Βουλή των Ελλήνων: 31-5-1960

[priest]

Βουλή των Ελλήνων
Συνεδρίασις 106η της 31ης Μαίου 1960

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριοι βουλευταί, έλαβον την εξής επιστολήν την οποίαν και σας αναγιγνώσκω.

"Αθήναι τη 30 Μαϊου 1960
Τον αξιότιμον κ. Πρόεδρον της Βουλής των Ελλήνων.

Σεβαστέ μας κ. Πρόεδρε.
Οι Ηπειρώται βουλευταί, κατάπληκτοι προ της ιταμής και απιθάνου εκθέσεως της ηγεσίας του στρατού της Ιταλίας προς το ΝΑΤΟ, δι’ ης κατά πλαστογράφησιν της ιστορίας και της ζώσης πραγματικότητας, επεδιώχθη να εμφανισθή ηλλοιωμένη η εθνολογική σύνθεσις της ελευθέρας και αλυτρώτου Ηπείρου, γνωστής ως προς τα όρια και την ελληνικότητα της εθνολογικής της συνθέσεως, διερμηνεύοντες εν ταυτώ και την έντονον αγανάκτησιν της Ηπειρωτικής κοινής γνώμης, αλλά και σύμπαντος του Έθνους, καταγγέλομεν ενώπιον της παγκοσμίου συνειδήσεως την πατροπαράδοτον προκλητικήν και ιμπεριαλιστικήν πολιτικήν ωρισμένων αμετανόητων ιταλικών κύκλων.
Παρακαλούμεν, όπως η παρούσα ανακοινωθή εις την Εθνικήν Αντιπροσωπείαν.
Μετά τιμής
Δ. Ιωάννου, Κ.Φρόντζος, Α. Αυγερινός, Φ. Πιτούλης, Ε. Αθανασάκος, Α. Κοντογιάννης, Θ. Μπάρμπας, Ν. Αθανασίου, Δ. Καρατζένης, Κ. Παπαδημητρίου, Π. Γαρουφαλιάς."

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Αρχηγός των Δημοκρατικών Φιλελευθέρων, έχει τον λόγον.

... (Μετα από συζήτηση με ταξύ του Γ. Παπανδρέου, του υπουργού εξωτερικών Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα και τις παρεμβάσεις άλλων δύο βουλευτών το λόγο παίρνει τελικά ο Γεώργιος Παπανδρέου) ...

Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Εάν νομίζετε ότι μετά τούτο το έγγραφον, καμμία άλλη ικανόποιησις δεν υπάρχει, εκτός της ρήξεως με το ΝΑΤΟ, δεν σας ακολουθούμεν. Θα αναζητήσουμε ικανοποίηση εντεύθεν της ρήξεως. Και αυτή είναι η ικανοποίησις την οποίαν προτείνω.
Αλλά υπάρχουν δύο θέματα κύριε Πρόεδρε, δεν υπάρχει μόνο εν. Υπάρχει το θέμα της Ηπείρου, η οποία ευρίσκεται εντός του Ελληνικού Κράτους και το θέμα της Ηπείρου, η οποία ευρίσκεται εκτός του Ελληνικού Κράτους. (Χειροκροτήματα).
Ελέχθη, ότι η Κυβέρνησις η Ελληνική πρέπει να προσκομίσει εις το ΝΑΤΟ αποδείξεις δια την ελληνικότητα της Ηπείρου. Θεωρώ την πρότασιν θλιβερωτάτην. Θεωρώ ύβριν, ότι θα εχρειάζετο η Ελληνική Κυβέρνησις δια την Ήπειρον την εντός του Ελληνικού Κράτους, να προσκομίσει αποδείξεις. (Χειροκροτήματα).
Δεν θα υπήρχε περισσότερον μωρά, περισσότερον εθνικώς απαράδεκτος πράξις. Η Ήπειρος, η εντός του Ελληνικού Κράτους, δεν τίθεται από κανένα υπό αμφισβήτησιν, ούτε δια τον έσχατον των πολιτών της. Είναι ολόκληρος Ελλάς. (Χειροκροτήματα).
Άλλο είναι το θέμα το επίμαχον. Είναι το θέμα της Βορείου Ηπείρου. Και το θέμα της Βορείου Ηπείρου έχει δύο κεφάλαια. Υπάρχει πρώτον, το κεφάλαιον της εδαφικής διεκδικήσεως. Και υπάρχει, δεύτερον, το κεφάλαιον της προστασίας του πληθυσμού.
Το πρώτον κεφάλαιον είναι πάγιον, είναι διεθνώς εκκρεμές, ευρίσκεται ενώπιον της Συσκέψεως των τεσσάρων υπουργών των Εξωτερικών. Πότε, εις ποίον χρόνον, με ποίον τρόπον θα είναι δυνατόν να επιδιωχθή, η ιστορία θα κρίνη. Και αι κυβερνήσεις εκάστοτε θα κρίνουν, εάν το δύνανται. Εκείνο πάντως το οποίον οφείλουν όλαι αι Ελληνικαί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα υφίσταται. Και εκείνο το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα, είναι δι’ οιονδήποτε λόγον η απάρνησις του ιερού αιτήματος. (Χειροκροτήματα).
Εκείνο το οποίον ουδέποτε θα επετρέπετο να επαναληφθή δια την Βόρειον Ήπειρον, είναι εκείνο το οποίον -δυστυχώς- συνέβη με την Κύπρον, δια την οποίαν υπεγράφη η απάρνησις της ενώσεως. Καθ’ όσον αφορά την Βόρειον Ήπειρον, δια το πρώτον θέμα, η διεκδίκησις είναι ιερά και απαράγραπτος. Η διαχείρησις όμως, ο τρόπος και χρόνος, δεν είναι θέμα των Κυβερνήσεων. Είναι θέμα των διεθνών περιστάσεων.
Αλλά εκτός αυτής της εθνικής διεκδικήσεως, υπάρχει επίσης και το άλλο καθημερινόν, επείγον θέμα, η προστασία του πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου, η προστασία της ζωής, της τιμής, της ελευθερίας του. Εις αυτό το σημείον, έχομεν χρέος να διεξάγομεν καθημερινώς, αγώνας. Οι μάρτυρες αδερφοί μας, ζητούν από την Μητέρα Πατρίδα μίαν συνεχή στοργικήν συμπαράστασιν. Διότι ζουν υπό το κράτος αφορήτου τυραννίας. Και αυτήν την στοργικήν οφείλομεν να τους παράσχωμεν (...).