Ελληνοτουρκική Φιλία
Δημοσιεύτηκε: 04:38 am 26 03 2007
Έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο ζήτημα τελευταίως με το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ' τάξης του Δημοτικού Σχολείου. Κατάφερα και πήρα στα χέρια μου ένα αντίτυπο. Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι πρόκειται για ένα απαράδεκτο εργαλείο προπαγάνδας. Η κυρία συγγραφέας είναι κατά την δική μου κρίση εντεταλμένο όργανο κάποιων. Δεν είναι δυνατόν τα λάθη να προέρχονται από άγνοια και οι παραλήψεις από αφέλεια. Νομίζω ότι είναι ο καιρός που οι "αριστεροί" πολεμούν σύμφωνα με την γραμμή τους (για να πολεμήσεις το σύστημα πρέπει να γίνεις μέρος του, να το πολεμήσεις από μέσα κτλ) Είναι γεγονός ότι αυτό το μικρό μέρος του ελληνικού πληθυσμού, οι θωλοκουλτουριάρηδες όπως τους αποκαλεί ο φίλος Άδωνις, βρίσκονται παντού, σε όλα τα πόστα, πολεμώντας το σύστημα "από μέσα". Επειδή όμως πολλά λέω χωρίς να τεκμηριώνω, δεν θα συνεχίσω. Θα πώ μόνο πως είναι γεγονός αποδεκτό από οποιονδήποτε έχει τις βασικές ιστορικές γνώσεις και δεν είναι ηλίθιος ότι οι ύπόδουλοι Έλληνες, δεν ήταν απλά υπήκοοι του οθωμανικού κράτους: ήταν σκλάβοι, υπέστησαν διωγμούς, παιδωμαζώματα κτλ. Όχι δεν είμαι υπέρ της διαιώνισης του μίσους, είμαι υπέρ της συμφιλίωσης. Αλοίμονο σε εκείνους που πιστεύουν πως μπορεί να υπάρξει συμφιλίωση αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη. Και δεν φτάνει να δικαιωθούμε τώρα, πρέπει η ιστορική μνήμη να δικαιωθεί. Μακάρι να γίνει πραγματικότητα η ελληνοτουρκική φιλία, αλλά φοβάμαι δεν θα γίνει ποτέ αν δεν αναγνωρισθεί η ιστορία όπως γράφτηκε από τους πρωταγωνιστές και όχι όπως την μακιγιάρουν.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο ενός ακαδημαϊκού για την επανάσταση του 1821, το οποίο κατ' εμέ φαίνεται αντικειμενικό, που δείχνει πως αν θέλει κάποιος να προωθήσει την φιλία, υπάρχει ο σωστός τρόπος:
Η έναρξη όμως της Επαναστάσεως είχε τη φοβερή συνέπεια να περιέλθουν αυτόματα σε κατάσταση ομηρίας το μέγιστο πλήθος των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με κίνδυνο να εξοντωθούν. Η ολική εξόντωσή
τους, αποφασισμένη από τον εξαγριωμένο Σουλτάνο, αποτράπηκε με την άρνηση του θρησκευτικού αρχηγού των Τούρκων Χατζή Χαλίλ Εφέντη να προσυπογράψει τη διαταγή του Σουλτάνου, αλλά και με σύστοιχη προς την άρνηση αυτή οδυνηρή απόφαση του πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ να αποκηρύξει την Επανάσταση. Και ας μην αγνοείται ότι εξοντώθηκαν από
τους Τούρκους οι δύο αυτοί έξοχοι άνδρες, σωτήρες της γενεάς εκείνης των Ελλήνων, όχι ο Ελλην μόνο, αλλά και ο Τούρκος για τη φιλάνθρωπη αυτή συμπεριφορά του.
(Κ. Δεσποτοπούλου,
«Ελληνικά», εκδόσεις Παπαζήση, σ.σ.
25 κ.έπ.).
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο ενός ακαδημαϊκού για την επανάσταση του 1821, το οποίο κατ' εμέ φαίνεται αντικειμενικό, που δείχνει πως αν θέλει κάποιος να προωθήσει την φιλία, υπάρχει ο σωστός τρόπος:
Η έναρξη όμως της Επαναστάσεως είχε τη φοβερή συνέπεια να περιέλθουν αυτόματα σε κατάσταση ομηρίας το μέγιστο πλήθος των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με κίνδυνο να εξοντωθούν. Η ολική εξόντωσή
τους, αποφασισμένη από τον εξαγριωμένο Σουλτάνο, αποτράπηκε με την άρνηση του θρησκευτικού αρχηγού των Τούρκων Χατζή Χαλίλ Εφέντη να προσυπογράψει τη διαταγή του Σουλτάνου, αλλά και με σύστοιχη προς την άρνηση αυτή οδυνηρή απόφαση του πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ να αποκηρύξει την Επανάσταση. Και ας μην αγνοείται ότι εξοντώθηκαν από
τους Τούρκους οι δύο αυτοί έξοχοι άνδρες, σωτήρες της γενεάς εκείνης των Ελλήνων, όχι ο Ελλην μόνο, αλλά και ο Τούρκος για τη φιλάνθρωπη αυτή συμπεριφορά του.
(Κ. Δεσποτοπούλου,
«Ελληνικά», εκδόσεις Παπαζήση, σ.σ.
25 κ.έπ.).