Συνεντευξη του Τηλεμαχου Κωτσια την Ελευθεροτυπία - νεο βιβλ

[Λαζαρος]

http://www.enet.gr/online/online_hprint ... id=2607824




Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

Ο 56χρονος Βορειοηπειρώτης Τηλέμαχος Κώτσιας με την πρώτη συλλογή διηγημάτων του, «Περιστατικό τα μεσάνυχτα», έφερε στη νεοελληνική πεζογραφία την αμεσότητα του προσωπικού βιώματος, του περασμένου μέσα από το καμίνι του αυταρχικού καθεστώτος του Εμβέρ Χότζα. Η σταδιακή προσαρμογή του στην ελληνική πραγματικότητα γονιμοποίησε τη θεματολογία του με τη μυθολογία του διπλά ξένου: ξένος στην Αλβανία, γιατί ήταν Βορειοπειρώτης, ξένος στην Ελλάδα γιατί ήταν μετανάστης.

Ομως, αυτή η προσπάθειά του να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο ταυτότητες του έδωσε τις πρέπουσες αποστάσεις και καθώς ήταν μάτι γερό, μάτι συγγραφέα, δημιούργησε το συγγραφικό του σύμπαν. Ακολούθησαν πέντε βιβλία -μια συλλογή διηγημάτων, τρεις νουβέλες κι ένα μυθιστόρημα. Αυτές τις μέρες ετοιμάζεται να εκδοθεί από τον αποκλειστικό εκδότη του, τον «Κέδρο», το έβδομο βιβλίο του και δεύτερο μυθιστόρημά του, με τον τίτλο «Τεκμήριο αθωότητας».

Χρόνος του είναι οι πρώτες μέρες κατά τις οποίες τέθηκε σε κυκλοφορία το ευρώ και μία μέρα που συγκλόνισε τον πλανήτη: η 11η Σεπτεμβρίου των Δίδυμων Πύργων. Τα θεματικά υλικά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι «τα φακελάκια στους γιατρούς, οι δικηγορικές απατεωνιές, οι εξωσυζυγικές σχέσεις, οι τύψεις, η μοίρα. Κάντε όλα αυτά μία σούπα και αυτό είναι το μυθιστόρημα».

Και ο πρωταγωνιστής του; Μας τον περιγράφει: «Ενας Αθηναίος χειρουργός, γύρω στα σαράντα, ο οποίος εργάζεται στο Νοσοκομείο των Ιωαννίνων και προσπαθεί να αναδειχθεί και να πλουτίσει. Προκύπτουν και κάτι προσωπικά του, στα οποία ενδίδει και αφήνεται: παραδείγματος χάριν μια σχέση εξωσυζυγική».

Στο νέο σας μυθιστόρημα υπάρχει κάποια μετατόπιση θεματική ή υφολογική, η οποία είναι εμφανής. ή όχι;

«Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, μια προσπάθεια στροφής μου στη θεματολογία. Ενώ τα μέχρι σήμερα έργα μου ήταν περισσότερο εξομολογητικά και με αυτοβιογραφικά στοιχεία, σ' αυτό προσπαθώ να γίνω επαγγελματίας».

Κάνετε χιούμορ;

«Οχι, καθόλου, για ποιο λόγο;».

Αλλά τότε;

«Ο επαγγελματισμός προϋποθέτει ότι δεν γράφουμε μόνον για τον εαυτό μας, γράφουμε και για τον αναγνώστη. Υπάρχει μια σύγχυση απ' ό,τι νιώθω. Ακούω ότι πολλοί συγγραφείς σήμερα δηλώνουν ότι γράφουν για τον εαυτό τους. Συμφωνώ ότι γράφουμε για τον εαυτό μας, γιατί είμαστε καλλιτέχνες. Για τον αναγνώστη, όμως, έχει σημασία ποιος θα γράψει».

Ποιος θα γράψει;

«Μα, βέβαια, θα γράψει ο συγγραφέας, ο οποίος δεσμεύεται ότι θα γράψει για τον αναγνώστη αυτά που αρέσουν και στον ίδιο. Δεν ξέρω πόσο πετυχαίνω αυτό το σκοπό, γιατί ένας συγγραφέας που θέλει να δηλώνει επαγγελματίας πρέπει να είναι και ποιοτικός».

Το γεγονός ότι τα προηγούμενα βιβλία σας αντλούσαν από την αυτοβιογραφία σας πιστεύετε ότι ήταν εις βάρος της λογοτεχνικότητας;

«Οχι, κάθε άλλο. Απλώς τώρα συμβαίνει κάτι άλλο. Αν τα αυτοβιογραφικά στοιχεία αποτελούν τη βάση, δηλαδή την πίστα του αεροδρομίου, ένας συγγραφέας που θέλει να λέγεται επαγγελματίας πρέπει να δοκιμάσει αν μπορεί να απογειωθεί από αυτήν. ή αλλιώς να πάψει να γράφει. Αν και πιστεύω ότι ένας συγγραφέας, έστω και για προϊστορικούς ανθρώπους να γράφει, έχει κάτι από τον εαυτό του. Ετσι, μοιραίας ο συγγραφέας είναι στριπτιζέζ της ψυχής».

Να επιστρέψουμε στο μυθιστόρημά σας. Το σχόλιό σας στα σημερινά πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα είναι ευδιάκριτο;

«Μια φωτογραφία υπάρχει. ή αν προτιμάτε μία συλλογή φωτογραφιών από διάφορες όψεις. Οι ήρωές μου είναι αυτό που είναι: με τα κόμπλεξ τους και τις ανθρώπινες αδυναμίες τους ζουν σε μια κοινωνία με τα καλά και τα κακά της. Δεν θέλω να κρίνω εγώ ποιο είναι σωστό και ποιο δεν είναι. Σ' αυτό το μυθιστόρημα, μερικοί ήρωές μου έχουν την αίσθηση ότι τους καταδιώκει η μοίρα τους, αν και ο ίδιος ο συγγραφέας δεν συμφωνεί μ' αυτό».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/09/2007