ΝΕΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ

[Βανα]

[Βανα]

[Λαζαρος]

[Λαζαρος]

[Ελεονώρα]

[Λαζαρος]

[Βανα]

[Λαζαρος]

Is-apartheid
Δεν χρειαζομαι τετοιου ειδους συμβουλες.

[lazos]

Τουλάχιστον Λάζαρε εσύ διαφωνείς αλλά με άποψη και γνώσεις
Αυτό κατάλαβα τουλάχιστον από το τρέχων θέμα

Εγω είμαι υπερήφανος που υπάρχω.
Ντρεπομαι γιατί είμαι Αλβανός μόνο και μόνο για τις απόψεις που έχουν σχεδόν όλοι για τους Αλβανούς.
Ντρέπομαι γιατί ειμαι Ελληνας μόνο και μόνο γιατι και το Ελληνικό κράτος μας θεωρεί Αλβανούς με την ίδια κακή ένοια που απέκτησε η λέξη Αλβανός.

[Ελεονώρα]

Is τελείωσα το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, εκεί που σπουδάζεις εσύ και λυπάμαι γι' αυτό γιατί έχουμε κάτι κοινό, αλλά ευτυχώς μας χωρίζει και κάτι πολύ δυνατό: Εμένα η ευαισθησία για τα εθνικά μας δίκαια και εσένα η προδοσία και η αναισθησία γι' αυτά.

Όταν έβγαινα για καφέ στην παραλία και στην Καμάρα πάντα γνώριζα και συνομιλούσα με πατριώτες (μέσα και οι Θεσσαλονικείς), αλήθεια εσύ έψαχνες πολύ να βρεις προδότες και άλλους ομοίους σου για να ανταλλάξετε τις σκουριασμένες απόψεις σας; Και τι συζητάτε; Πώς θα σχηματίσετε τη Μεγάλη Αλβανία;

Θα ήθελα να ξέρω, όταν είσαι μπροστά΄στο άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τι υποσχέσεις δίνεις; Πώς θα πολεμήσεις γενναία για την Αλβανία και τους Αλβανούς; Ο Μέγας Αλέξανδρος ήξερει γιατί πολεμούσε. Άραγε εσύ ξέρεις; Ή μήπως κατάλαβες τώρα;

Δάσκαλε αγωνιστή...............κρίμα που δεν είμαι μαθήτριά σου................., αλλά βλέπεις εμένα με φυλάει ο Θεός και όχι οι Μάγισσες της Σμύρνης όπως εσένα. Αλήθεια τι λέει το βιβλίο; Να το διαβάσω ή να ξεκινήσω τη συγγραφική μου καριέρα με αρχηγό μάγο εσένα; Κατάλαβες φαντάζομαι γιατί το λέω.....

Τώρα προσπαθείς να αλλάξεις και επάγγελμα; Μπήκες και στα νομικά χωράφια; Έγινες συνήγορος του Λάζαρου και Gori; Άστο κατέχουν άλλοι τα νομικά. Δεν είναι για μένα και γαι σένα αυτά.

Εσύ κοίταξε να διαβάσεις άλλα βιβλία που θα σε βοηθήσουν περισσότερο!

Φίλη Βάνα, (φαντάζομαι να μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ έτσι, αν και δε σε γνωρίζω, απλώς οι απόψεις μας και τα πιστεύω μας ταυτίζονται) κατάλαβα τι γράμματα προσπαθεί να μας διδάξει ο δάσκαλος Is.....

[Gori]

[chevalier_du_sangreal]

[akisp]

[Λαζαρος]

[Λαζαρος]

Περί ελληνικής ιθαγένειας
Του Δημήτρη Γ. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Οι Έλληνες της Αλβανίας είναι η μόνη κατηγορία ομογενών που δεν αποκτά την ελληνική ιθαγένεια. Εάν θα επιθυμούσε κανείς να είναι ευχάριστος μαζί τους, θα έλεγε ότι "η Ελλάδα έχει χρέος να δώσει ιθαγένειες στους Έλληνες της Αλβανίας", ότι "οι ομογενείς μας από την Αλβανία είναι τα αδικημένα αδέλφια μας", ότι "οι Βορειοηπειρώτες είναι πιο Έλληνες από μας κι όμως στερούνται την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη" κ.λπ. Ίσως να κατέληγε να ψιθυρίζει το γνωστό τραγουδάκι για μια "κουκλίτσα αληθινή", με το οποίο γαλουχήθηκαν δύο γενιές Ελλήνων. Ωστόσο, αυτοί που τραγουδάν δυνατά το γνωστό σκοπό είναι και οι υπόλογοι για την άρνηση κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας στους Έλληνες της Αλβανίας.
Η θέση που θα εκφραστεί ακολούθως είναι ότι οι Έλληνες της Αλβανίας πρέπει να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια, επειδή ζουν στην Ελλάδα, δουλεύουν εδώ, παιδεύονται και εκπαιδεύονται εδώ, άρα έχουν μια εύλογη αξίωση να επιθυμούν να μετέχουν της πολιτικής κοινότητας των Ελλήνων. Αυτό όμως δεν αφορά μόνον αυτούς, αλλά και άλλους μετανάστες. Στο θέμα της ιθαγένειας, οι Έλληνες της Αλβανίας είναι θύματα μιας πολιτικής, την οποία και πολλοί από αυτούς τους ίδιους ενστερνίζονται, πως τάχα είναι τα περιούσια αδέλφια των Ελλήνων, ενώπιον των οποίων η πατρίδα έχει ένα εθνικό χρέος. Το εθνικό χρέος αυτό είναι λοιπόν η διαιώνιση της μειονότητας στην Αλβανία.
Οι Έλληνες της Αλβανίας δεν αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια στο όνομα ενός πολιτικά μη ρεαλιστικού, αναχρονιστικού εθνικιστικού, αλλά και συνάμα βαθιά άδικου επιχειρήματος το οποίο αναπαράγει προφανείς διακρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Το επιχείρημα αυτό λέει πως η κτήση της ελληνικής ιθαγένειας θα οδηγήσει στον ιστορικό αφανισμό της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας.
Το ιστορικά αβάσιμο του επιχειρήματος.
Δεν υπάρχει, τουλάχιστον σε γνώση δικιά μου, ευρωπαϊκή χώρα που να κατάφερε να κρατήσει ζωντανή μια μειονότητά "της", η οποία σε μείζον τμήμα της έχει μεταναστεύσει σε αυτήν από γειτονική χώρα, δια του μέτρου της μη κτήσης ιθαγένειας. Με άλλα λόγια: εάν είναι να οδηγηθεί στον ιστορικό αφανισμό η ελληνική μειονότητα της Αλβανίας, αυτό δεν θα το αποτρέψει η πρακτική της άρνησης της ελληνικής ιθαγένειας στα μέλη της αλλά η οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη της Αλβανίας, η οποία θα επιτρέψει σε κάποιους ανθρώπους να μπορέσουν να ζήσουν εκεί. Το εάν μια μειονότητα θα παραμείνει ζωντανό στατιστικό μέγεθος ή νεκροταφείο, είναι αποτέλεσμα άλλων, πολύ πιο σύνθετων ιστορικών, κοινωνικών, δημογραφικών και οικονομικών παραγόντων, απ' ότι μια πολιτική απόφαση που υπαγορεύει ότι η ελληνική ιθαγένεια είναι ο απαγορευμένος καρπός. Παράδειγμα, γνωστό σε όλους, η περίπτωση της ελληνικής μειονότητας της Τουρκίας.
Έτσι λοιπόν, το Υπουργικό Συμβούλιο σε μια απόφασή του, της 1ης Μαρτίου 1976, με την ένδειξη "άκρως απόρρητο", "Αποφασίζει να εφοδιασθώσι δι' Ελληνικών διαβατηρίων, η απόκτησις των οποίων δεν προσδίδει την Ελληνικήν ιθαγένειαν (...) τους ομογενείς εκ Τουρκίας από των οποίων αφηρέθη η Τουρκική ιθαγένεια (...) ομογενείς εκ Τουρκίας οι διαμένοντες εν Ελλάδι πέραν της πενταετίας και στερούμενοι τουρκικού διαβατηρίου". Αυτή η υπουργική απόφαση, κρατώντας την ανωνυμία της υπό την ένδειξη του απόρρητου, ουσιαστικά δημιουργεί μια τρίτη κατηγορία προσώπων, |κάπου ανάμεσα| στην ιδιότητα του πολίτη και αυτή του αλλοδαπού ή ανιθαγενούς. Μήπως δια του μέτρου αυτού σώθηκε η μειονότητα της Κωνσταντινούπολης; Το μόνο που το ελληνικό κράτος κατάφερε, είναι να αρχίσει να δίνει ιθαγένειες στους ανθρώπους αυτούς με καθυστέρηση μιας γενιάς.
Το πολιτικά επισφαλές του επιχειρήματος
Όταν ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος, με τις αναφορές του και τα προστάγματα του, αναπαράγει αλυτρωτισμό και εθνικισμό τέτοιου είδους, θα τον βρει μπροστά του. Όπως λέει και η παροιμία: "ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις". Στην Ελλάδα, στο όνομα του γνωστού εθνικισμού "βορειοηπειρωτικής εργολαβίας" έχουν εκδοθεί γύρω στις διακόσιες πενήντα χιλιάδες Δελτία Ταυτότητας Ομογενών από την Αλβανία, όπως δειλά και άτυπα ψιθυρίζουν σε κατ' ιδίαν εξομολογήσεις αξιωματούχοι του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Δεν είναι στις προθέσεις μας να εισέλθουμε σε ένα παιχνίδι αριθμών με τα μεγέθη της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, αλλά αυτός ο αριθμός ξεπερνά ακόμη και τους πιο ευφάνταστους αλυτρωτικούς υπολογισμούς των βορειοηπειρωτικών σωματείων του ψυχρού πολέμου. Ακόμη λοιπόν και εάν υποτεθεί πως όλοι οι έλληνες μειονοτικοί έχουν υπαχθεί στο καθεστώς του ομογενούς, μένει ακόμη ένας αριθμός άλλων τόσων, και παραπάνω, που έχουν λάβει το Δελτίο Ομογενούς χωρίς να ανήκουν στη μειονότητα. Η ελληνική πολιτεία, διαβλέποντας την πληθυσμιακή αφαίμαξη της ελληνικής μειονότητας, ανακαλύπτει νέους "έλληνες μειονοτικούς" στους Βλάχους της Αλβανίας και τους λοιπούς Αλβανούς ορθόδοξους, περιοχών που ουδέποτε σχετίστηκαν με την ελληνοφωνία στη χώρα αυτή. Ας αρκεστούμε εδώ στη διαπίστωση πως η δημιουργία μειονοτήτων σε μια επικράτεια πάντα είναι βούτυρο στο ψωμί των αντιμειονοτικών πολιτικών. Στην Αλβανία και ψωμί τέτοιο υπάρχει και αρκετό βούτυρο.
Το νομικά άδικο του επιχειρήματος.
Καταλήγω στο νομικά άδικο χαρακτήρα του επιχειρήματος που υπαγορεύει πως η ελληνική μειονότητα της Αλβανίας δεν πρέπει τάχα να λάβει την ελληνική ιθαγένεια, εφόσον το επιθυμεί, διότι έτσι οδηγούμαστε στην αφαίμαξη της μειονότητας. Η ιθαγένεια είναι το επιστέγασμα των ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, υπό την έννοια ότι συγκροτεί το συλλογικό υποκείμενο του λαού. Το πρόβλημα με την πολιτική της Ελλάδας στα ζητήματα ιθαγένειας στις αρχές του 21ου αιώνα, σαφέστατα σχετίζεται με τον αμυντικό τρόπο με τον οποίο η ελληνική πολιτεία και κοινωνία αντιμετωπίζουν το μεταναστευτικό φαινόμενο προς τη χώρα. Όπως έχει διατυπώσει παλιότερα η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, "ο έλληνας νομοθέτης (...) αντιμετωπίζει τη μετανάστευση στην καλύτερη περίπτωση σαν ένα ιστορικό ατύχημα και στη χειρότερη, σαν έγκλημα" . Ο νέος Κώδικας Ελληνικής Ιθαγένειας που ψηφίστηκε από την ελληνική βουλή στα τέλη του 2004 -Κώδικας που προετοιμάστηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών επί ΠΑΣΟΚ και ψηφίστηκε απαράλλαχτος επί Νέας Δημοκρατίας- δεν πραγματοποιεί κανένα άνοιγμα προς την κατεύθυνση κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας από ανθρώπους που γεννήθηκαν και ζουν στην Ελλάδα. Συζητούμε δηλαδή για μια προφανώς εσωστρεφή και άτολμη νομοθετική παρέμβαση, μια (ακόμη) χαμένη ευκαιρία στην κατεύθυνση χάραξης ενός διορατικού και μακροχρόνιου σχεδιασμού, απαγκιστρωμένου από τις λογικές που διέπουν το παρελθόν.
Για μια νέα πολιτική ιθαγένειας για τους μετανάστες
Η διεκδίκηση των Ελλήνων της Αλβανίας να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια δεν είναι επίκαιρη στο όνομα ενός υποτιθέμενου εθνικού χρέους της Ελλάδας έναντί τους. Διότι αυτό το "εθνικό χρέος" κατ' ουσίαν τους έχει καταδικάσει στην αποστέρησή της. Η κτήση της ελληνικής ιθαγένειας από τους Έλληνες της Αλβανίας είναι αίτημα επίκαιρο και δίκαιο, επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι απολύτως ενταγμένοι στην ελληνική κοινωνία και άρα δικαιούνται να ανήκουν και στην ελληνική πολιτική κοινότητα. Δεν αφορά μόνο αυτούς όμως: αφορά όσους είναι ενταγμένοι στην ελληνική κοινωνία και άρα δικαιούνται να ανήκουν και στην ελληνική πολιτική κοινότητα. Αφορά και πολλούς άλλους Αλβανούς, των οποίων τα παιδιά νιώθουν ξένα τα καλοκαίρια στα χωριά των γονιών και των παππούδων τους.
Μόλις πρόσφατα, ένα τμήμα των Ελλήνων της Αλβανίας έχει αρχίσει και απεγκλωβίζεται από μια πολιτική συμπεριφορά που αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας, μη αποδεχόμενο την θέση των μειονοτικών ως αντικείμενα εργαλειακής χρήσης και άσκησης πιέσεων στις διμερείς σχέσεις της Ελλάδας με Αλβανία. Για πρώτη φορά στις μέρες μας δείχνει να συγκροτείται εντός της μειονότητας ένας πόλος απαλλαγμένος από τους μύθους με τους οποίους έχουν γαλουχήσει τους "Βορειοηπειρώτες" οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα σωματεία τους.
Καιρός είναι να απαλλαγούν οι άνθρωποι αυτοί από το λεξιλόγιο του παρελθόντος τους: η κτήση της ελληνικής ιθαγένειας είναι αξίωση που πηγάζει από την δεκαπενταετή τους παρουσία στην Ελλάδα. Είναι κρατική επιλογή που θα ενισχύσει τη χώρα αυτή. Τα υπόλοιπα, περί "ιστορικής δικαίωσης" και "χρέους", ας τα αφήσουν στη λήθη.
Ο Δημήτρης Γ. Χριστόπουλος διδάσκει στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου [/b]

[Ελεονώρα]

Λάζαρε η περηφάνεια είναι έμφυτη και δεν την αποκτά κάποιος με την πάροδο του χρόνου, το αντίθετο συμβαίνει με τη χαρά. Κάποιες φορές η χαρά έρχεται και φεύγει, η περηφάνεια όμως πάντα μένει. Διάβασε αν έχεις χρόνο κάποιο βιβλίο ψυχολογίας και θα καταλάβεις τι σου λέω. Έχω διδακτεί ψυχολογία και μιλώ εκ του ασφαλούς.

Όσο για το αν αισθάνεσαι παιδί της Ελλάδος, λίγο με αφορά. Αυτά είναι συναισθήματα και ότι να πω εγώ και κάποιος άλλος δεν αλλάζει κάτι. Αλλώστε δεν είμαι εγώ αυτή που θα σου υποδείξω τι να αγαπάς και τι όχι.

Με τον καρποφόρο αγώνα εννοώ τον αγώνα που φέρνει κάποιο αποτέλεσμα και όχι αερολογίες. Στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμουν στην απόκτηση αυτών που δικαιούμαστε.

[Λαζαρος]

[ΔΕΡΟΠΟΛΙΤΗΣ]