Το τραγούδι που να εκφράζει την Bορειοήπειρo

[Never Surrender]

http://rapidshare.com/files/15839360/El ... e.mp3.html

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΤΕ
ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ ΜΗ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΕ,
Η ΑΙΩΝΕΣ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΤΗ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ
ΜΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΟΥΝ


Οποιος βαριεται να το κατεβασει ας το ακουσειε εδω:
[emff]http://www.fileden.com/files/2006/12/10 ... steite.mp3[/emff]

[haonas]

[priest 2]

Ξανά το λεν' τ' αηδόνια (δις)
στη Βόρειο Ήπειρο μωρ' μάνα μ'
στη Βόρειο Ήπειρο

Οι εκκλησιές ανοίξαν (δις)
παππάδες λειτουργάν μωρ' μάνα μ'
παππάδες λειτουργάν

Φέτος θα δούμε Πάσχα (δις)
θα κάνουμε σταυρό μωρ' μάνα μ'
θα κάνουμε σταυρό

Τα σύνορα ανοίξαν (δις)
τ' αδέρφια ξανασμίξαν
και κλαινε από χαρά

[ilias]

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!

Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!

Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα!

[xylino spathi]

[xylino spathi]

Στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχειας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία και τον πόνο τον παλιό

Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας

Το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν δέκα μέτρα γης
όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής

Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας

[dropolitissa]

Το ποίημα (δεν έχει μελοποιηθεί ακόμη, αλλά ποτέ δεν είναι αργά...), που εκφράζει τη Βόρεια Ήπειρο:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

Είμαστε κι εμείς
Μια σπιθαμή τόπος και μια χούφτα άνθρωποι
Έξω από τη μνήμη του κόσμου.

Η ιστορία πέρασε κι απ’ εδώ.
τεράστιο ζώο πέρασε η ιστορία κι απ’ εδώ.
Μας πάτησε βαριά στο στήθος.
Τότε ήταν
που κόπηκε ακόμη μια χορδή στη λύρα του Ομήρου.

Είναι πικρή η ζωή εδώ.
Κι ο θάνατος ακόμα πιο πικρός. Πάντως να ξέρετε
Δεν μένουμε έξω από την πόρτα του κόσμου
Να ζητιανέψουμε λίγη πατρίδα.

Οι πατημασιές της Ιστορίας στάζουν αίμα.
Τρεις γενιές τώρα το μαζεύουμε στην χούφτα μας
Ποτίζομε ένα όνειρο
Όπως ποτίζομε μια λεμονιά στην πέτρινη αυλή μας.

Κι αν κάποτε θα χτυπήσουμε την πόρτα του κόσμου
Δεν είναι ότι κουραστήκαμε.
Είναι που θέλουμε να κολλήσουμε πάνω της
Τη ματωμένη μας παλάμη
Έτσι όπως θα σημαδεύαμε με κόκκινο
Την πόρτα ενός προδότη.

Ανδρέας Ζαρμπαλάς, "101 Ποιήματα: Για μια χούφτα τόπο", Πολύτυπο, Αθήνα, 1992.