Ποίηση για την ήπειρο

[ZEYS]

Στην Ήπειρο
η ώρα της αυγής στιγμή
ήχος μέλας
του στεναγμού από τα βάθη του έρωτα
από την κόκκινη καρδιά του μαύρου κότσυφα
κι από το σπλάχνο του πουλιού που λέει τα
χρώματα

Θεός πελώριος αφήνει στο κατόπι δρόμο λάλο
διαβαίνει τους λυγμούς της νύχτας καβαλάρης
στήνει με κεραυνό με πάταγο
την καλυβούλα του φωτός ψηλά πίσω απ’ τον ήλιο
στα σκοτάδια
Δεν λογαριάζει σύμφωνα λαλεί λαλεί
και δεν κοντανασαίνει
παρά εκεί όπου ο αλαργινός ο φθόγγος
άϊ άϊ ουουου ουουου
αφήνει τόπο στον ψιλό λυγμό
στο μοιριολόϊ
ομολογεί την καλημέρα στο τοπίο
σε άλλον θεό χαμογελά

αγριεύει