν και να εκτελέσουν συγκεκριμένους αριθμούς ατόμων. Αν αποτύγχαναν να το πράξουν υπόκειταν οι ίδιοι σε δίωξη.

18. Από την άποψη του αριθμού θυμάτων, η λίστα των πιο σημαντικών κομμουνιστικών εγκλημάτων περιλαμβάνει τα παρακάτω:
α. Ατομικές και ομαδικές εκτελέσεις ανθρώπων που θεωρούνταν πολιτικού αντίπαλοι, χωρίς ή με αυθαίρετες δίκες, αιματηρές καταστολές διαδηλώσεων και απεργιών, θανάτωση ομήρων και αιχμαλώτων πολέμου στη Ρωσία το 1918-22. Έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία (καθώς και έλλειψη οποιοδήποτε ντοκουμέντων για αναρίθμητες εκτελέσεις) κάνει αδύνατο το να δοθούν ακριβή αριθμοί, αλλά ο αριθμός των θυμάτων αποτιμάται σε δεκάδες χιλιάδες.
β. Θάνατος από πείνα περίπου 5 εκατομμυρίων ατόμων ως αποτέλεσμα επιτάξεων, ιδιαίτερα στην Ουκρανία το 1921-1923. Ο λιμός χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό όπλο από αρκετά κομμουνιστικά καθεστώτα και όχι μόνο στη Σοβιετική Ένωση.
γ. Εξόντωση 300.000-500.000 Κοζάκων μεταξύ 1919 και 1920
δ. Δεκάδες χιλιάδες χάθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εδώ ξανά, έλλειψη πρόσβασης σε αρχεία κάνει την έρευνα αδύνατη
ε. 690.000 άτομα καταδικάστηκαν αυθαίρετα σε θάνατο και εκτελέστηκαν ως αποτέλεσμα του «διωγμού» στο κομμουνιστικό κόμμα το 1937-1938. Χιλιάδες άλλων εκτοπίστηκαν ή τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα. Συνολικά μεταξύ 1ης Οκτώβρη 1936 και 1ης Νοέμβρη 1938 περίπου 1.565.000 συνελήφθηκαν και από αυτούς 668.305 εκτελέστηκαν. Σύμφωνα με πολλούς μελετητές αυτά τα νούμερα είναι υποτιμημένα και θα πρέπει να επαληθευτούν όταν όλα τα αρχεία γίνουν προσβάσιμα
στ. Εκατομμύρια εκτοπίστηκαν το 1930-1932
ζ. Χιλιάδες απλοί άνθρωποι στην Σοβιετική Ένωση κατηγορήθηκαν για σχέσεις με τους «εχθρούς» και εκτελέστηκαν την περίοδο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Για παράδειγμα το 1937 περίπου 144.000 άνθρωποι συνελήφθησαν και από αυτούς 110.000 εκτελέσθηκαν αφού κατηγορήθηκαν για επαφές με Πολωνούς πολίτες που ζούσαν στην Σοβιετική Ένωση. Επίσης το 1937, 42.000 εκτελέσθηκαν στη βάση ότι είχαν σχέσεις με Γερμανούς εργάτες στην ΕΣΣΔ
η. 6 εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν της πείνας ως αποτέλεσμα μιας εσκεμμένης κρατικής πολιτικής το 1932-1933
θ. Δολοφονίες και εκτοπίσεις εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών, Ουκρανών, Λιθουανών, Εσθονών, Μολδαβών και κατοίκων της Βεσσαραβίας το 1941 και 1944-45
ι. Εκτόπιση των Γερμανών του Βόλγα το 1941, των Τατάρων της Κριμαίας το 1943, Τσετσένων και Ινγκούς το 1944
ια. Εκτόπιση και εξόντωση του ενός τετάρτου του πληθυσμού στην Καμπότζη το 1975-1978
ιβ. Εκατομμύρια θυμμάτων των εγκληματικών πολιτικών του Μάο Τσε Τουγκ στην Κίνα του του Κιμ Ιρ Σέν στη Βόρειο Κορέα. Εδώ ξανά έλλειψη ντοκουμέντων δεν επιτρέπει ακριβή στοιχεία να δοθούν
ιγ. Πολυάριθμα θύματα σε άλλα μέρη του κόσμου, Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική σε χώρες που αυτοαποκαλούνται κομμουνιστικές και έχουν ευθεία αναφορά στην κομμουνιστική ιδεολογία.

19. Στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργήθηκαν από το πρώτο κομμουνιστικό καθεστώς ήδη από το Σεπτέμβρη του 1918 και έγιναν ένα από τα πιο ντροπιαστικά σύμβολα των κομμουνιστικών καθεστώτων. Το 1921, υπήρχαν ήδη 107 στρατόπεδα συγκέντρωσης με πάνω από 50.000 κρατούμενους. Η εξαιρετικά υψηλή θνησιμότητα σε αυτά τα στρατόπεδα μπορεί να δειχθεί από την κατάσταση στο στρατόπεδο της Κροστάνδης: από τους 6.500 κρατούμενους που τοποθετήθηκαν το Μάρτη του 1921 μόνο 1.500 ήταν ζωντανοί ένα χρόνο μετά.

20. Το 1940 ο αριθμός των κρατουμένων έφτανε τα 2.350.000 σε 53 συμπλέγματα στρατοπέδων συγκέντρωσης, 425 ειδικές αποικίες, 50 αποικίες ανηλίκων και 90 σπίτια νεογέννητων.

21. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 40 υπήρχαν κατά μέσο όρο 2,5 εκατομμύρια κρατούμενοι σε στρατόπεδα κάθε στιγμή. Υπό το φώς του ρυθμού θνησιμότητας αυτό σήμαινε πως ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που είχαν τοποθετηθεί σε στρατόπεδα ήταν πολύ υψηλότερος

22. Συνολικά μεταξύ 15 και 20 εκατομμυρίων ανθρώπων πέρασαν από στρατόπεδα μεταξύ 1930 και 1953

23. Στρατόπεδα συγκέντρωσης επίσης δημιουργήθηκαν σε άλλα κομμουνιστικά καθεστώτα, αξιοσημείωτα στην Κίνα, τη Βόρειο Κορέα, Καμπότζη και Βιετνάμ

24. Η εισβολή από την Σοβιετικό Στρατό σε αρκετές χώρες κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ακολουθήθηκε συστηματικά από μαζικό τρόμο, συλλήψεις εκτοπίσεις και δολοφονίες. Μεταξύ των χωρών που επηρεάστηκαν περισσότερο ήταν η Πολωνία (εκτίμηση για 440.000 θύματα το 1939, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας τψν Πολωνών αξιωματικών αιχμαλώτων πολέμου στο Κατύν το 1940, Εσθονία (175.000 θύματα περιλαμβανομένης της δολοφονίας 800 αξιωματικών, που αριθμεί το 17,5 % του συνολικού πληθυσμού), η Λιθουανία, Λετονία (119.000 θύματα), Μπεσαραβία και Βόρεια Βουκοβίνα

25. Εκτόπιση ολόκληρων εθνών ήταν ένα σύνηθες πολιτικό μέτρο ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1940-41 περίπου 330.000 Πολωνοί πολίτες που ζούσαν στις περιοχές που κατέλαβε ο Σοβιετικός Στρατός εκτοπίστηκαν στην Ανατολική Σοβιετική Ένωση., κυρίως στο Καζακστάν. 900.000 γερμανοί από την περιοχή του Βόλγα εκτοπίστηκαν το φθινόπωρο του 1941. 93.00 Καλμούκοι εκτοπίστηκαν το Δεκέμβρη του 1943. 521.00 Τσετσένοι και Ινγουσέτοι εκτοπίστηκαν το Φλεβάρη του 1944. 180.000 Τάταροι της Κριμαίας εκτοπίστηκαν το 1944. Η λίστα δεν ήταν πλήρης δίχως να αναφέρουμε τους Λετονούς, Λιθουανούς, Εσθονούς, Έλληνες, Βούλγαρους, Αρμένιους της Κριμαίας, Τούρκους και Κούρδους από τον Καύκασο

26. Οι εκτοπίσεις επίσης αφορούσαν στους πολιτικούς αντιπάλους. Από το 1920 οι πολιτικοί αντίπαλοι στη Ρωσία εκτοπίζονταν στα νησιά Σολόβσκι. Το 1927 το στρατόπεδο που οικοδομήθηκε στο Σολόβσκι περιείχε 13.000 κρατούμενους από 48 διαφορετικές εθνότητες.

Απλώς δεν ξέρω κατά πόσο είναι αληθές ότι θανατώθηκαν μόνο 20 εκ. Σοβιετικοί... Νομίζω πρέπει να είναι πιο μεγάλος!
Όπως επίσης δεν αναφέρονται καθόλου τα θύματα στην Αλβανία... Ίσως ήταν λίγα σε σχέση με άλλες χώρες...

[xenia]

[quote="kokkinomalla"]
"Το ζήτημα είναι να είσαι ρεαλιστής και να ξέρεις τι μπορείς και τι δεν μπορείς να καταφέρεις!"
Εδω για παραδειγμα θα διαφωνησω [b]το ζητημα ειναι να εισαι ρεαλιστης και να ονειρευεσαι το αδυνατο!!![/b][/quote]

Νομίζω ότι αυτό που γράφεις μου φαίνεται λίγο οξύμορο...Πως γίνετε να είσαι ρεαλιστής και να ονειρεύεσαι ουτοπικά πράγματα????Όπως έγραψαν και άλλα παιδιά στην πολιτική πρέπει να έχεις στόχους και οράματα εφηκτά, τα όνειρα είναι για τους ρομαντικούς, οι οποίοι απογοητεύονται κάποια στιγμή!!

[vlaxogomenos]

Η λεξη κλειδι ειναι το "ονειρευεσαι".

[kokkinomalla]

"Νομίζω ότι αυτό που γράφεις μου φαίνεται λίγο οξύμορο...Πως γίνετε να είσαι ρεαλιστής και να ονειρεύεσαι ουτοπικά πράγματα????Όπως έγραψαν και άλλα παιδιά στην πολιτική πρέπει να έχεις στόχους και οράματα εφηκτά, τα όνειρα είναι για τους ρομαντικούς, οι οποίοι απογοητεύονται κάποια στιγμή!!"

Τι σημασια εχει αν ειναι οξυμωρα τα ονειρα ξενια???Ονειρα ειναι μπορουν να ειναι οσο ουτοπικα θελουμε και ειναι το μονο πραγμα που ειναι δωρεαν και ελευθερο.Το νοημα της φρασης μου δεν περιοριζεται σε στενα υλιστικους στοχους που "πρεπει" να ειναι ρεαλιστικοι για να ειναι εφικτοι(κατι τετοιο δε με αφορα)Αναφερομαι στην ονειρικη εικονα που εχει ο καθενας στο μυαλο του για τη ζωη τον κοσμο ή τον εαυτο του και στο οτι αυτην την ονειρικη εικονα πρεπει κανεις να εχει σαν ιδανικο και οχι να περιοριζει τα ιδανικα του συμφωνα με τις τασεις της μοδας.Και τελος απογοητευεται αυτος που ουτε καν προσπαθησε να φτασει το προσωπικο του ιδανικο αλλα συμβιβαστηκε .Η διαδρομη δεν μπορει να ειναι ποτε απογοητευτικη αλλα αντιθετα ενδιαφερουσα.Το να γινεις τελειος ειναι ουτοπικο αλλα αυτο δε σημαινει οτι θα πρεπει να σταματησεις να βελτιωνεις τον εαυτο σου απλα επειδη εθεσες ανεφικτο στοχο ,δε συμφωνεις???

[vlaxogomenos]

Οπως λεει και ενας φιλος μου: "Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"

[keravnios]

Ας το κλειδώσει κάποιος ούτως ή άλλως δεν συζητάμε πια κάτι σχετικό με τον τίτλο του θέματος.