Game

[katerina]

Τρομαγμένος ο γατο-βάτραχος, από την ξαφνική αλλαγή, πηδόντας έφτασε στο παράθυρο και από εκεί στον κήπο όπου μπορούσε να κάτσει και να σκεφτεί τι θα κάνει παρακάτω. Εκεί λοιπόν που καθόταν και έκλαιγε την μοίρα του ξαφνικά θυμήθηκε την Αγλαϊα, για την οποία ο Βλαχογκόμενος έκοβε φλέβες. Η Αγλαϊα ήταν πανέμορφη και πολύ καλή αλλά είχε ένα κόλλημα, φίλαγε όποιο βάτραχο έβρισκε μπροστά της γιατί νόμιζε ότι θα μεταμορφώνονταν στον άνδρα της ζωής της.

[anti]

ουδεν κακο αμιγες καλου λοιπον σκεφτηκε ο πονηρουλης πρωην γατος και νυν βατραχος .... "γινω δε γινω πριγκιπας , τουλαχιστο θα τσιμπησω το φιλακι απ την αιθεροβατουσα (λαικιστη κλασσικη χαζογκομενα) λουκια" που οπως ολες οι θυληκες , πιστευε ακομα στα παραμυθια .... και ετσι απαλυνε το πονο του που εχασε τις υπολοιπες 6 ζωες του....

κι ακριβως επειδη πλεον εχει μονο μια ζωη , σκεφτηκε να κανει αυτο που δεν εκανε νομιζωντας πως εχει 7 !!!

να πει σ αγαπω σε οσους ηθελε να πει και ο εγωισμος του δεν τον αφηνε.... μια ζωη ειναι αυτη σκεφτηκε και δε μας δινει και πολλες ευκαιριες .... εκανε μια λιστα λοιπον .... και ....

[ZEYS]

Όλα ξεκίνησαν όταν άκουσα από φίλους για μια επίσκεψη στο νεκροταφείο το βράδυ. Η αλήθεια είναι ότι ακούγονταν πολλά για το μέρος αυτό το βράδι. Ότι δηλαδή και καλά κυκλοφορούσε το πνεύμα μια γυναίκας που είχε πεθάνει εκεί κοντά. Σκοπός μας ήταν να κοιμηθούμε εκεί το βράδυ. 3 από τους 8 το μετάνιωσαν. Καθώς λοιπόν πλησιάζαμε όλοι άρχισαν τις τρομακτικές ιστορίες κάτι που δημιούργησε ένα βαριά αρνητικό κλήμα. μπήκαμε λοιπόν μέσα και στρώσαμε σλέπινγκ μπάνγκ. Πιάσαμε λοιπόν τη συζήτηση αλλά πάντα είχαμε ένα φόβο μέσα μας. Τα λεπτά κυλούσαν και τίποτα το περίεργο δεν είχε συμβεί. Ύστερα όμως απο δύο ώρες περίπου και αφού δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε ο Γιωργος ένας απο τους 5 μας φώναξε με έναν ψύθιρο τρόμου να κοιτάξουμε πίσω. Το θέαμα ήταν το πιο τρμακτικό θέαμα που είχα ζήσει ποτέ. Μια ηλικιομένη γυναίκα κοιτούσε προς τη φωτογραφία ενός μνήματος. Ο Γιαννης πιο τολμηρός απ όλους έβηξε επίτηδες προκαλώντας το γεμάτο μυστήριο βλέμμα της γυναίκας να πέσει πάνω μας. Πρώτος εγώ σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω και όλοι ακολουθήσαν. Τώρα το τι έκανε μια ηλικιωμένη τέτοια ώρα εκεί και πως δεν την είδαμε να μπαίνει αφού μόνο μια είσοδος υπήρχε δεν ξέρω. αυτό που ξέρω όμως είναι ότι αυτό που έζησα δεν πρόκειται να το ξεχάσω. αυτό που με στεναχωρεί είναι το ότι κανείς δεν επρόκειτο να μας πειστέψει και όντως όλοι γελούσαν όταν το άκουσαν. Την άλλη μέρα ξαναπήγαμε και το μνήμα που κοιτούσε η ηλικιωμένη ήταν κοντά σ αυτό της γυναίκας που είχε πεθάνει μυστηριοδώς. Είμαι σίγουρος πως αυτό ήταν το μνήμα και αυτή η νεκρή κυρα Ελένη. . . . . . .

[LIMA]

Ευτυχώς , για καλή του τύχη από την περιοχή περνούσε ο Χαρι Ποτερ .
Η μάχη ανάμεσα στην Λουκιά κι αυτόν ήταν συγκλονιστική….