Ο Ζήσος Λούτσης παράδειγμα προς μίμηση

[priest 2]

Ο Ζήσος Λούτσης, ο απλός άνθρωπος με υψηλά ιδανικά και ελληνική αξιοπρέπεια, ένα άλλο παράδειγμα προς μίμηση


Ο Ζήσος, ο πρώτος δημοσιογράφος που πήρε συνέντευξη από τον Σεβαστιανό το 1991, ένας από τους ιδρυτές της Ομόνοιας, πρώην βουλευτής και τώρα Έπαρχος Φοινίκης, έχει διαλέξει τον ξεκάθαρο δρόμο του για να προσφέρει και να είναι όσο πιο χρήσιμος στον τόπο του που εργάζεται, όπως και στον ευρύτερο χώρο.
Κι αυτός ο δρόμος είναι μονόδρομος, ο δρόμος του αγώνα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών.

Στη μεταβατική περίοδο στην Αλβανία, μετά από την πτώση του κομμουνισμού το 1990, υπήρχαν εξελίξεις , ανεβοκατεβάσματα κυβερνήσεων και διάφορες επιρροές.
Σε καμιά περίπτωση ο Ζήσος δεν δεσμεύτηκε με κανένα αλβανικό κόμμα.
Ειδικά στην πιο μεγάλη κρίση, όταν διασπάστηκε η ηγεσία του ΚΕΑΔ και Ομόνοιας, που άλλοι έσπευσαν να δεσμευτούν με προεκλογική συμμαχία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας και άλλοι προσχώρησαν στο Δημοκρατικό Κόμμα, που ακόμα δεν ξεκαθάρισαν τη θέση τους, ο Ζήσος είπε ΟΧΙ.
Εμείς δεν έχομε δουλειά να δεσμευτούμε με κανένα από τα αλβανικά κόμματα.

Το ‘καμε σαν ο Κολοκοτρώνης, που όταν του πρότειναν προνόμια οι Ρώσοι , απάντησε πως δεν μπορώ εγώ να κρεμάσω ξένη τσιούφα στο σπαθί μου, μόνον την ελληνική βαστώ…!
Κι έτσι έγινε παράδειγμα ο Ζήσος.

Δεν είναι μόνον ο Ζήσος, είναι όλος ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός σ’ αυτή τη λογική. Λέμε για το Ζήσο, γιατί κατέχει κάποια θέση κι αυτοί των θέσεων δεσμεύονται.
Είναι πολύ κατανοητό πως η καταπάτηση των δικαιωμάτων μας προκαλείται από τις πολιτικές δυνάμεις της Αλβανίας και τις κυβερνήσεις. Εάν εμείς δεσμευτούμε μ’ αυτές, τότε δεν έχουν νόημα οι αγώνες μας, γιατί οι ίδιοι είμαστε συμμέτοχοι των πράξεων και καταστάσεων.

ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο ΖΗΣΟΣ :

«Παρατηρούσα πως τα τελευταία χρόνια υπήρχε μια μεγάλη υποβάθμιση της Ομόνοιας σε σημείο που ο κόσμος έκφραζε τη δυσαρέσκειά του λέγοντας "ποια Ομόνοια, δεν υπάρχει Ομόνοια κλπ". Τότε, το 2007, κάλεσα προσωπικά τον Πρόεδρο του ΚΕΑΔ κ. Ντούλε. Του πρότεινα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναβάθμισης της Ομόνοιας. Συμφώνησε, αλλά τίποτα δεν έγινε.
Βλέποντας αυτή την κατάσταση, προκάλεσα μια μεγάλη συγκέντρωση προβληματισμένων ανθρώπων για τα ελληνικά δεδομένα, στις 17 Νοεμβρίου 2007, εκθέτοντας ωμή την κατάσταση και την αναγκαιότητα για άμεσα μέτρα .
Κι αντί για μέτρα και αναβάθμιση που περίμενα, μετά από τη Συνάντηση των Αθηνών του ΥΠΕΞ με προσωπικότητες από το χώρο μας, έγινα μάρτυρας των ψευτοεκλογών, γρήγορα- γρήγορα με 5-10 ανθρώπους στα καφενεία και σε άλλα πρόχειρα μέρη, αρκεί να πραγματοποιούνταν η Συνδιάσκεψή τους το 2008. Αλλά υπόθηκε πως γίνεται ως που να προετοιμαστούν οι κανονικές εκλογές μέσα σ’ αυτόν τον χρόνο.
Όλα όσα γίνονταν ήταν έργο μιας ομαδούλας και δεν είχαν καμιά σχέση με αυτά που ζητούσε ο λαός μας. Σ’ αυτή τη Συνδιάσκεψη δεν έβαλα υποψηφιότητα ούτε για μέλος του Γενικού Συμβουλίου.
Επίσης έδωσα παραίτηση από το Προεδρείο του ΚΕΑΔ. Κι αυτά πριν ξεσπάσει η κρίση στην ηγεσία.

Έκανα επίσης δήλωση επίσημη στα ΜΜΕ:
-Δεν αποδέχομαι καμιά συνεργασία με τ’ αλβανικά κόμματα, τη στιγμή που έχομε τους δικούς μας φορείς. Επιμένω στην αρχική άποψη, που η Μειονότητα πρέπει να έχει δικό της , αποκλειστικά δικό της φορέα όλων των Ελλήνων και να αντιπροσωπεύει άμεσα τα συμφέροντα του Ελληνισμού

Κι αφού ωρίμασε η ιδέα της ίδρυσης του Νέου Ελληνικού Κόμματος, σε συνεργασία πάντα με την ομάδα πρωτοβουλίας, αλλά και με έμπειρους πολιτικούς παράγοντες του τόπου, ολοκληρώθηκε η άποψη για την πραγματοποίηση αυτής της ιδέας
και ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ.

Η ιδέα ήτα να περνούσε ο νέος πολιτικός φορές μέσα από τα όργανα της Ομόνοιας. Στείλαμε για δεύτερη φορά τις προτάσεις, το καταστατικό και το πρόγραμμα, για την αναδιοργάνωση, επανίδρυση και αναβάθμιση της Ομόνοιας σε Κόμμα. Όμως δεν υπήρχε καμιά ανταπόκριση, μάλλον το Γ.Σ. αυτοδιαλύθηκε αγνοώντας και τον λόγο των ίδιων των μελών.
Σ’ αυτά τα πλαίσια καθίσταται επιτακτική ανάγκη η ίδρυση και η γενική στήριξη του Ελληνικού Κόμματος.
Απευθυνόμαστε σ’ όλους τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, να συμμετάσχουν ενεργά στο Ελληνικό τους πια Κόμμα, που περίμεναν με αγωνία και με την ψήφο τους να εκλέξουν τη νέα ηγεσία.

Η διαφορά του Ελληνικού Κόμματος από τα άλλα κόμματα έχει ως εξής :
- Κανείς από την ομάδα πρωτοβουλίας δεν θεωρείται ηγέτης πριν γίνουν νόμιμα, με διαφάνεια και δημοκρατικά οι εκλογές απ’ όλα τα μέλη.
- Θα αρχίσομε όχι με εκλογές, αλλά με το Ιδρυτικό Συνέδριο, για να πάρει μέρος ο κόσμος, να πει ελεύθερα τις απόψεις του για όλη την πορεία του Κόμματος. Τονίζομε ξανά πως τους ηγέτες θα τους βγάλει ο λαός με την ψήφο του ψηφίζοντας και το τελευταίο μέλος του Ελληνικού Κόμματος. Δεν αποκλείεται κανένας Έλληνας να λάβει μέρος στις εκλογές αυτές.

Θέματα που είναι σοβαρά για την Ε.Ε.Μ. θα πρέπει να περάσουν πρώτα σε εξειδικευμένες Επιτροπές. Μετά θα συζητηθούν και θα εγκριθούν στα συλλογικά όργανα. Κι αυτό για να μη μπορεί ο κάθε ηγέτης να βγει έξω από τη γενική γραμμή του Κόμματος, παραβιάζοντας με προσωπική πρωτοβουλία τις αποφάσεις αυτές.
Στο σχηματισμό του Κόμματος θα υπάρχουν οπωσδήποτε ενισχυμένα , η Εφορευτική Επιτροπή και το Ελεχτικό Συμβούλιο, τα οποία θα ρυθμίζουν με πλήρη αυστηρότητα την εφαρμογή των αποφάσεων, αλλά και την πλήρη διαφάνεια απέναντι στον Ελληνισμό, ο οποίος πάντα αυτός θα έχει τον πρώτο λόγο».


Εφημερίδα ΤΟ ΟΡΑΜΑ (Φεβρουάριος 2010)
http://toorama2000.blogspot.com

[priest 2]

Ένας Φοινικαίος μόνο θα μπορούσε να πάρει τέτοια πρωτοβουλία. Καιρός για μια νέα προοπτική στα πολιτικά πράγματα. Αρκεί να μην ξαναδούμε κάτι παλιά λαμόγια που θέλουν να ξαναβγούν στην επιφάνεια.