Οι κομπλεξικοί του ίντερνετ...Πες μου το φίλο σου....
Δημοσιεύτηκε: 00:13 am 16 10 2007Στο ίντερνετ και στην Ιστοσελίδα της ΝΕΒ μπορείς να συναντήσεις κάθε τύπο ανθρώπου. Επίσης, είναι κοινό μυστικό, ότι η ανωνυμία βοηθάει να βγάλει ο άλλος όλα τα απωθημένα του και τα συμπλέγματά του... Όταν συμμετέχεις χρόνια σε κάποιο φόρουμ, έχεις τη δυνατότητα να μελετήσεις διεξοδικά τους συνομιλητές σου και να φτάσεις στο εξής συμπέρασμα: Μα, τι στο καλό; Όλοι κομπλεξικοί είμαστε;;;
Πραγματικά, έχω συναντήσει αρκετές καταστάσεις σε διάφορα φόρα, αλλά και στο εδώ φόρουμ. Υπάρχουν πολλοί τύποι ανθρώπων που, άλλοι επώνυμα, αλλά η πλειονότητα ανώνυμα, ένα συμπλεγματάκι θα το βγάλουν σε κάποια συζήτηση. Με μερικούς σπάω απλώς πλάκα γιατί είναι γραφικοί, άλλους τους παίρνω στα σοβαρά διότι ξέρουν τουλάχιστον να στηρίζουν αυτό που λένε και άλλοι -οι περισσότεροι- είναι για ποοοοοολλές κλωτσιές!!!!
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
1) Οι τσιτωμένοι. Είναι αυτοί που αρπάζονται με το παραμικρό και μάλλον πάνε γυρεύοντας για καυγά. Αν ανοίξουν κάποιο θέμα και γράψεις πχ μέσα τη γνώμη σου, η οποία τυγχάνει να είναι λίγο αντίθετη, σε "στολίζουν" μετά για τις επόμενες δέκα σελίδες. Αν κάνεις το λάθος να ανταπαντήσεις, σε ξαναστολίζουν για άλλες δέκα σελίδες. Αν εσύ δεν καταλάβεις αμέσως ότι έχεις άδικο, δεν ξέρεις τι λες και είσαι απλώς κακόβουλος και εμπαθής και συνεχίσεις να υπερασπίζεσαι το δίκιο σου, τότε θα σε περιμένουν κάτω από το σπίτι σου με λοστό στο χέρι! Οι τσιτωμένοι βρίσκουν πάντα έναν τρόπο να τσακωθούν. Παρεξηγούν την κάθε φράση που διαβάζουν. Αν τους πεις "καλημέρα", θα σου πούνε "στα μούτρα σου και μην τολμήσεις να με ξανακαλοπιάσεις!" Αν τους πεις απλώς "άντε στα τσακίδια", θα γράψουν ένα μίνι δοκίμιο στο οποίο θα οδύρονται για την κατάπτυστη φραστική επίθεση που τους έκανες χωρίς λόγο, για την ελευθερία της γνώμης, τα ανθρώπινα δικαιώματα και διάφορα άλλα που είδαν το προηγούμενο βράδυ στην "Εμπόλεμη Ζώνη"... Οι τσιτωμένοι, συμμετέχουν επίσης σε καυγάδες άλλων. Συνήθως παίρνουν το μέρος αυτού που έχει άδικο, έτσι, για σπάσιμο!
2) Οι χαβαλέδες. Είναι αυτοί που κάνουν πλάκα σε κάθε θέμα... (Οκ, εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία, με μικρές εξάρσεις σοβαρότητας!) Θα βρούνε πάντα ένα αστείο σχόλιο να κάνουν, κάποιο λινκ με εύθυμο βίντεο, κάποια γελοιογραφία, κάτι τέλος πάντων, για να σπάσει ο πάγος! Συνήθως, έχει πλάκα αυτό. Το εκνευριστικό είναι όταν το κάνουν σε σοβαρά θέματα, ανάμεσα στις απαντήσεις των υπολοίπων, οπότε η συζήτηση διαμορφώνεται ως εξής: Σοβαρό, σοβαρό, σοβαρό, ανέκδοτο, σοβαρό, σοβαρό, ανέκδοτο, σοβαρό, ανέκδοτο κ.ο.κ. Όταν οι υπόλοιποι τους αρχίσουν στο κράξιμο, σταματάνε και προχωρούν στο επόμενο θέμα για ισοπέδωση! Οι χαβαλέδες, έχουν κάποιο είδος ραντάρ και αυτομάτως βρίσκουν τα θέματα που είναι τα πιο σοβαρά και μετά τα κάνουν σαν τα μούτρα τους! Κινούνται συνήθως σε σμήνη, σαν τις ακρίδες! Μπαίνουν στο θέμα και αρχίζουν ο ένας μετά τον άλλο να γράφουν αστεία και κουλαμάρες, μέχρι που δεν μένει τίποτα όρθιο και ο συγγραφέας του θέματος κλαίει ζαρωμένος στη γωνία του γραφείου του...
3) Οι λαϊκιστές. Οι μικροί κλώνοι του Μικρούτσικου. Μπαίνουν σε οποιοδήποτε θέμα και αρχίζουν το κράξιμο και το θάψιμο σε κράτος, κοινωνία, εκκλησία, υποδομές και δεν συμμαζεύεται. Γράφουν τεράστια "σεντόνια" κειμένου, συνήθως γεμάτα τετρασύλλαβες λέξεις για να πιάνουν πολύ χώρο, τα οποία τις πιο πολλές φορές δεν λένε τίποτε απολύτως, αλλά έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τα διαβάσει.
4) Οι πικρόχολοι. Τεράστια ιντερνετική ομάδα με μεγάλο εύρος δράσης! Οι πικρόχολοι γράφουν λίγα λόγια, αλλά συνήθως τόσο ιοβόλα, που αν διαβαστούν απότομα μπορεί να προκαλέσουν στιγμιαίο τοξικό σοκ! Δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα και φαίνεται από τον τρόπο που κριτικάρουν τους άλλους. Αν δεν τους βγάλουν άχρηστους, θα τους βγάλουν απλώς ηλίθιους! Ο πικρόχολος είναι δύσκολος αντίπαλος. Αν του την πεις, θα σε βγάλει νοκ άουτ σε δύο γύρους. Το ενδιαφέρον είναι όταν δύο πικρόχολοι τσακώνονται σε ένα φόρουμ μεταξύ τους! Οι εκτοξεύσεις δηλητηρίου εκατέρωθεν αγγίζουν αστρονομικά επίπεδα! Ξεκινούν από απλές προσβολές του τύπου: "αν δεν ξέρεις, μη μιλάς", ή "διάβαζε πρώτα πριν γράψεις" και φτάνουν μέχρι προσωπικές επιθέσεις τύπου "αν ήμουν σαν εσένα θα είχα αυτοκτονήσει", "είσαι ηλίθιος με πατέντα", "άντε πνίξου", "θα σε σκοτώσω, κάθαρμα" και άλλα χαριτωμένα που πάντα φτιάχνουν τη διάθεση όλων!!!
5) Οι κλάψες. Κομπλεξικοί μέχρι το μεδούλι, έχουν την εντύπωση ότι κανείς δεν ασχολείται σοβαρά μαζί τους στο φόρουμ ή ότι όλοι τους αποπαίρνουν. Συνήθως έχουν δίκιο... Βλέπετε, οι κλάψες, είναι τις πιο πολλές φορές αφελείς με μεγάλο στόμα που απλώς γράφουν μπαρούφες! Λογικό είναι, λοιπόν, να τους ρίχνουν δούλεμα οι υπόλοιποι... Τότε, όμως, ανοίγουν οι κρουνοί! Με σπαραξικάρδια μηνύματα με γενική περίληψη: "Γιατί τα βάζετε όλοι μαζί μου; Με βρήκατε μικρό και με κοροϊδεύετε. Συνέχεια με προσβάλλετε. Σταματήστε αυτή την τρέλα! Όχι άλλο κάρβουνοοοο! κτλ", προσπαθούν να προκαλέσουν εντυπώσεις, να συγκινήσουν και, γενικά, να κερδίσουν τη συμπάθεια του κόσμου. Ο κόσμος του ίντερνετ, όμως, είναι σκληρός! Όταν ο άλλος αρχίσει την κλάψα, το κέφι ανάβει!!! Έτσι, ακόμη περισσότεροι αρχίζουν να πειράζουν το καημένο κλαψάρικο, το οποίο συνεχίζει με πιο ακραία ξεσπάσματα, όπως: "Δεν αντέχω άλλο μέσα! Θέλω να με διαγράψετε!!!!" Το μελόδραμα φτάνει στο αποκορύφωμα!!! Ο κλάψας ζήτησε τη διαγραφή του! Όταν φάει κι άλλο δούλεμα, συνοδευόμενο από την -λογικότατη- απάντηση "άμα, δεν θες, μην ξαναμπείς!", τότε ο κλάψας αποσύρεται για ένα διάστημα, μέχρι να ξεχαστεί λίγο η υπόθεσή του ή να αρχίσουν κάποιον άλλο στο δούλεμα. Μετά ξαναμπαίνει και γράφει άλλη μια μπαρούφα, για να επαναληφθεί το προσωπικό του δράμα! Κοινώς: "τραβάτε με κι ας κλαίω"!
6) Οι ανασφαλείς. Έχουν τη συνεχή ανάγκη επιβεβαίωσης. Θέλουν να ακούνε καλά λόγια και επαίνους από τους άλλους. Θέλουν να τους συμπαθούν όλοι. Γενικώς, έχουν τόσο μεγάλη ανασφάλεια στη ζωή τους, που έχουν φτάσει στο σημείο να ζούνε για τους άλλους! Είναι πάντα ευγενικοί, ενώ αν μαλλιοτραβηχτούν με κάποιον, θα φροντίσουν να τελειώσουν το μήνυμά τους με τη φράση: "Φιλικά, ε;" (αφού πρώτα έχουν ρίξει στον άλλο τον εξάψαλμο". Πάντα δείχνουν δημιουργίες τους για κριτική, όχι γιατί θέλουν κριτική, αλλά γιατί τους αρέσει να ακούνε "μπράβο" και "συγχαρητήρια". Αν αυτό δεν δυμβεί και βρεθεί κάποιος που δεν του αρέσει το έργο, τότε απλώς δηλώνουν ότι "δεν θα ξαναδείξουν ποτέ τίποτε άλλο" (ψέμα!)
7) Οι εμβόλιμοι. Οι άσχετοι που υπάρχουν σε κάθε φόρουμ. Συνήθως, βλέπουν φως και περνάνε, ή είναι γνωστοί ή συνάδελφοι ή ξάδελφοι κάποιου μέλους. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, είναι λίγο "χτυπημένοι" και θέλουν κάπου να πούνε τον πόνο τους. Έτσι, μπορεί σε ιατρικό θεμα να εμφανιστεί ξαφνικά θέμα με τίτλο: "Ποιος έχει ακούσει το νέο cd της Βίσση;" ή σε θεμα για πολιτική να μπει κάποιος και να ρωτήσει: "Γεια σας. Μου αρέσουν οι κούκλες, εσείς νομίζετε ότι είναι κακό;"
Πραγματικά, έχω συναντήσει αρκετές καταστάσεις σε διάφορα φόρα, αλλά και στο εδώ φόρουμ. Υπάρχουν πολλοί τύποι ανθρώπων που, άλλοι επώνυμα, αλλά η πλειονότητα ανώνυμα, ένα συμπλεγματάκι θα το βγάλουν σε κάποια συζήτηση. Με μερικούς σπάω απλώς πλάκα γιατί είναι γραφικοί, άλλους τους παίρνω στα σοβαρά διότι ξέρουν τουλάχιστον να στηρίζουν αυτό που λένε και άλλοι -οι περισσότεροι- είναι για ποοοοοολλές κλωτσιές!!!!
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
1) Οι τσιτωμένοι. Είναι αυτοί που αρπάζονται με το παραμικρό και μάλλον πάνε γυρεύοντας για καυγά. Αν ανοίξουν κάποιο θέμα και γράψεις πχ μέσα τη γνώμη σου, η οποία τυγχάνει να είναι λίγο αντίθετη, σε "στολίζουν" μετά για τις επόμενες δέκα σελίδες. Αν κάνεις το λάθος να ανταπαντήσεις, σε ξαναστολίζουν για άλλες δέκα σελίδες. Αν εσύ δεν καταλάβεις αμέσως ότι έχεις άδικο, δεν ξέρεις τι λες και είσαι απλώς κακόβουλος και εμπαθής και συνεχίσεις να υπερασπίζεσαι το δίκιο σου, τότε θα σε περιμένουν κάτω από το σπίτι σου με λοστό στο χέρι! Οι τσιτωμένοι βρίσκουν πάντα έναν τρόπο να τσακωθούν. Παρεξηγούν την κάθε φράση που διαβάζουν. Αν τους πεις "καλημέρα", θα σου πούνε "στα μούτρα σου και μην τολμήσεις να με ξανακαλοπιάσεις!" Αν τους πεις απλώς "άντε στα τσακίδια", θα γράψουν ένα μίνι δοκίμιο στο οποίο θα οδύρονται για την κατάπτυστη φραστική επίθεση που τους έκανες χωρίς λόγο, για την ελευθερία της γνώμης, τα ανθρώπινα δικαιώματα και διάφορα άλλα που είδαν το προηγούμενο βράδυ στην "Εμπόλεμη Ζώνη"... Οι τσιτωμένοι, συμμετέχουν επίσης σε καυγάδες άλλων. Συνήθως παίρνουν το μέρος αυτού που έχει άδικο, έτσι, για σπάσιμο!
2) Οι χαβαλέδες. Είναι αυτοί που κάνουν πλάκα σε κάθε θέμα... (Οκ, εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία, με μικρές εξάρσεις σοβαρότητας!) Θα βρούνε πάντα ένα αστείο σχόλιο να κάνουν, κάποιο λινκ με εύθυμο βίντεο, κάποια γελοιογραφία, κάτι τέλος πάντων, για να σπάσει ο πάγος! Συνήθως, έχει πλάκα αυτό. Το εκνευριστικό είναι όταν το κάνουν σε σοβαρά θέματα, ανάμεσα στις απαντήσεις των υπολοίπων, οπότε η συζήτηση διαμορφώνεται ως εξής: Σοβαρό, σοβαρό, σοβαρό, ανέκδοτο, σοβαρό, σοβαρό, ανέκδοτο, σοβαρό, ανέκδοτο κ.ο.κ. Όταν οι υπόλοιποι τους αρχίσουν στο κράξιμο, σταματάνε και προχωρούν στο επόμενο θέμα για ισοπέδωση! Οι χαβαλέδες, έχουν κάποιο είδος ραντάρ και αυτομάτως βρίσκουν τα θέματα που είναι τα πιο σοβαρά και μετά τα κάνουν σαν τα μούτρα τους! Κινούνται συνήθως σε σμήνη, σαν τις ακρίδες! Μπαίνουν στο θέμα και αρχίζουν ο ένας μετά τον άλλο να γράφουν αστεία και κουλαμάρες, μέχρι που δεν μένει τίποτα όρθιο και ο συγγραφέας του θέματος κλαίει ζαρωμένος στη γωνία του γραφείου του...
3) Οι λαϊκιστές. Οι μικροί κλώνοι του Μικρούτσικου. Μπαίνουν σε οποιοδήποτε θέμα και αρχίζουν το κράξιμο και το θάψιμο σε κράτος, κοινωνία, εκκλησία, υποδομές και δεν συμμαζεύεται. Γράφουν τεράστια "σεντόνια" κειμένου, συνήθως γεμάτα τετρασύλλαβες λέξεις για να πιάνουν πολύ χώρο, τα οποία τις πιο πολλές φορές δεν λένε τίποτε απολύτως, αλλά έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τα διαβάσει.
4) Οι πικρόχολοι. Τεράστια ιντερνετική ομάδα με μεγάλο εύρος δράσης! Οι πικρόχολοι γράφουν λίγα λόγια, αλλά συνήθως τόσο ιοβόλα, που αν διαβαστούν απότομα μπορεί να προκαλέσουν στιγμιαίο τοξικό σοκ! Δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα και φαίνεται από τον τρόπο που κριτικάρουν τους άλλους. Αν δεν τους βγάλουν άχρηστους, θα τους βγάλουν απλώς ηλίθιους! Ο πικρόχολος είναι δύσκολος αντίπαλος. Αν του την πεις, θα σε βγάλει νοκ άουτ σε δύο γύρους. Το ενδιαφέρον είναι όταν δύο πικρόχολοι τσακώνονται σε ένα φόρουμ μεταξύ τους! Οι εκτοξεύσεις δηλητηρίου εκατέρωθεν αγγίζουν αστρονομικά επίπεδα! Ξεκινούν από απλές προσβολές του τύπου: "αν δεν ξέρεις, μη μιλάς", ή "διάβαζε πρώτα πριν γράψεις" και φτάνουν μέχρι προσωπικές επιθέσεις τύπου "αν ήμουν σαν εσένα θα είχα αυτοκτονήσει", "είσαι ηλίθιος με πατέντα", "άντε πνίξου", "θα σε σκοτώσω, κάθαρμα" και άλλα χαριτωμένα που πάντα φτιάχνουν τη διάθεση όλων!!!
5) Οι κλάψες. Κομπλεξικοί μέχρι το μεδούλι, έχουν την εντύπωση ότι κανείς δεν ασχολείται σοβαρά μαζί τους στο φόρουμ ή ότι όλοι τους αποπαίρνουν. Συνήθως έχουν δίκιο... Βλέπετε, οι κλάψες, είναι τις πιο πολλές φορές αφελείς με μεγάλο στόμα που απλώς γράφουν μπαρούφες! Λογικό είναι, λοιπόν, να τους ρίχνουν δούλεμα οι υπόλοιποι... Τότε, όμως, ανοίγουν οι κρουνοί! Με σπαραξικάρδια μηνύματα με γενική περίληψη: "Γιατί τα βάζετε όλοι μαζί μου; Με βρήκατε μικρό και με κοροϊδεύετε. Συνέχεια με προσβάλλετε. Σταματήστε αυτή την τρέλα! Όχι άλλο κάρβουνοοοο! κτλ", προσπαθούν να προκαλέσουν εντυπώσεις, να συγκινήσουν και, γενικά, να κερδίσουν τη συμπάθεια του κόσμου. Ο κόσμος του ίντερνετ, όμως, είναι σκληρός! Όταν ο άλλος αρχίσει την κλάψα, το κέφι ανάβει!!! Έτσι, ακόμη περισσότεροι αρχίζουν να πειράζουν το καημένο κλαψάρικο, το οποίο συνεχίζει με πιο ακραία ξεσπάσματα, όπως: "Δεν αντέχω άλλο μέσα! Θέλω να με διαγράψετε!!!!" Το μελόδραμα φτάνει στο αποκορύφωμα!!! Ο κλάψας ζήτησε τη διαγραφή του! Όταν φάει κι άλλο δούλεμα, συνοδευόμενο από την -λογικότατη- απάντηση "άμα, δεν θες, μην ξαναμπείς!", τότε ο κλάψας αποσύρεται για ένα διάστημα, μέχρι να ξεχαστεί λίγο η υπόθεσή του ή να αρχίσουν κάποιον άλλο στο δούλεμα. Μετά ξαναμπαίνει και γράφει άλλη μια μπαρούφα, για να επαναληφθεί το προσωπικό του δράμα! Κοινώς: "τραβάτε με κι ας κλαίω"!
6) Οι ανασφαλείς. Έχουν τη συνεχή ανάγκη επιβεβαίωσης. Θέλουν να ακούνε καλά λόγια και επαίνους από τους άλλους. Θέλουν να τους συμπαθούν όλοι. Γενικώς, έχουν τόσο μεγάλη ανασφάλεια στη ζωή τους, που έχουν φτάσει στο σημείο να ζούνε για τους άλλους! Είναι πάντα ευγενικοί, ενώ αν μαλλιοτραβηχτούν με κάποιον, θα φροντίσουν να τελειώσουν το μήνυμά τους με τη φράση: "Φιλικά, ε;" (αφού πρώτα έχουν ρίξει στον άλλο τον εξάψαλμο". Πάντα δείχνουν δημιουργίες τους για κριτική, όχι γιατί θέλουν κριτική, αλλά γιατί τους αρέσει να ακούνε "μπράβο" και "συγχαρητήρια". Αν αυτό δεν δυμβεί και βρεθεί κάποιος που δεν του αρέσει το έργο, τότε απλώς δηλώνουν ότι "δεν θα ξαναδείξουν ποτέ τίποτε άλλο" (ψέμα!)
7) Οι εμβόλιμοι. Οι άσχετοι που υπάρχουν σε κάθε φόρουμ. Συνήθως, βλέπουν φως και περνάνε, ή είναι γνωστοί ή συνάδελφοι ή ξάδελφοι κάποιου μέλους. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, είναι λίγο "χτυπημένοι" και θέλουν κάπου να πούνε τον πόνο τους. Έτσι, μπορεί σε ιατρικό θεμα να εμφανιστεί ξαφνικά θέμα με τίτλο: "Ποιος έχει ακούσει το νέο cd της Βίσση;" ή σε θεμα για πολιτική να μπει κάποιος και να ρωτήσει: "Γεια σας. Μου αρέσουν οι κούκλες, εσείς νομίζετε ότι είναι κακό;"