του Έλβις Παπανικόλα
(ενός νέου βορειοηπειρώτη απ’ τις Δρυμάδες της Χιμάρας)
ΗΠΕΙΡΟΣ σημαίνει στεριά και είναι πιθανώς η ονομασία που έδωσαν στην περιοχή οι αρχαίοι κάτοικοι των Ιόνιων νησιών. Ο Αριστοτέλης την αποκαλεί "Ελλάδα την αρχαίαν", ο Κλαύδιος Πτολεμαίος "Αρχέγονον Ελλάδα", ενώ σύμφωνα με το αρχαίο ρητό "Ωρικίην υπέρ αίαν ερείδεται Ελλάδος αρχή", δηλαδή "Η Ελλάδα αρχίζει από τη γη του Ωρικού" (όπου Ωρικός είναι αρχαία ευβοϊκή αποικία στον κόλπο της Αυλώνας).Κάποιοι αρχαίοι και Βυζαντινοί συγγραφείς τοποθετούν τα όρια της Ηπείρου ακόμη βορειότερα: Ο Θουκυδίδης στην Επίδαμνο (σημερινό Δυρράχιο), ο Στράβων στον Γενούσο (Σκούμπι) ποταμό, ενώ και ο Προκόπιος λέει πως μέχρι την Επίδαμνο "Έλληνες εισίν, Ηπειρώται καλούμενοι". Η σύγχρονη γεωγραφία και η ιστορία έχουν διχοτομήσει αυθαίρετα την Ήπειρο σε Νότιο και Βόρειο.
Η Νότιος εκτείνεται ως τα αλβανικά σύνορα και είναι τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Η Βόρειος Ήπειρος, που ανήκει σήμερα στην Αλβανία, περιλαμβάνει τη χερσόνησο των Ακροκεραυνίων, την Αυλώνα, τις περιφέρειες Αργυροκάστρου και Κορυτσάς. Αλλά ο διαχωρισμός αυτός υπήρξε ένα τεχνητό κατασκεύασμα, κραυγαλέα ασύμφωνο με τα αρχαιολογικά και ιστορικά δεδομένα, τα οποία μαρτυρούν έναν αδιαίρετο ελληνικό πολιτισμό και στις δύο περιοχές.Η Ήπειρος κατοικήθηκε πολύ νωρίς από πρωτοελληνικά φύλα - Κασσωπαίους, Θεσπρωτούς, βορειότερα Μολοσσούς, Άβαντες κ.ά. Η μητέρα τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα, ήταν άλλωστε Μολοσσή πριγκίπισσα. Οι πιο ακμαίες αρχαιοελληνικές πόλεις της Βορείου Ηπείρου ήταν η Επίδαμνος, η Φοινίκη και ο Βουθρωτός (κοντά στους Αγίους Σαράντα), η Απολλωνία (Πογιάνι-Φίερι), η Αμαντία (Αυλώνα), ο Ωρικός κ.ά. Σύμφωνα, μάλιστα, με τη μυθολογία, οι τέσσερις τελευταίες πόλεις είχαν ιδρυθεί από τους Αργοναύτες.
Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, όπως και οι υπόλοιποι Ηπειρώτες, είχαν ως θρησκευτικό κέντρο το Μαντείο της Δωδώνης (αγάλματα του Δωδωναίου Δία έχουν βρεθεί σε όλη τη Βόρειο Ήπειρο). Πλήθος αρχαιολογικών και ιστορικών μαρτυριών δείχνουν, επίσης, ότι συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς αγώνες, λάτρευαν το ελληνικό Δωδεκάθεο, είχαν την ίδια δημόσια ζωή με άλλους Έλληνες ―γυμναστήρια, στάδια, θέατρα, αγορές― και, φυσικά, μιλούσαν την ελληνική γλώσσαΤη μεγαλύτερη πολιτική ακμή της γνώρισε η ―ενιαία― Ήπειρος τον 3ο αιώνα π.Χ. χάρη στον βασιλιά των Μολοσσών Πύρρο. Ο Πύρρος συνένωσε όλα τα ηπειρωτικά φύλα και υπέταξε κάποια ιλλυρικά, έβγαλε την Ήπειρο από την απομόνωσή της και επέκτεινε την επιρροή της στην Ελλάδα, στράφηκε εναντίον των Ρωμαίων, έκτισε πόλεις, γέφυρες, ναούς και θέατρα Την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας, οι Ηπειρώτες, δέχτηκαν το κήρυγμα του Χριστιανισμού. Ως τον 2ο αι. μ.Χ. ολόκληρη η Ήπειρος είχε ασπαστεί τη νέα θρησκεία και είχε προσθέσει στο χριστιανικό αγιολόγιο τους δικούς της μάρτυρες, ανάμεσά τους και Βορειοηπειρώτες, όπως είναι ο Άγ. Αστείος, ο Άγ. Δονάτος, ο Άγ. Ερμίας κ.ά.
Αν αναζητήσει κανείς στο google και τις υπόλοιπες μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο τον όρο «Βόρειος Ήπειρος» θα πάρει σαν αποτέλεσμα εκατοντάδες άρθρα,εικόνες,ιστορικές και επιστημονικές αναφορές,βίντεο με έντονο πολιτιστικό στοιχείο και φυσικά αναδρομές στο πλούσιο παρελθόν.Η ιστορία της περιοχής αυτής είναι τόσο ευαίσθητη που έχει γίνει πολλές φορές θύμα της προπαγάνδας που εξυπηρετεί κάποιους διαστρεβλωτές των γεγονότων.
Η απώλεια του τμήματος αυτού της Ελλάδας θα στοιχειώνει για πάντα όχι μόνο τους Βορειοηπειρώτες αλλά και την Ελληνική ιστορία.Ένα μείζον κομμάτι της Ηπείρου που αποφασίστηκε λόγω συμφερόντων να το διασχίσουν από την Ελλάδα και να το δωρίσουν στην Αλβανία,σύμμαχο των Τούρκων και χώρα που ανήκε στους ηττημένους του Βαλκανικού Πολέμου.Αντί λοιπόν η Ελλάδα να ανακτήσει ακέραια όλα τα εδάφη που της ανήκαν έχασε στο παιχνίδι της διπλωματίας κάτω από ψευτοδιλήμματα και εκβιασμούς από τις Μεγάλες Δυνάμεις.Κύριος υπεύθυνος για την απώλεια των εδαφών της Βορείου Ηπείρου αλλά και για την Μικρασιατική Καταστροφή δεν είναι άλλος από τον Εβραίο πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο που εικονικά φάνηκε να διπλασιάζει εδαφικά την Ελλάδα ενώ στην πραγματικότητα παρέδωσε υπόγεια την Βόρειο Ήπειρο και συντέλεσε στην τραγωδία των Παράλιων της Μικράς Ασίας.Ο Βενιζέλος είχε ζητήσει από τους Βορειοηπειρώτες να πετάξουν τα όπλα στην ένοπλη εξέγερση του 1914 και τον Αυτονομιακό Αγώνα που κήρυξαν 292 ένοπλοι άντρες από χωριά της Βορείου Ηπείρου με κέντρο την ιστορική Χιμάρα και αρχηγό τον Σπύρο Σπυρομήλιο.Το ίδιο έκανε ο Βενιζέλος και με τους Έλληνες της Μικράς Ασίας όταν ο Εβραίος Κεμάλ Ατατούρκ εξαπέλυε επίθεση σφαγιάζοντας Έλληνες Χριστιανούς.
Για να ξετυλίξουμε το κουβάρι ας δούμε μερικά στοιχεία για τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Την εβραϊκή καταγωγή του Βενιζέλου επιβεβαιώνει ο Α.Μ.Παπαδάκης στο έργο του «Βιογραφία Ελ. Βενιζέλου». Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Παπαδάκη, επί των οποίων αναφέρεται ο Νίκος Α. Αντωνακέας στο τρίτομο έργο του «Φαυλοκρατία», ο πατέρας του Βενιζέλου, Μπένυ Σελόν εκ Θεσσαλονίκης, παντρεύτηκε μία εβραία από την Κέρκυρα. Ωστόσο επειδή πλησίαζε η ώρα της στρατεύσεως και ήθελε να αποφύγει την στρατιωτική θητεία, ο Μπένυ Σελόν βρήκε απασχόληση σε ένα καράβι ως μούτσος, όπου αντικατέστησε έναν τεθνεώντα ναύτη που τον έλεγαν Κυριάκο. Στο λιμεναρχείο δηλώθηκε ως Κυριάκος Μπενιζέλος, όνομα που διατήρησε και στην Κρήτη, όπου έφθασε με το πλοίο, ύστερα από πολλές περιπέτειες. Γιος αυτού του Κυριάκου Μπενιζέλου (Μπεν ζελόν) υπήρξε ο γνωστός Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος διετέλεσε όργανο της ξενοκρατίας καθ’ όλο το διάστημα της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Ας μπούμε σε λεπτομέρειες. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι η Μικρασιατική καταστροφή επήλθε την χρονική εκείνη στιγμή κατά την οποία δέσποζαν τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα δύο εβραϊκές μορφές: Ο Κεμάλ Ατατούρκ και ο Μπεν Ζελόν. Εξ΄ άλλου δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε, ήδη από το 1917, όπως καταδεικνύεται μέσα από επίσημα έγγραφα, ο πρώτος πολιτικός ηγέτης και δη πρωθυπουργός που ζήτησε την αναγνώριση ισραηλινού κράτους. Τον Ιούλιο του 1920 ο ΄Αγγλος ναύαρχος Ντε Ρόμπεκ σε επιστολή που απηύθηνε προς τον τότε Υπουργό Λόρδο Κώρζον, ανέφερε, μεταξύ των άλλων, και τα εξής: «Έλληνας;Με άλλα λόγια ο κ. Βενιζέλος δεν είναι η Ελλάς. Εν κυριολεξία δεν είναι καν ΄Ελληνας;».Οπως θα καταδειχθεί και σε επόμενα άρθρα που αφορούν τον σιωνισμό, ανάλογες είναι και οι συγκυρίες που σχετίζονται με την πρόκληση Εθνικών Ηττών και Τραγωδιών, όπως αυτή που αφορά την έκβαση του Μακεδονικού, του Κυπριακού αλλά και άλλων κρίσιμων ζητημάτων όπως στη συνέχεια θα καταδειχθεί ευκρινώς. Αιώνες ολόκληρους τώρα, ο διεθνής σιωνισμός λυσαλλέα βάλλει κατά του Ελληνισμού, με σκοπό να επιτύχει την καθυποταγή και τελικά την εξάλειψή του. Σε αυτή τη δόλια προσπάθειά του απεργάζεται άθλια σχέδια, με οδυνηρές για το Έθνος μας προεκτάσεις. Οποιος θέλει να ζήσει, ας πολεμήσει. Για να πολεμήσει όμως, πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά το παρελθόν, ούτως ώστε να προετοιμάζεται αναλόγως για την αντιμετώπιση των προκλήσεων και των κινδύνων που θα ανακύψουν στο μέλλον. Το καίριο ερώτημα και ταυτόχρονα μέγιστο συνειδησιακό δίλημμα που ανακύπτει καθοριστικά σήμερα, είναι το ακόλουθο: ΑΘΗΝΑ ή ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, για τον οποίο έχει γραφτεί χωρίς να διαψευστεί ότι είναι εβραϊκής καταγωγής, φέρων το επίθετο Μπεν Ζελόν, υπό την παρότρυνση των ομοϊδεατών του, απέστειλε χωρίς καμμία υποδομή τα Ελληνικά στρατεύματα στην Μικρά Ασία, καταδικάζοντάς τα σε βέβαιη σφαγή. να σημειωθεί ότι ο Βενιζέλος δεν είχε κάνει καμμία πρόβλεψη, ούτε είχε κάποια εναλλακτική λύση για το ενδεχόμενο καταρρεύσεως του μετώπου… Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πριν επέλθει η Ελληνική συντριβή, ο Βενιζέλος έχασε προσχεδιασμένα τις εκλογές, προκειμένου να αποποιηθεί των βαρύτατων ευθυνών της προαποφασισμένης από τους σιωνιστές τραγωδίας. Είναι βέβαιο ότι εάν ο Βενιζέλος κέρδιζε τις εκλογές, στις οποίες σημειωτέον ότι όλα τα δεδομένα καταδείκνυαν την εκλογική νίκη του, τότε θα συνέβαινε επί της πρωθυπουργίας του η Μικρασιατική καταστροφή και θα ήταν αυτός που θα επωμιζόταν τις συνέπειες της ήττας. Ποιος όμως ήταν ο παράγοντας εκείνος που συνετέλεσε ώστε ο Βενιζέλος να χάσει τις εκλογές, γεγονός παράδοξο και μη φυσιολογικό, αφού μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών είχε επιστρέψει στην Ελλάδα ως θριαμβευτής και το κλίμα τον ευνοούσε; Στην τεχνητή εκλογική ήττα του, τον βοήθησαν οι εβραίοι ομοϊδεάτες του. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί, ότι ο Βενιζέλος αντλούσε σημαντικό μέρος της εκλογικής του δυνάμεως από το εβραϊκό στοιχείο της Θεσσαλονίκης, γι’ αυτό άλλωστε είχε οργανώσει και το κίνημα της Αμύνης με επίκεντρο τη συμπρωτεύουσα. Στις εκλογές λοιπόν που προηγήθηκαν της τραγωδίας, οι εβραίοι σύσσωμοι στράφηκαν φαινομενικά εναντίον του και τον «μαύρισαν», διασώζοντάς τον από την ευθύνη της προσχεδιασμένης επερχόμενης καταστροφής στο Μικρασιατικό μέτωπο. Για όσους αμφισβητούν τη σιωνιστική πολιτική του Ελ. Βενιζέλου, θα παρατεθούν τα ακόλουθα αδιάψευστα στοιχεία: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ασκούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, πολιτική άκρως φιλοεβραϊκή, αφού όπως ομολογούν οι ίδιοι οι εβραίοι στο επίσημο όργανό τους «Χρονικά» (Οργανο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Τεύχος Σεπτ. – Οκτώβριος 1992): «…Ο διοικητής της Θεσσαλονίκης Ρακτιβάν σε συνεντεύξεις του σε τοπικές εβραϊκές εφημερίδες, προβάλει τις αρχές της ισονομίας που διέπουν την Ελληνική διοίκηση και το πνεύμα της ανεξιθρησκείας που χαρακτηρίζει τον Ελληνικό λαό, με παράδειγμα τους εβραίους της παλιάς Ελλάδας, που παρά τον μικρό αριθμό τους κατέχουν σημαντικές θέσεις στη δημόσια ζωή. Και ο εβραϊκός τύπος της Θεσσαλονίκης, εκφράζοντας τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, επαινεί την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, που προσφέρει στους εβραίους προνόμια που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο Βαλκανικό Κράτος, προετοιμάζοντας γι’ αυτούς ένα λαμπρό μέλλον…» Οι υπαινιγμοί για τη σιωνική πολιτική που ασκούσε ο Βενιζέλος είναι σαφέστατοι. Αλλωστε, όπως το ίδιο έντυπο αναφέρει («Χρονικά», τεύχος Απριλίου – Μαίου 1994), «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρώτος υποστήριξε τη δημιουργία ελεύθερου εβραϊκού κράτους». Τις ίδιες ακριβώς θέσεις εξέφρασε και ένας από τους βασικούς συνεργάτες του Βενιζέλου, υπουργός και Γενικός Διοικητής της Μακεδονίας, ο Π. Αργυρόπουλος, στον τύπο της εποχής. Όλα ήταν προμελετημένα. Σταδιακά και με πρόσχημα την επαναφορά του Κωνσταντίνου, οι σύμμαχοι σταμάτησαν την χορήγηση βοηθείας προς την Ελλάδα και ένας – ένας άρχισαν να καταφέρνουν πισώπλατες μαχαιριές. Ο ιαταλοεβραίος πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζιολίτι, εκκένωσε τη Νότια Μικρά Ασία από τα ιταλικά στρατεύματα τα οποία βρίσκονταν εκεί, απελευθερώνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο σημαντικές δυνάμεις των τούρκων που είχαν καθηλωθεί εκεί εξ’ αιτίας της ιταλικής στρατιωτικής παρουσίας. Την ίδια ώρα η Γαλλία, υποταγμένη στη θέληση των εβραίων Μπιαν και Μπλουμ, συνάπτοντας τη γαλλοτουρκική συνθήκη συνθηκολογήσεως στην Κιλικία, απελευθέρωσε επίσης με τη σειρά της τα Κεμαλικά στρατεύματα από τη μέθοδο της Συρίας, παραδίδοντας συγχρόνως όλο το γερμανικό πολεμικό υλικό που είχαν κυριεύσει, στους τούρκους. Η εβραϊκή στοά της Θεσσαλονίκης «Μπάι – Μπριθ», συνετέλεσε αποφασιστικά την πρόκληση της Μικρασιατικής καταστροφής, δια της οικονομικής βοηθείας που απέστειλε στον Κεμάλ. Ο εβραϊκής καταγωγής Μπρονστάιν (τρότσκυ), ηγέτης της Ρωσίας εκείνη την περίοδο, ενίσχυσε σε εκπληκτικό βαθμό τον Κεμάλ, χορηγώντας του τεράστιες ποσότητες χρυσού και πυροβόλα όπλα. Τον Μπρονστάιν χρηματοδοτούσε με τη σειρά της η εβραϊκή τράπεζα Κουν και Λεμπ, η οποία τον πίεσε να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία, ώστε να απαλλάξει από ένα ακόμη πρόβλημα τον Κεμάλ Άθλιος επίσης υπήρξε ο ρόλος του Μπαζίλ Ζαχάρωφ. Ο Ζαχάρωφ, εβραίος έμπορος όπλων από την Κωνσταντινούπολη, μονίμως εγκατεστημένος στην Ελβετία, υποδυόταν επί σειράν ετών τον Ελληνα. Στην πραγματικότητα ήταν συνεργάτης της αγγλοεβραϊκής πολεμικής βιομηχανίας «Βίκερς». Ο Ζαχάρωφ, προσωπικός φίλος του Ε. Βενιζέλου, αρχικά προμήθευσε τον Ελληνικό στρατό με ελαφρύ και βαρύ οπλισμό για να καλύψει τις ανάγκες του, έναντι πραγματικά εκπληκτικών οικονομικών διευκολύνσεων. Ο Ζαχάρωφ, ισχυριζόταν ότι… βοηθούσε τον Ελληνικό στρατό, ωθούμενος δήθεν, από πατριωτικά κίνητρα. Μόλις όμως οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέδυσαν στην Μικρά Ασία και ο «ομόφυλός του» Ε. Βενιζέλος «εγκατέλειψε» την εξουσία, οι αποστολές του Ζαχάρωφ σταμάτησαν ολοσχερώς ενώ ο μέχρι τότε παραδοθείς οπλισμός απεδείχθη προβληματικός, καθώς ανακαλύφθηκαν τεράστιες ποσότητες άχρηστων όπλων και ελαττωματικών πυρομαχικών. Τα αποτελέσματα ήταν προφανή. Στο σημείο αυτό αρχίζει να γίνει μνεία σε ένα τραγικό περιστατικό, το οποίο καταδεικνύει για μια ακόμη φορά τον μισελληνισμό των εβραίων. Το περιστατικό τοποθετείται χρονικά στις ημέρες της μικρασιατικής τραγωδίας και είναι το ακόλουθο: Στη συνοικία Μπας Οτουράκ της Σμύρνης, οι εβραίοι οι οποίοι τις προηγούμενες ημέρες είχαν επιδοθεί σε μία καταδοτική έξαρση κατά των Ελλήνων, είχαν συγκεντρωθεί και χλεύαζαν τους διερχόμενους Ελληνες αιχμαλώτους. Όταν οι τούρκοι στρατιώτες άρχισαν να κτυπούν τους Έλληνες με τους υποκοπάνους των όπλων τους, τούρκοι και εβραίοι ξέσπασαν από κοινού σε παραλήρημα ενθουσιασμού και χειροκροτημάτων… Ο δε εβραίος νομάρχης Ραχμή Μπέης, εξώθησε τους τσέτες να προβούν στην εξόντωση του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Ενάμισι εκατομμύριο νεκροί, άλλοι τόσοι πρόσφυγες και δισεκατομμύρια σε δραχμές οι υλικές ζημιές. Αυτό ήταν το τίμημα της Μικρασιατικής καταστροφής, στην πρόκληση της οποίας τόσο συνέργησε ο διεθνής σιωνισμός. Η εβραϊκή μάλιστα ωμότητα, έφθασε μέχρι του σημείου της επιδείξεως ασέβειας προς τους ίδιους τους νεκρούς. Ούτε τα οστά των νεκρών Ελλήνων δεν σεβάσθηκαν οι εβραίοι. Μετά τη μεγάλη σφαγή, ένα «ολλανδικό» πλοίο φόρτωσε στο λιμάνι της Σμύρνης τα κόκκαλα των νεκρών, τα οποία προορίζονταν να διατεθούν… για βιομηχανικούς σκοπούς! Το πλοίο, όπως και η εκμεταλλεύτρια εταιρεία που επεδίωκε να θησαυρίσει ακόμη και από τα οστά των νεκρών, τα οποία «αξιολογούσε» ως πρώτη ύλη (!), ανήκε στους εβραίους Ραούλ Βόντεμπουργκ και Ερασμο Λεβύ. Επιπροσθέτως, στην επιχείρηση αφελληνισμού της Μικράς Ασίας, είναι γνωστός ο ρόλος που διαδραμάτισε ο αμερικανοεβραίος Χ. Μοργκεντάου. Ως πρόεδρος της «Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων», μερίμνησε ώστε κατά την οκταετία 1922-1930, να εφαρμοσθεί κατά γράμμα η Συνθήκη της Λωζάννης, το τερατούργημα αυτό του Ε. Βενιζέλου που προέβλεπε τον ξεριζωμό των Ελληνικών πληθυσμών από την Ιωνία.
Επανερχόμενοι στο θέμα των δηλώσεων Βενιζέλου δια των οποίων συνηγορούσε υπέρ της ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ, κρίνω αυτές αποκαλυπτικές της καταγωγής του. Το γεγονός δε ότι ο Βενιζέλος παρουσιάζεται ως «πρωτεργάτης» της προσπάθειας για την ίδρυση του εβραϊκού κράτους, δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Και αυτό διότι ο Βενιζέλος, ήταν εβραϊκής καταγωγής.
Διαβάζοντας τα παραπάνω καταλαβαίνεις κανείς ότι η Βόρειος Ήπειρος δεν είναι παρά θύμα του Διεθνούς Τεκτονισμού και της Εβραϊκής λαίλαπας που βάλλεται με μανία εναντίων του Χριστιανισμού αλλά και οποιονδήποτε κρατών έχουνε βαθιά ιστορία και ρίζες.Όταν χαράχτηκαν λοιπόν τα σύνορα η Ελλάδα με την Βόρειο Ήπειρο και τα παράλια της Μικράς Ασίας θα βρισκόταν να είναι η μόνο Ευρωπαϊκή χώρα η οποία έχει πρόσβαση σε 3 Ηπείρους,στις δυο μάλιστα και από στεριά και από θάλασσα, επίσης η μόνη η οποία θα είχε 3 θάλασσες να την περιτριγυρίζουν, Ιόνιο, Αιγαίο και Αδριατική. Καταλαβαίνει κανείς πως όσοι κινούσαν τα νήματα δεν μπορούσαν να επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο.
Ας θυμηθούμε το πρόσφατο παράδειγμα με τον Εβραίο Τζέφρυ Παπανδρέου ή αλλιώς Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος παρέδωσε την Ελλάδα αιχμάλωτη στους Διεθνής τοκογλύφους απειλώντας την Εθνική της Κυριαρχία και εξαθλιώνοντας τους πολίτες της.Τίποτα δεν είναι τυχαίο λοιπόν. Εβραίοι βασάνισαν και σκότωσαν τον άνθρωπο που κράτησε την Βόρειο Ήπειρο όρθια και ολόκληρο το Ελληνικό και Χριστιανικό στοιχείο σε χρόνια δύσκολα, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας όταν διατρέξαμε σαν φυλή ακόμα και τον κίνδυνο της εξαφάνισης λόγω της μανίας των Τούρκων να εξισλαμίσουν τους Έλληνες Χριστιανούς, δεν πρόκειται για άλλον από τον Κοσμά τον Αιτωλό, τον Πατροκοσμά όπως τον αποκαλούν οι Βορειοηπειρώτες, τον φωτισμένο αυτό Άγιο που είχε και το χάρισμα της προφητείας και ανέφερε συχνά την Βόρειο Ήπειρο για τον γεωπολιτικό της χαρακτήρα και την στρατηγική θέση που κατέχει.
Έπειτα λοιπόν από τα παραπάνω κατανοεί κανείς γιατί οι Μεγάλες Δυνάμεις και ειδικά οι όσοι είχαν τοποθετηθεί για σκοτεινούς σκοπούς σε υψηλόβαθμες θέσεις στην Ευρώπη από τον Διεθνή Τεκτονισμό είχαν μεγάλη αγωνία για την χάραξη των συνόρων. Όταν η Βόρειος Ήπειρος ανακηρύχτηκε Αυτόνομη(1914) προβλημάτισε όσους είχαν το μαχαίρι και το καρπούζι αφού για πρώτη φορά ένας λαός και μια τόσο βασανισμένη περιοχή όχι μόνο δεν αντιστέκεται υπό την μορφή διαμαρτυρίας αλλά παίρνει και τα όπλα. Και αυτό για να διαφυλάξει την πολιτιστική, εδαφική και θρησκευτική του ακεραιότητα απέναντι στους Τουρκαλβανούς και το τότε νεοσύστατο κράτος της Αλβανίας το οποίο ήταν Μουσουλμανικό κατάλοιπο της Οθωμανικής Επικράτειας στην περιοχή των Βαλκανίων. Με τον φόβο σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο να γενικευτεί μια τέτοια πατριωτική ιδέα και από άλλες μειονότητες στις γύρω περιοχές των Βαλκανίων οι Μεγάλες Δυνάμεις μόνο με καλό μάτι δεν είδαν τις προσπάθειες αυτές και έδωσαν υπόγειες οδηγίες για απομόνωση και βίαιη ένταξη της Βορείου Ηπείρου στο ψευδοκράτος της Αλβανίας που αναζητούσε μάταια μια ιστορική υπόσταση στον χώρο αυτό έπειτα από 500 ολόκληρα χρόνια που ήταν Οθωμανική περιφέρεια.Όπως βλέπουμε η Βόρειος Ήπειρος βρέθηκε προδομένη από πολιτικούς εντολοδόχους σκοτεινών δυνάμεων που ακόμα και σήμερα η Ιστορία κρύβει κάτω από το χαλί των καλλιγράφων κειμένων
Ας δούμε και μια άλλη προδοσία τώρα, όταν οι αντάρτες του ΕΑΜ συνεργάζονταν με τις μυστικές Υπηρεσίες του Ενβέρ Χότζα που κυνήγησε τους Βορειοηπειρώτες με λύσσα και όταν το ΚΚΕ εκδήλωνε τα Ανθελληνικά του πιστεύω εναντίων της Βορείου Ηπείρου.
Η Δευτέρα Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Νοέμβριος 1934) κατήγγειλε ως «ιμπεριαλιστικό αλυτρωτισμό» την διεκδίκησιν της Β. Ηπείρου από την Ελλάδα. Ο Ν. Ζαχαριάδης μάλιστα, στην ομιλίαν του προς την μετά το 6ο Συνέδριον του ΚΚΕ, Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ (14-15 Ιουν. 1936) απεκάλεσε την διεκδίκησιν της Β. Ηπείρου «καταχτητική βλέψη». Συγκεκριμένως είπεν:
«Η πλουτοκρατία και η αντίδραση, αν και τρέμουν για τη Μακεδονία και Θράκη, όμως, παραγνωρίζοντας τις ιδιομορφίες των επαρχιών αυτών και πρώτα απ’ όλα την πολυεθνική σύνθεση τους και εφαρμόζοντας αυτού επάνω πολιτική οικονομικής αποστράγγισης και τρομοκρατικού ξεφαντώματος, δεν φτάνουν παρά σε αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που θέλουν… Το χειρότερο ακόμα είναι ότι η πλουτοκρατορία της χώρας μας και ο φασισμός αντιπροβάλλουν και αυτοί καταχτητικές βλέψεις πάνω στη Βόρειο Ήπειρο, το Μοναστήρι είτε την Ανατολική Ρωμυλία και έτσι σπρώχνουν τα πράγματα πιο γοργά προς πολεμικές καταστροφικές περιπέτειες» («Κομμουνιστική Επιθεώρηση», αρ. 23 της 1ης Ιουλίου 1936, σελ. 6).
Περαιτέρω ο Ν. Ζαχαριάδης εις συνέντευξίν του στην εφημερίδα «Εμπρός» (26 Μαΐου 1945) εδήλωσε ότι είναι εναντίον της Ελληνικής διεκδικήσεως της Β. Ηπείρου διότι «θ’ απετέλει παράγοντα κινδύνου, διά την ειρήνη και τη σύμπραξι των βαλκανικών χωρών»!
Στην συνέντευξίν του Ν. Ζαχαριάδη απήντησε αμέσως ο Γεώργιος Παπανδρέου («Εμπρός» 27 Μαΐου 1945) ως έξης:
«Όφείλομεν να ομολογήαωμεν ότι ο Ν. Ζαχαριάδης ωμίλησε με ανεπιφύλακτον ειλικρίνειαν εις την οποίαν δεν μας έχουν συνηθίσει οι εδώ αναπληρωταί του.
Μέχρι τούδε το ΚΚΕ εζήτει δημοψήφισμα διά την Βόρειον Ήπειρον, ενώ ταυτοχρόνως συνειργάζετο με τους κομμουνιστάς της Αλβανίας διά την εξόντωσιν των Ελλήνων πατριωτών της Βορείου Ηπείρου. Εζήτει επίσης το ΚΚΕ «στρατηγικήν διαρρύθμισιν των Ελληνο-βουλγαρικών συνόρων» αλλά κατόπιν «φιλικής συνεννοήσεως των δύο χωρών», το οποίον σημαίνει ότι ενεπιστεύετο εις την καλήν θέλησιν των Βουλγάρων την παραχώρησιν συνόρων ασφαλείας εις την Ελλάδα. Ο κ. Ζαχαριάδης με τας ωμάς δηλώσεις του καταργεί την μέθοδον αυτήν της απάτης και προτιμά να προκαλέση το έθνος.
Του εκφράζομεν τας ευχαριστίας μας και ευχόμεθα την αυτήν τακτικήν να συνέχιση και εις το μέλλον, διά να πεισθή επι τέλους ολόκληρος ο Ελληνικός λαός και ιδίως οι θλιβεροί εαμικοί οπαδοί περί της «εθνικής» πολιτείας του κομμουνιστικού κόμματος».
Η εφημερίς «Εμπρός» εδημοσίευσε (26 Ιουνίου 1945) ιδιόγραφον δήλωσιν του Ν. Ζαχαριάδη ότι: «η διατύπωσις Ελληνικών αξιώσεων για την Β. Ήπειρο και Ανατολική Ρωμυλία… θ’ απειλούσε εξαιρετικά την ειρήνη και την συνεργασία στα Βαλκάνια».
Την προδοτικήν στάσιν του ΚΚΕ έναντι της Β. Ηπείρου θα επιβεβαίωση και το μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Ζήσης Ζωγράφος, ο οποίος εις άρθρον στο κομμουνιστικό περιοδικό «Νέος Κόσμος» (τεύχος 9, Σεπ. 1950 σελ. 641-660) υπό τον τίτλον «Μερικά ζητήματα της πολιτικής μας γραμμής» διεκήρυξε ότι «Βορειοηπειρωτικό ζήτημα δεν υπάρχει»!!
Εις αυτά προσθέτω και την ομιλίαν του Ν. Ζαχαριάδη στην 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Μάιος 1950) όπου ειπεν:
«Σήμερα στην Ελλάδα έχουμε μιά πορεία ανασυγκρότησης και συγκέντρωσης των δημοκρατικών δυνάμεων. Το πιο αρνητικό κι εδώ είναι ότι πολύ ασθενικά εκδηλώνεται στην πορεία αυτή η επίδραση των πιο συνεπών δημοκρατικών παραγόντων στη ζωή της Χώρας, όπως είναι το ΕΑΜ, το ΑΚΕ, το ΚΚΕ. Το δικό μας καθήκον είναι να επιταχύνουμε την πορεία αυτή με την συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων σ’ ένα μέτωπο, σ’ ένα συνασπισμό με καθαρό δημοκρατικό πρόγραμμα. Αυτό ανάμεσα στα άλλα, σημαίνει ότι από το πρόγραμμα αυτό πρέπει να λείψουν όλα εκείνα τα ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΑΓΚΑΘΙΑ, όπως οι εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος των λαϊκών δημοκρατιών της Αλβανίας και της Βουλγαρίας που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να χύνουν νερό στο μύλο της αμερικανοκρατίας» (Ν. Ζαχαριάδη: «Μερικά ζητήματα από την κατάσταση και την κομματική ζωή», ομιλία του εις 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ, (Μάης 1950), έκδοσις ΚΚΕ, σελ. 22).
Τον Μάιον του 1950 συνήλθε η 7η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ στην οποίαν ωμίλησε ο Ζαχαριάδης αναφορικώς προς τας διεκδικήσεις της Ελλάδος έναντι της Αλβανίας και Βουλγαρίας. Συγκεκριμένως είπεν:
«Μέσα στη Βουλή, γνωστοί δημοκρατικοί παράγοντες, παρασέρνονται από τη μοναρχοφασιστική πίεση και πρωτοστατούν στο εθνικιστικό παραλήρημα με τη διατύπωση εδαφικών αξιώσεων, σε βάρος της Αλβανίας και της Βουλγαρίας. Οι αναβιώσεις αυτές, είναι υποτροπή των σοβαρών λαθών, που με τη δική μας ανοχή ή πρωτοβουλία βαρύνουν και αμαυρώνουν την ένδοξη εαμική κληρονομιά και που σήμερα πρέπει να ξεπεραστούν πέρα για πέρα, γιατί το ξεπέρασμα τους αποτελεί το πρώτο γνώρισμα για έναν συνεπή δημοκράτη και αγωνιστή και για την ειρήνη. Πρέπει και εμείς και οι φίλοι και συναγωνιστές μας να καταλάβουμε καλά και καθαρά ότι οποιαδήποτε υποχώρηση μας, στο σημείο αυτό είναι άμεση εκ μέρους μας υποστήριξη στ’ αμερικανικά πολεμικά σχέδια, στη δημιουργία του άξονα Αθήνα-Βελιγράδι, στο τράβηγμα της Ελλάδας στις τυχοδιωκτικές Αγγλοσαξωνικές περιπέτειες ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες…» (Ν. Ζαχαριάδης: «Μερικά ζητήματα από την κατάσταση και την κομματική ζωή» σελ. 23-24).
Στην ιδίαν Ολομέλειαν, το μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Δ. Βλαντάς κατεδίκασε τας εθνικάς διεκδικήσεις ειπών:
«Από παράγοντες της “Δημοκρατικής Παράταξης” ακούστηκαν και μέσα στην μοναρχοφασιστική Βουλή εθνικιστικές κραυγές για «Βόρεια Ήπειρο», για «στρατηγική διαρρύθμιση των βορείων συνόρων» κλπ. Πρέπει να πούμε όμως τώρα ανοιχτά πως κάναμε λάθος και ότι δεν θα ανεχθούμε να γίνεται και από φίλους μας σωβινιστικό λαθρεμπόριο μέσα στο λαό, με τις διεκδικήσεις της «Βόρειας Ηπείρου» και της «στρατηγικής διαρρύθμισης των συνόρων μας προς βορράν», αντικειμενικά είναι σαν να βοηθάνε την αμερικανοκρατία και τον μοναρχοφαοισμό στον πόλεμο που προετοιμάζει κατά της Σοβιετικής Ένωσης και των λαϊκών δημοκρατιών, στην πρώτη σειρά κατά της Αλβανίας και Βουλγαρίας» (Δ. Βλαντάς: «Εισήγησις εις την 7ην Ολομέλειαν της Κ.Ε. του ΚΚΕ» έκδ. 1956, σελ. 35-36).
Κι άλλο υψηλό κομμουνιστικό στέλεχος, μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, ο Ζήσης Ζωγράφος, με άρθρον του που εδημοσιεύθη στον «Νέον Κόαμον» (τεύχος Σεπτεμβρίου 1950, σελ. 641-660) εδήλωσε ότι «βορειοηπειρωτικό ζήτημα δεν υπάρχει». Στον «Νέον Κόσμον» (Δεκέμβριος 1959, σελ. 20) δημοσιεύεται χαιρετιστήριον μήνυμα της Κ.Ε. του ΚΚΕ προς την Κ.Ε. του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας, όπως ωνομάζετο το αλβανικό κομμουνιστικό κόμμα. Στο μήνυμα χαρακτηρίζεται η εδαφική διεκδίκησις της Β. Ηπείρου ως «ανεδαφική» και «παράλογη». Ιδού το κείμενον:
«ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Στην Κεντρική Επιτροπήτου Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας
Αγαπητοί σύντροφοι,
Στην 15η επέτειο της απελευθέρωσης της Αλβανίας η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας σας στέλνει τα πιο θερμά συγχαρητήρια και τις καλύτερες ευχές της.
Στα 15 χρόνια της ελεύθερης ανάπτυξης του, ο αλβανικός λαός, κάτω άπ’ τη δοκιμασμένη καθοδήγηση του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας και με την αμέριστη ανιδιοτελή βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, σημείωσε λαμπρές επιτυχίες στην οικοδόμηση της νέας ζωής του, στη σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση και το ανέβασμα της αγροτικής οικονομίας στη διαρκή άνοδο τον βιοτικού και πολιτιστικού επιπέδου του.
Ο Ελληνικός λαός συμμερίζεται ολόψυχα τα αισθήματα περηφάνειας και χαράς, που νιώθει ο αδελφός γειτονικός λαός της Αλβανίας για τις επιτεύξεις του. Το παράδειγμα της Αλβανίας δείχνει χειροπιαστά σ’ όλους τί μπορεί να δημιουργήσει ένας λαός όταν πάρει τις τύχες του στα ίδια του τα χέρια. Οι πατριώτες της χώρας μας παρακολουθούν με βαθειά ικανοποίηση τις ακούραστες προσπάθειες της αλβανικής κυβέρνησης για την αποκατάσταση των σχέσεων καλής γειτονίας και συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες. Ο λαός μας αποκρούει τα μυθεύματα για δήθεν «εμπόλεμη κατάσταση» με την Αλβανία, τις παράλογες και ανεδαφικές αξιώσεις κατά της ακεραιότητας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας και όλη την ψυχροπολεμική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή σαν ξένη προς τα συμφέροντα του, τα συμφέροντα της ειρήνης στα Βαλκάνια. Ο λαός μας παλεύει για την εφαρμογή μιας πολιτικής ειρήνης, ειρηνικής συνεργασίας και φιλίας με όλους τους λαούς, για τη μετατροπή των Βαλκανίων σε ζώνη ειρήνης, για τη δημοκρατία και την κοινωνική πρόοδο.
Ζήτω η Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας!
Ζήτω η φιλία ανάμεσα στον Ελληνικό και τον Αλβανικό λαό!
Ζήτω η ειρήνη ατά Βαλκάνια και σ’ όλο τον κόσμο!
Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»
Πάλιν στο περιοδικόν «Νέος Κόσμος» (τεύχος Φεβρουαρίου 1960, σελ. 54-55) που είναι επίσημον όργανον του ΚΚΕ, δημοσιεύεται άρθρον του μέλους της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Μιχαήλ Τσάντη όπου ισχυρίζεται ότι η διεκδίκησις της Β. Ηπείρου από την Ελλάδα είναι «αστήριχτη». Συγκρεκριμένως, ο κομμουνιστής προδότης έγραψε:
«Μιλώντας για την ψυχροπολεμική θέση της κυβέρνησης Καραμανλή στα Βαλκάνια, απ’ αφορμή τις προτάσεις για τη μετατροπή τους σε ζώνη ειρήνης και στην πρώτη απύραυλη ζώνη στον κόσμο, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στη στάση της απέναντι στην άλλη Λαϊκή Δημοκρατία, την Αλβανία. Υπεύθυνοι κυβερνητικοί παράγοντες της Αλβανίας ζήτησαν επανειλημμένα την αποκατάσταση όχι μοναχά επισήμων διπλωματικών, αλλά και φιλικών σχέσεων καλής γειτονίας με την Ελλάδα, με την οποία τη συνδέουν κοινοί αγώνες και αδελφικοί δεσμοί. Η κυβέρνηση Καραμανλή, σύμφωνα με τη γενικώτερη ψυχροπολεμική της θέση, αποκρούει και την ιδέα ακόμη της αποκατάστασης διπλωματικών σχέσεων, προβάλλοντας το εντελώς αστήριχτο και γελοίο «επιχείρημα» ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Αλβανία, που υπήρξε το πρώτο θύμα του φασισμού και των εμπρηστών του πολέμου στα Βαλκάνια. Το επιχείρημα της αυτό το συνδυάζει με όχι λιγότερο αστήριχτες εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της Αλβανίας.»
Θα αναφέρω και τον κομμουνιστήν Αντώνιον Ζωγράφον, που με άρθρον του στον «Νέον Κόσμον» (τεύχος Δεκεμβρίου 1959, σελ. 59-60) γράφει μεταξύ άλλων προδοσιών ότι:
«Η εξωτερική πολιτική της Λ.Δ. Αλβανίας είναι διαποτισμένη από το πνεύμα της ειρήνης, φιλίας και πλατιάς συνεργασίας με όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος.
Αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση, εφαρμόζοντας την πολιτική που της υπαγορεύουν οι ξένοι και ντόπιοι επιθετικοί κύκλοι και καταπατώντας την ομόθυμη θέληση του λαού μας για φιλικές σχέσεις με τον αδελφό αλβανικό λαό, επικαλείται μια σειρά «επιχειρήματα» και προβάλλει εντελώς αβάσιμες και παράλογες εδαφικές αξιώσεις σε βάρος της Αλβανίας, οργανώνει προκλητικά γυμνάσια στα σύνορα της, προσπαθεί ν’ ανάψει τα εθνικιστικά μίση ανάμεσα στους δυο αδελφικούς λαούς με το λεγόμενο «Βορειοηπειρωτικό» κλπ…, για να διαιωνίσει τον ψυχρό πόλεμο και την ανωμαλία στις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη…».
Τέλος, ο Γενικός Γραμματεύς του ΚΚΕ, Κ. Κολιγιάννης ανεκοίνωσε έκθεσιν δράσεως της Κ.Ε. του ΚΚΕ στο 8ον Συνέδριόν του (Αύγουστος 1961) όπου κατηγόρησε την Ελλάδα γιά:
«προβολήν εδαφικών διεκδικήσεων σε βάρος της λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας» («Νέος Κόσμος», τεύχος Σεπτεμβρίου 1961, σελ. 63).
Κεφάλαιο Κομουνισμός λοιπόν και η Αλβανία του κόκκινου δικτάτορα Ενβέρ Χότζα βάλλεται εναντίων της Ελληνικής μειονότητας αποκλείοντας τους μορφωμένους και σε υψηλά αξιώματα Βορειοηπειρώτες από κάθε κρατική θέση αλλά και όσους κατέχουν θέσεις κύρους όπως γιατροί, δάσκαλοι, δικηγόροι ενώ έντονο διωγμό και εξευτελισμούς δέχτηκαν και οι παπάδες. Το καθεστώς Χότζα θανατώνει και στέλνει σε βασανιστήρια χιλιάδες Βορειοηπειρώτες με κατηγορίες για δήθεν υπονομεύσεις και κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδας, επίσης καίγονται εκατοντάδες εκκλησίες και βεβηλώνονται ιστορικοί χώροι, απαγορεύεται η ομιλία της Ελληνικής γλώσσας με τον Εξισλαμισμό να γίνεται αβάσταχτο μέτρο πίεσης. Και όμως πάλι οι Βορειοηπειρώτες αντιστέκονται κρατούν τον Ελληνισμό μέσα τους και την θρησκεία τους παρακαταθήκη και όπλο εναντίων των δυσκολιών και του κομουνιστικού καθεστώτος Αθεΐας και προπαγάνδας του Ενβέρ Χότζα. Ο δικτάτορας Ενβέρ για μισό ολόκληρο αιώνα ξεγελούσε τους Αλβανούς για δήθεν επιθέσεις της Ελλάδας και της Ιταλίας εναντίων της χώρας του με σκοπό τις εδαφικές βλέψεις, πολυβολεία στήνονταν παντού για να φοβερίζουν και να θυμίζουν πως ο εχθρός μπορεί ανά πάσα στιγμή να εισβάλει. Κλίμα τρομοκρατίας λοιπόν σε μια χώρα απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο μέχρι το 1989 στην οποία διαπράχθηκαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε ανθρώπους διανοούμενους ακόμα και σε Αλβανούς Φιλέλληνες ή όσους ήταν εναντίων της Κόκκινης Χούντας του Ενβέρ Χότζα και του κόμματος του.
Όσο για την περίοδο που στην Ευρώπη μεσουρανούσε το Γ’ Ράιχ του Αδόλφου Χίτλερ το παράδοξο είναι πως η Αλβανία πολέμησε υπέρ του φασιστικού άξονα Γερμανίας-Ιταλίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διαπράττοντας και πάλι εγκλήματα κατά των Βορειοηπειρωτών. Το επιχείρημα δεν πολλών Αλβανικών Εθνικιστικών κύκλων για Τσαμουριά και τις περιοχές μέχρι την Πρέβεζα και την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας δείχνει την μεγάλη σύγχυση που έφερε στην χώρα αυτή το καθεστώς Χότζα,οι ξενοφοβικές τάσεις και η κρίση ταυτότητας όσον αφορά την Ιστορική προέλευση τους στον συγκεκριμένο χώρο.Ο Ελληνικός στρατός έδιωξε όντως βίαια Αλβανούς από τις περιοχές αυτές στις οποίες επί εποχή Τουρκοκρατίας ήταν πληροφοριοδότες των Τούρκων και σύμμαχοι τους σε στρατιωτικό επίπεδο και όχι μόνο,τι ποιο λογικό επομένως στην ανάκτηση των εδαφών ενός κράτους να διώχνει όσους το υπονομεύουν.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως ακόμα και ο Εθνικός ήρωας της γειτονικής χώρας είναι ο Ηπειρώτης Γεώργιος Καστριώτης από την Καστοριά,ο Ηπειρώτης Πρίγκιπας που ανάγκασε ακόμα και τον Σουλτάνο Οθωμανό που τον είχε αρπάξει από παιδί(παιδομάζωμα) να του δώσει τον τίτλο "Ισκεντερ μπεη" δηλαδή Μέγας Αλέξανδρος στα Τούρκικα λόγω της ανδρείας και της καταγωγής του.Ο Καστριώτης θα πάρει έπειτα την πορφυρή σημαία και έχοντας τον δικέφαλο αετό του Βυζαντίου ως έμβλημα θα εξεγερθεί εναντίων των Τούρκων για την απελευθέρωση της Ηπείρου. Την εποχή εκείνη άλλωστε οι Αλβανοί ήταν ένα με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ουδέποτε δεν είχαν εξεγερθεί αφού ταυτίζονταν θρησκευτικά ,μάλιστα πολλοί Οθωμανοί είχαν μεταφερθεί στην Κεντρική και Βόρεια Αλβανία. Άλλος ένας μύθος λοιπόν από τους πολλούς και της Γκεμπελικής προπαγάνδας η οποία χρησιμοποιείται με Εθνικιστικούς σκοπούς για να δώσει σε έναν λαό υπόσταση και σκοπούς όταν η ιστορία του και η ταυτότητά του είναι υπό κλονισμό και αμφισβήτηση. Δυστυχώς θύμα των παραπάνω έχει υπάρξει ο βασανισμένος λαός της Βορείου Ηπείρου που δέχθηκε διώξεις και υπέμεινε μαρτύρια μόνο και μόνο για την Ελληνικότητα του αίματός του, την πίστη του στην Ορθοδοξία και την Ελληνική ψυχή που τον διακατέχει, αυτήν την ατόφια πάστα από την οποία είναι φτιαγμένος και σφυρηλατημένος ανά τους αιώνες. Τριαντέλληνες λένε πολλοί τους Βορειοηπειρώτες, δηλαδή Τριάντα φορές Έλληνες για όσα έχουν υπομείνει αλλά και για το ότι είναι τα πρώτα Ελληνικά φύλλα από την αρχαιότητα.
Για όλα αυτά λοιπόν κατά καιρούς έχουν δοθεί στους Διεθνής Οργανισμούς Αμνηστίας εκθέσεις για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τα οποία έχει δεχτεί η Βόρειος Ήπειρος, δεν είναι παράλογο να μιλήσουμε και για προσπάθεια γενοκτονίας αφού σύγχρονοι ιστορικοί αναφέρουν πως όσα έχουν διαδραματιστεί στον χώρο αυτό παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανθρώπινες ελευθερίες τις οποίες υποχρεούνται να τηρούνται απέναντι στην Ελληνική μειονότητα. Πολλές εκθέσεις και χιλιάδες υπογραφές έχουν φτάσει ακόμα και στα γραφεία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης με τους υπεύθυνους όμως ως τώρα να μην δίνουν την απαιτούμενη προσοχή. Ακόμα και τώρα γίνονται επιθέσεις μίσους και Εθνικιστικού χαρακτήρα εναντίων των Βορειοηπειρωτών με αποκορύφωμα τη άγρια ρατσιστική δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα στην πόλη της Χιμάρας το 2010.
Με όσα συμβαίνουν σήμερα λοιπόν και με την όπως φαίνεται οριστική Ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου γίνεται αντιληπτό πως το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας που κατοχυρώνει την πλήρη πολιτική, νομική και διοικητική Ανεξαρτησία στην Βόρειο Ήπειρο με ελευθερίες είναι ένα μείζον θέμα.Το Πρωτόκολλο έχει υπογραφεί μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων, της Αλβανίας και της Ελλάδας και είναι σε ισχύ μόνο στα χαρτιά.
Οι Βορειοηπειρώτες είναι Ευρωπαίοι πολίτες πλέον με την Ελληνική ιθαγένεια που χιλιάδες έχουν πάρει και που πολλοί θα πάρουν και αδίκως δεν έχουν πάρει ακόμα λόγω της Ελληνικής γραφειοκρατίας. Οι διεθνής φορείς πρέπει να δείξουν άμεση ευαισθησία για να μην παρατηρηθούν ξανά περιστατικά όπως νοθείες στις τοπικές εκλογές, εκβιασμοί από αστυνομικούς και τραμπούκους με αυτόματα όπλα που απειλούν και τρομοκρατούν τους Βορειοηπειρώτες. Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες που περνά η Ελλάδα κάποιοι θα βρουν ευκαιρία σε Εθνικά θέματα να δημιουργήσουν εντυπώσεις και εντάσεις, όπως έγινε πρόσφατα στα χωρικά ύδατα της Κέρκυρας. Οι Βορειοηπειρώτες πρέπει να είναι έτοιμοι για να διεκδικήσουν δυναμικά όσα τους αναλογούν. Οι αδικίες εξάλλου όπως είδαμε παραπάνω είναι αναρίθμητες και πόσες ακόμα θα μπορούσαν να γραφτούν π.χ για τις περιουσίες και τα εδάφη που παράνομα κλέβουν στα χωριά της Βορείου Ηπείρου.
Αν λοιπόν η Αλβανία ζητήσει την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να καταλάβει πως πρώτα πρέπει να τηρήσει τις Συνθήκες του παρελθόντος που έχει υπογράψει(Πρωτόκολλο Κέρκυρας) αφού όπως φαίνεται δεν μπορεί να εγγυηθεί την αρμονική συνύπαρξη των πολιτών της με την Ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου.Να είναι έτοιμοι οι Βορειοηπειρώτες να πιέσουν ακόμα περισσότερο την Ελλάδα ώστε σε μια τέτοια περίπτωση να ασκήσει βέτο και επιτέλους να παλέψει για τα αυτονόητα δικαιώματα των πολιτών της. Ειδάλλως όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις να τεθεί δημοψήφισμα στους κατοίκους όλων των χωριών της Βορείου Ηπείρου με το τι οι ίδιοι επιθυμούν να γίνει, απλά και δημοκρατικά όλα αυτά εφόσον μιλάμε για μια χώρα που θέλει να έχει Ευρωπαϊκές βλέψεις. Οι Βορειοηπειρώτες της διασποράς από την Αμερική, την Γερμανία, την Ελλάδα, την Ιταλία ως την Αυστραλία και όπου υπάρχει Ελληνική ψυχή θα πρέπει να βοηθήσουν με κάθε μέσο και ιδιαίτερο μέσω της διπλωματίας για να θωρακιστεί η βιωσιμότητα και η επιβίωση του τόπου μας. Τα χρόνια που έρχονται είναι δύσκολα και ίσως δούμε αλλαγές που κανείς δεν φαντάζεται, μιλάω φυσικά για όλη την ανθρωπότητα, ας είμαστε έτοιμοι για να μην βρεθούμε προ εκπλήξεων. Ας αφήσουμε μακριά τις έριδες και τις μικροψυχίες, δεν χωρούν και δεν βοηθούν ποτέ όταν υπάρχει ένας κοινός στόχος και στόχος τώρα πρέπει να είναι η διαφύλαξη της Βορείου Ηπείρου πολιτιστικά, εδαφικά και πολιτικά.
Οι καιροί είναι επικίνδυνοι και πίσω από κυβερνήσεις κρύβονται συχνά μακρύτερα χέρια, πράκτορες χωρών, μαφίες εγκλήματος, διεφθαρμένοι επιχειρηματίες και πολιτικοί μαριονέτες. Επαγρύπνηση λοιπόν για να μην ξαναζήσουμε ατυχή γεγονότα όπως στο παρελθόν. Το άρθρο ήταν μεγάλο, ελπίζω να μην κούρασα παρά να προβλημάτισα και να έδωσα τροφή για σκέψη. Πιστεύω ακράδαντα πως ενωμένοι και έχοντας συναίσθηση της ευθύνης που βαραίνει τον καθένα ξεχωριστά θα τα βγάλουμε πέρα και πάλι, όπως έχουμε μάθει να κάνουμε πάντα. Κλείνω με μια φράση του μεγάλου μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού που πιστεύω μας εκφράζει και πρέπει να την θυμόμαστε για την συνέχεια όσον αφορά τους πολιτικούς «Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε».