Είναι η ομοφυλοφιλία ασθένεια;

[Artemis]

Στις ημέρες μας, το θέμα της ομοφυλοφιλίας όλο και περισσότερο συζητείται και προβάλλεται, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά.

Tι είναι τελικά; Είναι επίκτητη ασθένεια κι αν ναι τότε υπάρχει θεραπεία; Ή είναι έμφυτο χαρακτηριστικό κι ο άνθρωπος που το έχει πρέπει να το αποδεχθεί και μαζί με αυτόν και η κοινωνία που τον περιβάλλει;

[zisis]

ωραίο θέμα, αλλά δε νομίζω ότι είναι για Βορειοηπειρώτες

[xxx]

den kserw akribws alla oute 8elw na sou pw psemata...

[Ορεστης]

[xxx]

[Gori]

[xxx]

esy ta 8eleis twra alla tsampa 8a ta grapsw afou 8a ta sbhsoune..8a akolou8hsw omws thn odhgia sou kai 8a pw kai egw thn taphn mou gnwmh: den nomizw oti einai as8eneia..den genietai o an8rwpos etsi alla dhmiourgeitai..apo thn allh oi koinwniologoi lene oti eimaste enas pinakas misogrammenos thn wra pou geniomaste alla kai pali den nomizw oti s'ayto to miso exei graftei kati gia ayto..ara psifizw oti to dokimazoun tous aresei kai synexizoun na to diaskedazoun giati ola einai ypokoimenhkh...ara..............................................................................
Gori mhn anhsyxeis den 8a se steiloume se nosokomeio..
its a joke my friend..opws kai na exei, den exw problhma pou me phrazeis

[Μπατζακης]

Χρονια πολλα κι απο μενα.Εδω ειμαι.Λειπει ο Μαρτης απο τη σαρακοστη;

Οσο για το θεμα των ομοφιλοφιλων, θελω να πω οτι, ισως ειμαστε πιο ανεκτικοι απενταντι στη γυναικεια ομοφιλοφυλια, γιατι περιβαλλεται με ενα πεπλο ερωτισμου,δεδομενου οτι η "ασκηση" της πραξης βλεπεται ακριβως σαν εκφραση ερωτισμου,τρυφεροτητας κλπ.Εξαλλου ειναι και ακινδυνη.

Η αντρικη ομοφυλοφιλια αντιθετα,εφοσον προσβαλλει το "ενεργητικο" μελος της δυαδας και ειναι και "ενεργητικη",εχει αντικτυπο πανω στους εμπλεκομενους οσο και στη σταση των αλλων.Η περιπτωση "μεταλλαξης" του αντρα,λογω ακριβως του φυλου και του ρολου του , δεν ειναι -ακομη;!! - αποδεκτη και επομενως στιγματιζεται.

Προσωπικα ειμαι απολυτος πανω σε αυτο.Σαφως και ο οποιοσδηποτε ενηλικας,εχει το δικαιωμα της αυτοδιαθεσης.Δεν το αρνουμαι σε κανεναν.Εφοσον φυσικα δε με προκαλει.Για μενα ειναι μια "ανωμαλια",στην οποια δειχνω ανεκτικοτητα (δε νομιζω οτι ισχυει το αντιθετο...) και τιποτε αλλο.Αλλα υπαρχουν και καποια πραγματα που δεν πρεπει να ισοπεδωνονται, στο ονομα της ελευθερης αυτοδιαθεσης και αποδοχης.
Δεν παυω να θεωρω κατα κυριο λογο την ομοφυλοφιλια ως αυτο που ουσιαστικα ειναι:μια "δυσλειτουργια".Ειτε ειναι συνειδητη επιλογη μεσα απο διαδικασια αυτοανακαλυψης,ειτε λογω προδιαθεσης,αυτο δεν αλλαζει τιποτε.Δεν παυει να ξεφευγει απο τους φυσικους νομους που θελει τα αντιθετα φυλα να ελκονται,να συνευρισκονται και μεσα απο τη διαφορετικοτητα τους να χτιζουν τον κοσμο..Οσο κι αν καποιοι προσπαθουν να πεισουν την κοινωνια οτι ειναι επιλογη τους και να αξιωνουν σεβασμο.Να τον εχουν,αλλα να ξερουν και που ειναι τα ορια - πραγμα που δυστυχως δε συμβαινει (που ακουστηκε γαμος ομοφυλοφυλων!!!!! Αν ειναι δυνατον να ξεφτυλιζουμε ετσι ιερα και οσια!! Γαμος νοειται μεταξυ ετεροφυλων -ετσι το θελει η φυση,η θρησκεια μας και οι νομοι).

Ειλικρινα αηδιαζω με κατι τετοια.
Δε μπορω να τα δω σαν εκφραση ερωτισμου...δυστυχως...Μονο να εκφρασω λυπηση μπορω.

[zisis]

Η ομοφιλοφιλία, δύσκολο και μπερδεμένο θέμα.Η γυναίκα ομοφυλόφιλος, αν είναι λόγω χαρακτήρα διακριτική, ποτέ δεν θα το μάθει κανείς και κυρίως, κανείς από το κοντινό περιβάλλον των γονέων της (η «γειτονιά», που λέγαμε παλαιότερα). Με τον άντρα όμως είναι διαφορετικά.
Όσο διακριτικός και αν είναι, είναι πολύ δύσκολο να το κρύψει. Ακόμα και αν δεν έχει τα εξωτερικά γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν ένα ομοφυλόφιλο (δεν είναι δηλαδή «ξεφωνημένη» ), θα φαίνεται ότι δεν έχει σχέσεις με γυναίκες. Μην ξεχνάμε ότι, πριν από μερικά χρόνια, ένας νεαρός που δεν είχε σχέση και έκανε παρέα μόνο με ομόφυλούς του κινδύνευε να χαρακτηριστεί «κουνιστός», ενώ αντίστοιχα, μια κοπέλα χωρίς σχέσεις ήταν «κορίτσι από σπίτι» και μάλιστα, ήταν αποδεκτό να έχει μόνο φιλενάδες.
Το όλο πρόβλημα δηλαδή είναι «τι θα πει ο κόσμος». Επειδή λοιπόν το «πρόβλημα» στα κορίτσια μπορούσε να καλυφθεί ενώ στα αγόρια όχι, ο κόσμος συνήθισε να δείχνει μεγαλύτερη ανοχή στη γυναικεία ομοφυλοφιλία.

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην ελληνική κοινωνία, η οποία είναι σχετικά πιο συντηρητική από τις αντίστοιχες στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά σε όλες τις κοινωνίες, σε μικρότερο ή και μεγαλύτερο βαθμό. Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι είναι αυτοί που πραγματικά αποδέχονται τη διαφορετικότητα. Οι περισσότεροι δείχνουν μια επίφαση «πολιτισμού», αλλά δεν μπορούν να απαλλαγούν από τις προκαταλήψεις που είναι βαθιά ριζωμένες μέσα τους, γι αυτό και αντιμετωπίζουν τους άντρες ομοφυλόφιλους διαφορετικά.

[Artemis]

Παιδιά, ανακάλυψα ότι μια φίλη μου είναι ομοφιλόφιλη και η αλήθεια είναι στην αρχή ξαφνιάστηκα, σοκαρίστηκα και δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που άκουγα και έβλεπα.
Πέρασαν πολλά απο το νου μου για το "είναι" της, αλλά τέλος καλό, όλα καλά.
Σας ευχαριστώ που έγινε αυτή η συζήτηση- κουβέντα.

[Ορεστης]

psos artemis:
pou einai to kako ..? tha mou tin gnoriseis endiaferome gia trio..

pros xxx:
mlk les!! yparxoun poloi pou geniountai etsi(poli ligi testosteroni kai polla oistrogona) kai apo ta prota xronia fenete ti tha akolouthisei sto mellon........

pros mpatzakis:
ego ahdiazo me ton gio tis idiktitrias tou frontistiriou pou pao kai anagkazomai kai ton blepo kathe fora pou exo mathima! 23 xronon telios ksefonimeni

pros olous:
deite kati pou mporei na exei sxesi http://www.jelena.greekmuscle.net/index.php

[xxx]

pros Oresth:aytoi den einai omofoilofiloi alla ka8ara allo fhlo..nomizw!?

[Βανα]

Χαίρομαι αφάνταστα που στο Φόρουμ γίνεται συζήτηση για το θέμα αυτό. Ζηταώ παράλληλα συγνώμη που δεν το είχα προσέξει τοσο καιρό...γιατί έχω ασχοληθεί αρκετά με το παρών θέμα όχι τόσο λόγω του επαγγέλματος μου, όσο του ότι ζω σε μία πόλη όπου το 33% του ανδρικού πληθυσμού( δηλαδή 1 στους 3 άνδρες) είναι ομοφυλόφιλοι.
Εφημεριδα City, Νοεμβριος 2005 > Η Μπολώνια είναι η πόλη με το μεγαλύτερο ποσοστό ομοφυλοφίλων στην Ιταλία και από τις πρώτες στην Ευρώπη!!!!!
Όπως φαντάζεστε λοιπόν έρχομαι σε καθημερινή επαφή με αυτά τα άτομα, εχεί τύχει να εργαστώ μαζί τους, να μοιραστώ το ίδιο αμφιθέατρο, το ίδιο εργαστήριο αλλα και νε έχω αρκετούς πολύ καλούς μου φίλους.

Θα μου επιτρέψετε να μην εκφράσω άμεσα την προσωπική μου άποψη , τουλάχιστον όχι τώρα πιο μετά ίσως ναι, γιατί αυτήν την περίοδο διαβάζω ένα βιβλίο το οποίο ασχολείται με το θέμα αυτό, και θέλω νε βεβαιωθώ για καποία ακόμη στοιχεία (πολλοί όμως ίσως την καταλάβουν από τα περιεχόμενο του κειμένου....Θα μου πέιτε οτι λίγο σας ενδιαφέρει και θα έχετε απόλυτα δικίο!).
Θα σας παρουσιάσω όμως την επιστημονική εξήγηση του φαινομένου( με έναν απλό και κατανοήτω τρόπο)...και θα αφήσω στην κρίση του καθένα σας να βγάλει τα συμπεράσματα.

Το επιστημονικό του θέματος ( και το πιο ενδιαφέρον για εμένα )
Ο πυρήνας κάθε ανθρώπινου κυττάρου περιέχει 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων μέσα στα οποία υπάρχουν τα γονίδια, που μεταφέρουν από γενιά σε γενιά τις πληροφορίες για την κατασκευή ολόκληρου του οργανισμού. Είκοσι δύο απ' αυτά τα ζεύγη αποτελούνται από δύο χρωμοσώματα, όμοια σε μέγεθος και σχήμα, ενώ το εικοστό τρίτο αποτελείται στους άντρες από δύο ανόμοια φυλετικά χρωμοσώματα που ονομάζονται Χ και Υ και στις γυναίκες από δύο όμοια φυλετικά χρωμοσώματα Χ. Ως τώρα υπεύθυνο για τον καθορισμό του φύλου θεωρούνταν το γονίδιο TDF, που περιέχεται στο χρωμόσωμα Υ. Το γονίδιο αυτό καθορίζει την ανάπτυξη των αντρικών γεννητικών οργάνων.

Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι η απουσία του στα θηλυκά αρκούσε για να δημιουργηθούν τα γυναικεία γεννητικά όργανα. Πρόσφατα όμως ανακαλύφθηκε ότι το χρωμόσωμα Χ περιέχει ένα άλλο γονίδιο, το γονίδιο της θηλυκότητας ή DSS, το οποίο μπορεί από μόνο του να μετατρέψει σε θηλυκό ένα μυγάκι με αρσενικό χρωμοσωμικό φύλο.

Η ταυτότητα του φύλου ενός άντρα είναι ΧΥ και μιας γυναίκας ΧΧ. Υπάρχουν όμως και κάποιες σπάνιες εξαιρέσεις. Ένας στους 20.000 άντρες έχει δύο θηλυκά χρωμοσώματα ΧΧ και μία στις 100.000 γυναίκες δύο αρσενικά ΧΥ. Ένα στα 30.000 άτομα είναι ερμαφρόδιτο˙ έχει φυλετικά χρωμοσώματα ΧΧ και εσωτερικά γεννητικά όργανα είτε θηλυκά είτε αρσενικά.

Ένας στους 700.000 άντρες έχει δύο Χ και δύο Υ χρωμοσώματα. Δεν έχει διαπιστωθεί ως τώρα αν αυτές οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες οδηγούν στην ομοφυλοφιλία. Αντίθετα, μελέτες που διενεργήθηκαν σε άντρες με δύο χρωμοσώματα Χ κι ένα Υ -το λεγόμενο σύνδρομο Klinefelter- έδειξαν ότι το ποσοστό ομοφυλοφιλίας σ' αυτούς είναι υψηλότερο. Η κατοχή ενός επιπλέον Χ χρωμοσώματος είναι σπάνιο φαινόμενο και δεν αποτελεί την πιο συνηθισμένη αιτία της ομοφυλοφιλίας.

Έρευνες καταδεικνύουν ότι τα γονίδια μπορεί να ευθύνονται για την ομοφυλοφιλία. Ο Ραλφ Γκρίνσπαν, γενετιστής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, δημιούργησε στο εργαστήριο ένα αμφισεξουαλικό μυγάκι εισάγοντας θηλυκά γονίδια σε κάποια κέντρα του εγκεφάλου που ελέγχουν την όσφρηση.

Οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι, που έχουν το ίδιο γενετικό υλικό, προσφέρονται ιδιαίτερα για έρευνα σχετικά με το ρόλο της κληρονομικότητας στην ομοφυλοφιλία. Δύο πρόσφατες μελέτες, η μία στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν και η άλλη στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, κατέδειξαν ότι αν ο ένας από τους δύο μονοζυγωτικούς διδύμους είναι γκέι οι πιθανότητες να είναι και ο άλλος ανέρχονται στο 50-60% (αυτό συμβαίνει σε έναν πολύ καλό μου φίλο, ο οποίος με την πάροδο του χρόνου χωρίς ο ίδιος να το θέλει αρχίζει να εκφράζει τάση πρός την ομοφυλοφιλία, βέβαια ο δίδυμος αδερφός υπήρξε ανέκαθεν), ενώ στους ετεροζυγωτικούς το ποσοστό είναι 25-30%.

Στις μονοζυγωτικές δίδυμες οι πιθανότητες να είναι και οι δύο λεσβίες είναι 48%, ενώ στις ετεροζυγωτικές 16%, το ίδιο ποσοστό που υπάρχει ανάμεσα σε μη δίδυμες αδερφές. Από άλλες έρευνες που έκαναν ο βιοχημικός Ντιν Χάμερ και ο ψυχολόγος Μάικ Μπέλεϊ στο γενεαλογικό δέντρο μονοζυγωτικών διδύμων, φαίνεται ότι η αντρική ομοφυλοφιλία κληρονομείται από την πλευρά της μητέρας (φυλοσύνδετο πρότυπο κληρονόμησης).

Σε μια περιοχή του Χ χρωμοσώματος που ονομάζεται Hq28 υπάρχουν γονίδια που αυξάνουν τις πιθανότητες γέννησης ομοφυλόφιλων γιων από 2-4%, που είναι ο μέσος όρος, σε 13,5%. Τέτοια γονίδια είναι πιθανό να υπάρχουν στην οικογένεια της μητέρας, αν εμφανίζεται σ' αυτή μεγάλο ποσοστό ομοφυλοφιλίας.

Τα χρωμοσώματα είναι μόνο η αρχή. Αυτό που κάνουν τα γονίδια είναι να δίνουν κάποιες εντολές, την εκτέλεση των οποίων αναλαμβάνουν οι ορμόνες. Την έβδομη βδομάδα της κύησης η δράση της τεστοστερόνης και της οιστραδιόλης οδηγεί στο σχηματισμό των εξωτερικών γεννητικών οργάνων.

Ταυτόχρονα διαμορφώνονται τα εσωτετρικά όργανα: οι ωοθήκες, η μήτρα και οι σάλπιγγες στη γυναίκα, οι όρχεις, οι σπερματοδόχοι κύστες και ο προστάτης στον άντρα. Στο στάδιο αυτό της προγεννητικής ανάπτυξης μπορεί να εμφανιστεί μια διαταραχή που ονομάζεται συγγενής υπερπλασία των επινεφριδίων, η οποία επηρεάζει τόσο την ανατομία όσο και τη σεξουαλική και κοινωνική συμπεριφορά.

Τα επινεφρίδια εκκρίνουν υπερβολικές ποσότητες ανδρογόνων, πράγμα που δεν έχει καμιά επίπτωση στα αγόρια. Στα κορίτσια όμως η κλειτορίδα μπορεί να διογκωθεί και τα χείλη του αιδοίου να είναι εν μέρει ενωμένα. Τα χαρακτηριστικά αυτά διορθώνονται με χειρουργική επέμβαση. Παράλληλα χορηγείται μια συνθετική ορμόνη που μειώνει την έκκριση ανδρογόνων.

Στην παιδική ηλικία τα κορίτσια αυτά προτιμούν να παίζουν με στρατιωτάκια και να φορούν παντελόνια. Αργότερα αναπτύσσουν δυνατό μυϊκό σύστημα και τις περισσότερες φορές γίνονται αθλήτριες. Σε έρευνα που διενεργήθηκε το 1984, το 37% των γυναικών αυτών ανέφεραν ότι είναι ομοφυλόφιλες ή αμφισεξουαλικές.

Στην εφηβεία οι ορμόνες καθορίζουν τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του φύλου: την τριχοφυΐα, την κατανομή του λίπους στο σώμα, την ανάπτυξη των μυών στους άντρες, την εμφάνιση στήθους στις γυναίκες, το μήκος των μαλλιών, τη φωνή, τα χαρακτηριστικά του προσώπου, τη μυρωδιά του σώματος και την επιθετικότητα.

Οι αλλαγές αυτές είναι τόσο σημαντικές, που επηρεάζουν τη διαμόρφωση της σεξουαλικής ταυτότητας. Οι ορμόνες επιδρούν και στον εγκέφαλο. Σ' αυτές οφείλεται το γεγονός ότι οι άντρες έχουν καλύτερη αντίληψη του χώρου και οι γυναίκες περισσότερο αναπτυγμένη τη γλωσσική ικανότητα. Δεν είναι λοιπόν απίθανο οι ορμόνες να συμβάλουν στη διαμόρφωση της υποκειμενικής αίσθησης που έχει ένα άτομο για το φύλο του.

Η εικόνα αυτή μπορεί να διαφέρει από το βιολογικό του φύλο. Τέτοια περίπτωση είναι οι τρανσέξουαλ (διασεξουαλικοί). Πρόκειται για άτομα απόλυτα υγιή ψυχικά και με φυσιολογική διάπλαση των γεννητικών οργάνων, τα οποία όμως είναι πεπεισμένα ότι ανήκουν στο αντίθετο φύλο και αισθάνονται παγιδευμένα σε λάθος σώμα. Συχνά παίρνουν ορμόνες για να αποκτήσουν χαρακτηριστικά του αντίθετου φύλου ή υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου.

Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες εξέφρασαν την άποψη ότι η πιθανότερη βιολογική αιτία της ομοφυλοφιλίας είναι μια πολύ μικρή διαφορά στη δομή του εγκεφάλου, η οποία οφείλεται στη δράση των ορμονών κατά την προγεννητική περίοδο. Ο νευροβιολόγος Σιμόν Λεβέι, μέλος του Ινστιτούτου Salk για Βιολογικές Σπουδές στο Σαν Ντιέγκο, υποστηρίζει ότι στον υποθάλαμο του εγκεφάλου υπάρχει ένας πυρήνας νευρώνων που ονομάζεται INAH3 και ίσως παίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της σεξουαλικής συμπεριφοράς.
Αυτός ο πυρήνας είναι τριπλάσιος σε μέγεθος στους άντρες απ' ό,τι στις γυναίκες, ενώ στους ομοφυλόφιλους άντρες είναι ελάχιστα μεγαλύτερος από εκείνο των γυναικών. Αιτία του μικρού μεγέθους μπορεί να είναι το στρες της μητέρας κατά την εγκυμοσύνη, το οποίο προκαλεί μεταβολές στα επίπεδα τεστοστερόνης στο έμβρυο. Οι Άλεν και Γκόρσκι στο UCLA περιέγραψαν μια άλλη διαφορά στη δομή του εγκεφάλου των στρέιτ και των γκέι. Ο πρόσθιος σύνδεσμος στους γκέι είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτερος απ' ό,τι στους στρέιτ και ίδιος μ' εκείνο των γυναικών. Ο Ντικ Σβάαμπ, μέλος του Ολλανδικού Ινστιτούτου Έρευνας του Εγκεφάλου, ανακάλυψε έναν άλλο πυρήνα στον υποθάλαμο, τον BST, ο οποίος ίσως παίζει κάποιο ρόλο στη διασεξουαλικότητα.

Παλαιότερα, όταν η έρευνα γύρω από τους βιολογικούς παράγοντες της ομοφυλοφιλίας δεν είχε ακόμα αναπτυχθεί, υπεύθυνη για την ομοφυλοφιλία θεωρούνταν η καταπιεστική συμπεριφορά της μητέρας και η αμέτοχη ή εχθρική στάση του πατέρα. Αν ήταν έτσι, η ομοφυλοφιλία θα θεραπευόταν με την ψυχανάλυση, πράγμα που ο ίδιος ο Φρόιντ παραδεχόταν ότι δεν μπορεί να γίνει.

Μελέτες καταδεικνύουν ότι η οικογένεια παίζει κάποιο ρόλο, όχι όμως καθοριστικό. "Ο χαρακτήρας των γονιών δεν αρκεί για να προκαλέσει την ομοφυλοφιλία" εξηγεί ο Αμερικανός ψυχίατρος Ρίτσαρντ Φρίντμαν. "Η ομοφυλοφιλία δε γεννιέται ξαφνικά σε μια στιγμή της ζωής από ένα και μόνο μηχανισμό. Οι μελέτες μας στους διδύμους δείχνουν ότι στο 70% των περιπτώσεων η ομοφυλοφιλία δεν είναι κληρονομική. Υπάρχουν κι άλλα αίτια, βιολογικά ή ψυχοκοινωνικά".

Μία βόλτα στον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο ( η οποία για πάρα πολλούς επιστήμονες θεωρείται πολύ χρήσιμη).
Το "Συμπόσιον" τού Πλάτωνος, (179) αναφέρει τον θεσμό των Ιερών Λόχων που αποτελούνταν από εραστές και ερωμένους. Στο 182 αναφέρει την ομοφυλοφιλία στην Σπάρτη, την Θήβα κλπ, όπου πρέπει οι άνδρες να προκαλούν ευχαρίστηση στους εραστές τους. Στο 191-192 περιγράφεται και επαινείται η παιδεραστία ως "αρρενωπή", ενώ στο 209 λέει πως ο παιδεραστής γκαστρώνει τον ερωμένο με αρετές! Τέλος, στο 222 λέει διάφορα για εραστές και ερωμένους.

Πλάτων, Φαιδρός, (254) γράφει πως ο παιδεραστής πείθει τον ερωμένο να κάνουνε «αφροδίσια», δηλαδή σεξ. Στο 256 περιγράφει το πως ο παιδεραστής παροτρύνει τον άβουλο ερωμένο να αγγιχθούνε με πάθος, να φιληθούν και να πλαγιάσουν μαζί.

Πλάτων, Παρμενίδης, 127. Αναφέρει πως ο φιλόσοφος Ζήνων ήταν «παιδικός» του Παρμενίδη, δηλαδή ερωμένος του.

Πλάτων, Χαρμίδης, 155d. Λέει πως ο Σωκράτης πόθησε έναν νεαρό, όταν τον είδε γυμνό στην παλαίστρα.

Στράβων, Γεωγραφικά Ι' 4, 12 και Ι' 4,21. Αναφέρεται ότι στην Κρήτη ήταν πολύ συνηθισμένη η παιδεραστία και είναι νόμιμο το να απαγάγει κάποιος ένα αγόρι για σεξουαλικό σκοπό.

Πλούταρχος, Ερωτικός, 17. Γράφει για τις προτιμήσεις του Θηβαίου στρατηγού Επαμεινώνδα (αγοράκια), για την ομοφυλοφιλία στον Θηβαϊκό ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ που αποτελούνταν από 150 ζευγαράκια και για τους όρκους των εραστών στον ΤΑΦΟ του Ιολάου, που ήταν ερωμένος του Ηρακλή.

Πλούταρχος, Πελοπίδας, 16: Γράφει για την ομοφυλοφιλία στον Θηβαϊκό ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ.

Ξενοφών, Ελληνικά ΣΤ' 4. Μιλά για τον ομοφυλόφιλο Θηβαϊκό Ιερό Λόχο.

Ξενοφών, Λακεδαιμονίων Πολιτεία, Β' 12: Λέει πως στην Σπάρτη ο έρωτας για τα παιδιά ήταν στωικός και παιδαγωγικός, αλλά στην Βοιωτία ο παιδεραστής συζούσε με τον ερωμένο, σαν παντρεμένο ζευγάρι, και στην Ήλιδα ο εραστής κέρδιζε τον ερωμένο με χατήρια. Β' 14: «εν πολλαίς γαρ των πόλεων οι νόμοι ΟΥΚ εναντιούνται ταις προς τους παίδας επιθυμίαις», δηλαδή στις περισσότερες πόλεις οι νόμοι δεν εναντιώνονται στις επιθυμίες για αγοράκια.
(Άρα γενική η διαφθορά τών ηθών στην αρχαία Ελλάδα!)

Ιουστίνος, Πρώτη Απολογία, 27: Αναφέρει τον ευνουχισμό στις τελετές της «μητέρας των θεών» Κυβέλης για χάρη του σοδομισμού κλπ.

Στους Νόμους του Πλάτωνος, ο ανοιχτόμυαλος Αθήναιος λέει ότι ο μύθος του Γανυμήδους εφευρέθηκε από τους Κρήτες "ίνα επόμενοι δή τώ θεώ καρπώνται και ταύτην τήν ηδονήν" (Νόμοι 636 d). Αλλά τα κατορθώματα του Δία χρησιμοποιούσαν σε όλη την Ελλάδα οι παιδεραστές για να δικαιολογηθούν...
(Πάντα υπήρχαν Lamers ...)

"Υπάρχει κάποια απόλαυση στον έρωτα με έναν έφηβο, εφόσον μάλιστα ο γιος του Κρόνου [ο Δίας], βασιλιάς των αθανάτων, ερωτεύθηκε τον Γανυμήδη, τον άρπαξε, τον πήγε στον Όλυμπο και τον έκανε θεό, διατηρώντας το υπέροχο άνθισμα της νεότητάς του." (Θέογνις 1,1345).
Ο Στράβων στο ΙΔ' 1, 23 αναφέρει τον ευνουχισμό νεαρών στο ναό της Αρτεμης στην Εφεσο: "ιερέας δ' ευνούχους είχον ους εκάλουν Μεγαβύζους".
Ο Παυσανίας στο Η' 13, 1 μιλάει για ευνούχους της Άρτεμης στην Ορχομενό και την Εφεσο.

Ο Αριστοφάνης, (Αχαρνείς 263) μιλάει για τον Φαλή, που ήταν φαλλικός θεός προστάτης της "ΜΟΙΧΕΙΑΣ" και της "ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ".

"Σε αυτόν τον Αντίταυρο υπάρχουν βαθιές και στενές κοιλάδες, όπου είναι τα Κόμανα και ο ναός της Ενυούς, η οποία αποκαλείται εκεί "Μα". Είναι αξιόλογη πόλη, αλλά οι κάτοικοί της αποτελούνται κυρίως από τους θεόπνευστους ανθρώπους και από τους ιερόδουλους που μένουν εκεί. Οι κάτοικοι είναι Κατάονες που, παρ' όλο που είναι υποτελείς του βασιλιά, είναι περισσότερο υποτελείς του ιερέα. Ο ιερέας είναι αφέντης του ναού και των ιερόδουλων, οι οποίοι ήταν έξι χιλιάδες, όταν πήγα, άνδρες και γυναίκες." (Στράβων Γεωγραφικά ΙΒ' 2,3)

Oσο για την Ενυώ η οποία λέγεται ότι δεν ήταν Ελληνίδα "θεά", υπήρχε και άγαλμά της στον ναό του Άρη στην Αττική, κατασκευασμένο από τους γιους του Πραξιτέλη! (Παυσανίας Α 8,4)
Στην περιγραφή τού αγάλματος που κατασκεύασε ο Φειδίας ως ένα από τα 7 θαύματα τού κόσμου, λέει ο Παυσανίας ότι υπάρχει μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Αναφερόμενος στο θρόνο και συγκεκριμένα σε ένα οριζόντιο τμήμα του, γράφει ότι παριστάνονταν νέοι σε παλιά αγωνίσματα: «Ο νέος που δένει μόνος του την ταινία του νικητή στο κεφάλι του, λένε πως μοιάζει με τον Παντάρκη, έναν νεαρό από την Ηλιδα, που τον είχε ερωτευθεί ο Φειδίας».

Στη Σπάρτη ο εραστής (εισπνήλας) αναγνωριζόταν ως κηδεμόνας και ήταν υπεύθυνος απέναντι στην πολιτεία για τις παρεκτροπές του ερωμένου (άιτας). Όπως μας πληροφορεί ο Στράβων, στο θεσμό απέδιδαν παιδαγωγικό χαρακτήρα και οι Κρήτες.

Τα δε ερωτικά εγκλήματα μεταξύ ομοφυλόφιλων ήταν συχνά. Το πιο γνωστό είναι η δολοφονία του Ίππαρχου το 514 π.Χ. από τους τυραννοκτόνους Αρμόδιο και Αριστογείτονα. Ο Θουκυδίδης και ο Αριστοτέλης αναφέρουν ότι ο Ίππαρχος ερωτεύτηκε τον Αρμόδιο, ο οποίος ήταν ερωμένος του Αριστογείτονα. Ο τελευταίος, από φόβο μήπως χάσει τον αγαπημένο του, άρχισε να σχεδιάζει την ανατροπή του τυράννου και τελικά τον δολοφόνησε μαζί με το σύντροφό του.

Τέλος, σχετικά με την ιδιωτική ζωή της λυρικής ποιήτριας Σαπφώς, η οποία ύμνησε τη γυναικεία ομορφιά και διηύθυνε στη Λέσβο ένα είδος οικοτροφείου για κορίτσια, οι απόψεις διίστανται. Σε πείσμα της γνωστής φημολογίας, ο Μάξιμος ο Τύριος αποφαίνεται ότι, όπως η Γοργώ ή η Ανδρομέδα, η σχέση της Σαπφώς με το γυναικείο κύκλο γνωριμιών της ήταν καθαρά παιδαγωγική και μορφωτική. Στους ρωμαϊκούς χρόνους είναι γνωστός ο έρωτας του αυτοκράτορα Αδριανού για το νεαρό Αντίνοο, ενώ ο και Ιούλιος Καίσαρας διατηρούσε ομοφυλοφιλικές σχέσεις.


Θέλω να τελειώσω με ένα ενδιαφέρον άρθρο (και το οποίο με εκφράζει απολύτως ) του Ιταλού φιλοσόφου Ουμπέρτο Γκαλιμπέρτι και το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «La Republica» στις 30-10-2004."Ο ερωτικός δεσμός ανάμεσα σε πρόσωπα του ίδιου φύλου υπήρχε πάντοτε σε όλους τους πολιτισμούς και ερμηνεύτηκε σε ορισμένους ως φυσικό γεγονός και σε άλλους ως γεγονός ενάντια στη φύση. Καθώς η φύση, όπως μας θυμίζει ο Ηράκλειτος, «κρύπτεσθαι φιλεί», η αποδοχή ή η καταδίκη της ομοφυλοφιλίας είναι φαινόμενα πολιτισμικά. Και καθώς η κουλτούρα είναι πιο ικανή από τη φύση στο να περιπλέκει τα πράγματα, ας παρακολουθήσουμε τα τεχνάσματά της, τις περίτεχνες δικαιολογίες της και τις ευγενείς προθέσεις της.

Ο Πλάτων είναι ο πρώτος που διατυπώνει την υπόθεση ότι δεν είναι η φύση αλλά ο νόμος αυτός που καταδικάζει την ομοφυλοφιλία και γι' αυτό στο «Συμπόσιο» γράφει ότι όπου θεσπίστηκε ως ατιμωτική η ομοφυλοφιλική σχέση (το «χαρίζεσθαι ερασταίς») η ρύθμιση αυτή οφείλεται στην ελαττωματικότητα των νομοθετών, στην αυθαιρεσία των κυβερνώντων και στην ανανδρία των κυβερνωμένων.
Με αφετηρία αυτή τη διαπίστωση, ο Πλάτων συνδέει την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας με τη δημοκρατία.

Ανέφερα την ελληνική έκφραση («χαρίζεσθαι ερασταίς») επειδή ο όρος «ομοφυλοφιλία» δεν υπήρχε στην αρχαία Ελλάδα ούτε και στην αρχαία Ρώμη, παρ' όλο που άλλοι όροι για σεξουαλικές πράξεις και προτιμήσεις έχουν ελληνο-λατινική προέλευση, όπως: παιδοφιλία, αιμομιξία, φετιχισμός κ.λπ.

Στην αρχαιότητα η ομοφυλοφιλία δεν αποτελούσε πρόβλημα, επειδή η προσοχή δεν στρεφόταν στη σεξουαλική πράξη, αλλά στον έρωτα ανάμεσα σε πρόσωπα που μπορούσε να υπερβαίνει το φύλο, γιατί ήταν ικανός να συμπεριλαμβάνει πολιτισμικές, πνευματικές και αισθητικές διαστάσεις. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο αρχαίος νομοθέτης Σόλων θεωρούσε τον ομοφυλόφιλο ερωτισμό υπερβολικά ανώτερο για τους δούλους, στους οποίους γι' αυτόν ακριβώς το λόγο έπρεπε να απαγορευτεί. Το ίδιο μοτίβο επανέρχεται στην ισλαμική φιλολογία του σουφισμού, όπου η ομοφυλοφιλική σχέση εκλαμβάνεται ως μεταφορά της πνευματικής σχέσης ανάμεσα σε άνθρωπο και Θεό.

Με αισθητική, κουλτούρα, πνευματικότητα, θάρρος και δύναμη είναι διαποτισμένος ο ερωτισμός του Αχιλλέα με τον Πάτροκλο, του Σωκράτη με τον Αλκιβιάδη και στη Ρώμη του Αδριανού με τον Αντίνοο, στην περίπτωση του οποίου μετά το θάνατο του αγαπημένου ο αυτοκράτορας αφιερώνει ένα μαντείο στη Μαντίνεια και διατάσσει να γίνονται αγώνες στην Αθήνα, την Ελευσίνα και το Αργος, οι οποίοι θα συνεχίσουν να διεξάγονται για πάνω από 200 χρόνια μετά το θάνατό του. Ολα αυτά ήσαν δυνατά στον αρχαίο κόσμο, επειδή αυτό που τιμούσαν στον ομοφυλοφιλικό ερωτισμό ήταν ο έρωτας που δεν απέκλειε το όμοιο φύλο, αλλά δεν επικεντρωνόταν στο φύλο και δεν αναγόρευε το φύλο σε έμβλημά του.

Αυτή η τάση δεν διακόπηκε στις αρχές του Μεσαίωνα, γι' αυτό και δεν είναι εντελώς ορθό να αποδίδουμε στο χριστιανισμό την καταδίκη της ομοφυλοφιλίας. Ενα εγχειρίδιο για τους εξομολογητές του 7ου αιώνα όριζε ως τιμωρία ένα έτος μετάνοιας για ανήθικες πράξεις μεταξύ ανδρών, 160 μέρες για ανήθικες πράξεις μεταξύ γυναικών και τρία έτη για τον ιερέα που θα διέπραττε ανάλογα παραπτώματα. Οι εκκλησιαστικές ιεραρχίες μέχρι τη σύνοδο του 1179 δεν θεωρούσαν την ομοφυλοφιλία πρόβλημα άξιο συζήτησης. Ο Ανσέλμος της Αόστα, ο οποίος έπειτα τιμήθηκε σαν άγιος, μπορούσε να έχει ερωτικές σχέσεις πρώτα με τον Λανφράνκο, έπειτα με μια σειρά μαθητών του, σε έναν από τους οποίους, τον Τζιλμπέρτο, αφιερώνει μιαν ολόκληρη συλλογή επιστολών όπου διαβάζουμε: «Αγαπημένε εραστή, όπου και να πας η αγάπη μου σε ακολουθεί, όπου και να σταθείς ο πόθος μου σε αγκαλιάζει. Πώς θα μπορούσα λοιπόν να σε ξεχάσω; Αυτός που έχει χαραχτεί στην καρδιά μου σαν τη σφραγίδα πάνω στο κερί πώς θα μπορούσε να αποδιωχτεί από τη μνήμη μου; Χωρίς να σου πω μια λέξη γνωρίζεις ότι σε αγαπώ. Και τίποτα δεν θα μπορούσε να ηρεμήσει την ψυχή μου όσο δεν επιστρέφεις εσύ, που είσαι το αποχωρισμένο άλλο μου ήμισυ».

Μέχρι τον 7ο αιώνα η ηθική θεολογία αντιμετωπίζει την ομοφυλοφιλία στη χειρότερη περίπτωση με το ίδιο μέτρο με το οποίο αντιμετωπίζει και την ετεροφυλόφιλη παράνομη συνουσία, χωρίς να διατυπώνει μια ρητή καταδίκη. Με τις σταυροφορίες του 8ου και 9ου αιώνα εναντίον των μη χριστιανών εγκαινιάζεται, όπως συμβαίνει πάντοτε σε κάθε «σύγκρουση πολιτισμών», ένα κλίμα μισαλλοδοξίας όχι μόνον εναντίον των μουσουλμάνων αλλά και εναντίον των αιρετικών και των Εβραίων, που εκδιώκονται από πολλές περιοχές της Ευρώπης. Μετά τις σταυροφορίες ακολουθεί η Ιερά Εξέταση, για να καταδιώξει τη μαγεία αλλά και την επιστήμη και τη φιλοσοφία.

Σε αυτό το κλίμα μισαλλοδοξίας προς τις παρεκκλίσεις από τον κανόνα της χριστιανικής πλειονότητας -κανόνας που γίνεται όλο και πιο αυστηρός- εμπλέκονται και οι ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι και καταδιώκονται όπως οι αιρετικοί και οι Εβραίοι.

Αλλά η χαριστική βολή θα λέγαμε, δηλαδή η οριστική καταδίκη της ομοφυλοφιλίας, έρχεται στο 19ο αιώνα με τη γέννηση της επιστημονικής Ιατρικής, η οποία αφού έστρεψε το βλέμμα της αποκλειστικά στην ανατομία, τη φυσιολογία και την παθολογία των σωμάτων, αποφάνθηκε ότι, επειδή τα σεξουαλικά όργανα προορίζονται για την αναπαραγωγή, που είναι δυνατή μόνο με τη συνεύρεση άνδρα και γυναίκας, κάθε σεξουαλική έκφραση έξω από αυτό το πλαίσιο είναι παθολογική. Ετσι η ομοφυλοφιλία από «αμάρτημα» έγινε «ασθένεια» και η ψυχανάλυση, που γεννήθηκε από την ιατρική κουλτούρα, αφού πρώτα υπέδειξε στον Οιδίποδα την ορθή «όψη» της ψυχικής ανάπτυξης, δεν απέμενε παρά να χαρακτηρίσει την ομοφυλοφιλία «διαστροφή». Αναγνώρισε βέβαια ότι καθένας από μας δεν είναι περιορισμένος «από τη φύση» σε ένα φύλο, ότι η σεξουαλική αμφισημία, η ενεργητικότητα και η παθητικότητα εγγράφονται στο σώμα κάθε υποκειμένου, αλλά ύστερα από αυτήν την αναγνώριση δεν δίστασε να τοποθετήσει την ομοφυλοφιλία στην ελαττωματική ψυχική ανάπτυξη. Δεν ήταν πλέον ένα αμάρτημα, όπως πίστευε η θρησκεία, αλλά μια αναπηρία.

Με αυτό το επιστημονικό υπόβαθρο, όταν έπειτα η ιστορία άρχισε να χορεύει στον παραληρηματικό ρυθμό της φυλετικής καθαρότητας, οι ομοφυλόφιλοι συμμερίστηκαν τη μοίρα των ανάπηρων, των Εβραίων και των Τσιγγάνων.

Τώρα περιμένουμε την ετυμηγορία της Γενετικής, η οποία δεν θα παραλείψει να πει το δικό της λόγο για την ομοφυλοφιλία, έναν λόγο που θα τον οικειοποιηθούν έπειτα οι ομοφυλοφοβικές εκκλησίες και νομοθεσίες για να επιβεβαιώσουν τις δικές τους ιδεολογικές ή θρησκευτικές θέσεις. Τι μπορούμε να πούμε σε αυτό το σημείο; Οτι η Ιστορία είναι γεμάτη κρίσεις και προκαταλήψεις και ότι αυτή που την κυβερνάει δεν είναι τόσο η φύση του ανθρώπου όσο η κουλτούρα του, η οποία δεν αρνείται την αναφορά στη φύση, όταν αυτό της χρησιμεύει στο να θεμελιώνει τους ηθικούς και νομικούς της κανόνες.

Από δω συνάγεται επομένως ότι έχει δίκιο ο Πλάτων όταν λέει σχετικά με την ομοφυλοφιλία ότι το αληθινό πρόβλημα δεν είναι το φύλο αλλά μάλλον η δημοκρατία."


....Αυτά και άλλα πολλά....τα σχόλια και τα συμπεράσματα στην κρίση του
κάθε αναγνώστη!!!!

[Ορεστης]

[lazos]

[priest]

[lazos]

[Βανα]

[Ορεστης]

[Βανα]