Φόρουμ της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών

Το περιοδικό ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ φιλοξένησε στο τέυχος του Σεπτεμβρίου 1998 άρθρο του Θανάση Δίκαιου με θέμα:
"Βορειοηπειρωτικοί Σύλλογοι και το τέλος του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος"
Σχετικά παλιό μεν αλλά πιστεύω ότι πρέπει να μας προβληματίσει.

Εν περιλήψει, για οικονομία χώρου και χρόνου, ο αρθρογράφος περιγράφει αρχικά την πορεία του ζητήματος από το 1990 και έπειτα: ίδρυση ΟΜΟΝΟΙΑΣ από έμπιστα στελέχη του καθεστώτος Αλία, ίδρυση Συλλόγου πρώην Πολιτικών Κρατουμένων, ανάληψη ηγεσίας ΟΜΟΝΟΙΑΣ από την "πατριωτική" της πτέρυγα, διαδηλώσεις για απέλαση Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Μαηδώνη, γεγονότα Επισκοπής, δίκη των 5 και παρακμή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ, ανικανότητα και αδιαφορία του ελληνικού κράτους για χειρισμό της κρίσης κατά τη διάρκεια της εξέγερσης 1997, άδειασμα Β. Ηπείρου.

Αντιγράφω τα σημεία όπου γίνεται αναφορά στα βορειοηπειρωτικά σωματεία:

Μία πολιτική ομάδα που δεν ανταποκρίθηκε επαρκώς στο ρόλο της, ήταν οι σύλλογοι τω Ελλήνων διδασκάλων Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα.
Έχουν βέβαια το ελαφρυντικό ότι σταδιακά έμειναν χωρίς μαθητές από τη μία και από την άλλη με καθυστερημένες ή και χωρίς χρηματικές απολαβές, τις οποίες είχε υποσχεθεί το ελληνικό κράτος. Η γενικότερη αδυναμία της προσφοράς των δασκάλωνείναι ευνόητο ότι συνδέεται άμεσα με την επικρατούσα κατάσταση στην Αλβανία αλλά και στην ελληνική μειονότητα.
Ένας γυναικείος σύλλογος, οι "Τζαβέλαινες", με πρόεδρο τη Μαρία Σκόπα από τη Γλύνα, κινήθηκε σε πολιτιστικό επίπεδο. Δυστυχώς, ο σύλλογος αυτός πολύ σύντομα απογοήτευσε. Αναμείχθηκε με τις δραστηριότητες του χορευτικού συγκροτήματος παραδοσιακών χορών της Δερβιτσάνης, συμμετείχε σε περιοδείες στην Ελλάδα και μετά τον αρχικό πατριωτικό ενθουσιασμό εσιώπησαν. Το χορευτικό συγκρότημα Δερβιτσάνης διαλύθηκε και οι "Τζαβέλαινες" έπεσαν σε χειμερία νάρκη. Γιατί τάχα;

Σωματεία βορειοηπειρωτικά στην Αθήνα υπήρχαν πολλά, κάθε περιοχή της Β. Ηπείρου είχε και το δικό της. Όμως συνήθως ήταν πολιτιστικά και περιορίστηκαν στην έκδοση ληξιαρχικών πράξεων - αποδείξεων καταγωγής κατά τρόπο πολλάκις απρόσεκτο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν σοβαρές υπόνοιες στις αρχές και να αμφισβητούν την γνησιότητα αυτών. Δεν έλειψαν επίσης και περιπτώσεις σωματείων- σφραγίδων που προχώρησαν ακόμη παραπέρα. Αποτέλεσμα κάποιοι να επωφεληθούν οικονομικώς και με την έκδοση "πιστοποιητικών" να αμαυρώσουν την εικόνα βορ/τικών σωματείων, στελεχών και γνησίων πιστοποιητικών (άνευ εισαγωγικών).
Τα προεδρεία αυτών των σωματείων αντί να συσπειρώσουν τους συγχωριανούς τους, έστω τοπικά, ασχολήθηκαν με τη διοργάνωση κοινωνικών εκδηλώσεων για δημόσιες σχέσεις λαι λαχειοφόρους αγορές.

Μοναδική εξαίρεση, που υψώνεται σαν φάρος μες στο σκοτάδι της διαφθοράς, μένει η ΕΝΩΣΗ ΧΕΙΜΑΡΡΙΩΤΩΝ. Με πρόεδρο τον (δάσκαλο) Δ. Δημαλέξη κρατήθηκε στα όρια της αξιοπρέπειας και της σοβαρότητας. Ακόμα και τις ημέρες πείνας και τρόμου η Χειμάρρα ένιωσε την ευεργετική παρουσία της Ενώσεως. Επιπλέον η πολιτική βούληση που υπήρξε κατά τη διάρκεια της εξεγέρσεως είχε αποτέλεσμα να γυρίσουν πίσω και να μην υποστεί η Χειμάρρα φθορές και θανάτους από επιδρομές αλβανικών συμμοριών. Αν και οι υπόλοιποι σύλλογοι έκαναν αυτό που έπρεπε την περίοδο της εξέγερσης, δηλαδή να οργανώσουν ομάδες αυτοπροστασίας του χωριού τους με νέους- τα όπλα υπήρχαν- τότε δεν θα θρηνούσαν νεκρούς, ληστείες, απαγωγές, λεηλασίες.
Ατυχώς, η έλλειψη ενδιαφέροντος, η ανυπομονησία και η ξεροκεφαλιά που βασιλεύει στο χώρο νίκησε το φιλότιμο, την επιμονή τον αγώνα με αξιοπρέπεια. Η Ένωση βρίσκεται προ του φάσματος του λουκέτου. Οι Χειμαρριώτες που το αλβανικό κράτος δεν τους αναγνωρίζει ως Έλληνες, όταν έρθει η ώρα της καταμέτρησης, θα βρεθούν ανέτοιμοι και θα υποστούν τις συνέπειες της αδιαφορίας τους.

(σημ. Priest: τα γεγονότα των δημοτικών εκλογών 2003 και η δράση της Ε.Χ. διέψευσαν τις αρνητικές εκτιμήσεις του αρθρογράφου)

Σε ένα σημείο γίνεται αναφορά και στον σύλλογο Διγενής Ακρίτας:
"Στην αρχή τα μέλη του Συλλόγου ήταν από την Άνω Δρόπολη, όταν όμως με μηχανορραφίες έγινε πρόεδρος ο Χρ. Ντούτσης, ο σύλλογος δέχθηκε στις αγκάλες του μέλη απ' όλη την ευρύτερη περιοχή. Σημειώστε παρακαλώ ότι ο Χρ. Ντούσης ήταν επί Χότζα ο... υπεύθυνος της διανομής ψωμιού στην Άνω Δρόπολη, άρα έμπιστο στέλεχος του αλβανικού κομμουνιστικού καθεστώτος."


Στη δεκαετία του '80 σημαντικό ρόλο έπαιξε η ΣΦΕΒΑ (Συντονιστική Φοιτιτική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα). Ιδρύθηκε το 1982 και υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Μητροπολίτη Πωγωνιανής και Κονίτσης και Εξάρχου Β. Ηπείρου Σεβαστιανού η οργάνωση επεκτάθηκε σύντομα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Σκοπός της ήταν η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τα δίκαια της Β. Ηπείρου και με το άνοιγμα των συνόρων η περίθαλψη-εκπαίδευση των Βορειοηπειρωτών.
Η δράση του Σεβαστιανού ενόχλησε και την κυβέρνηση των Τιράνων. Η πλούσια υπέρ του βιβλιογραφία έχει να επιδείξει μέχρι δημοσιεύματα περί οργανώσεως σχεδίου δολοφονίας του. Εντεύθεν των συνόρων η αντιμετώπιση του ήταν άσχημη. Ο τρόπος που οι δυνάμεις της Αριστεράς και της... Προόδου αντιμετώπισαν το Βορειοηπειρωτικό ήταν ο ίδιος στη στάση τους απέναντι στον αγώνα του Σεβαστιανού.
Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις έγιναν και αντιδιαδηλώσεις όταν η ΣΦΕΒΑ παραέγινε μαχητική-ενοχλητική. Αυτά στις αρχές της δεκαετίας του '80 σε μια εποχή που κυριαρχούσε η πολιτική συγκλίσεως με τα Τίρανα (πολιτική Παπούλια) και το καθεστώς Χότζα προεβάλλετο από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ως άξιο μιμήσεως και παραδειγματισμού.
Η απώλεια του Σεβαστιανού από την επάρατη νόσο στέρησε από τη ΣΦΕΒΑ τη μαχητικότητα της και την πυξίδα της, έτσι τελευταίως περιορίστηκε στις αποστολές τροφίμων-βοήθειας και στην οργάνωση φροντιστηρίων ελληνικής γλώσσας στη Β. Ήπειρο. Ίσως το μεγαλύτερο έργο του Σεβαστιανού να μην ήταν η οργάνωση διαδηλώσεων ανά την Ελλάδα, αλλά η ύψωση ενός μεγάλου Σταυρού στο χωριό Μαυρόπουλο (ορατό απ' τον κάμπο της Δρόπολης), που φωτιζόταν το βράδυ και η λειτουργία ισχυρού συστήματος μεγαφώνων που εξέπεμπε προς τη Β. Ήπειρο από τα σύνορα και μετέδιδε λειτουργίες και πύρινους λόγους.
Η αντίδραση προς την πατριωτική γραμμή του Σεβαστιανού ήταν οργανωμένη. Έφθασε τα χρόνια εκείνα ακόμη και στο σημείο να ιδρυθεί σύλλογος αλβανικής φιλίας στα Ιωάννινα με την επωνυμία "Εμβέρ Χότζα" για να αντιστρατευθεί τη ΣΦΕΒΑ. Αλλά και στην πρωτεύουσα ο τότε δήμαρχος Νικαίας Στ. Λογοθέτης το 1984 έκανε το σύλλογο ελληνοαλαβανικής φιλίας και βράβευσε τον Αλβανό πρέσβη (γενίτσαρο) Ξενοφώντα Νούση.
Η φωνή της Β. Ηπείρου συνδέθηκε για πολλά χρόνια με τον Σεβαστιανό. Η λειτουργία ενός δραστήριου πατριωτικού κέντρου τόσο κοντά στα σύνορα είχε δημιουργήσει προβλήματα στα Τίρανα και τους υποστηρικτές τους.

συνεχίζεται...

Συνέχεια άρθρου...

Η ΕΝΒΗ (Εθνική Νεολαία Βορείου Ηπείρου) ιδρύθηκε το 1992, με πρόεδρο τον Χαράλαμπο Καραθάνο και με σκοπό την οργάνωση νεολαίας Βορειοηπειρωτών. Η πορεία της μπορεί να χαρακτηριστεί ατυχής και πικρή ιστορία χαμένων ευκαιριών. Πορεία χωρίς πυξίδα, αλλοπρόσαλη και ευκαιριακή, με την έννοια της αδυναμίας διαμορφώσεως των εξελίξεων. Πάντα ακολουθώντας τες ασθμαίνοντας και με ενέργειες στις οποίες έλειπε η βούληση. Αποτέλεσμα, η κατάληξη σε χοροεσπερίδες με διατράνωση παραγοντισμού και αρκετού βεντετισμού.

Ο σύλλογος Κορυτσάς ΣΕΛΑΣΦΟΡΟΣ δεν κατάφερε τίποτε το ουσιαστικό στην περιοχή του. Δεν κατάφερε το εδώ και δεκαετίες Μονομελές Συμβούλιο του (αποτελούμενο από τον πρόεδρο του κ. Σωκρατίδη) να αποφύγει κανένα από τα "ψεγάδια" που διακρίνουν τα βορ/τικά σωματεία.

Η ΚΕΒΑ (Κεντρική Επιτροπή Βορειοηπειρωτικού Αγώνα), υπό την ηγεσία του εκλειπόντος Αρχιεπισκόπου Ελλάδος Σεραφείμ, αρχικά έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο, πολλές πτυχές του οποίου -και ορθώς- δεν είναι ακόμη γνωστές (Όλυμπος 1961). Η ΚΕΒΑ επηρεάστηκε σημαντικά από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Σημαντικό ρόλο στην πορεία ή στη "βραχυκύκλωση" της έπαιξαν οι παράγοντες του απόδημου Ελληνισμού
στις ΗΠΑ. Η ιδιότητα της και ο χαρακτήρας της ως Κεντρικού, Καθοριστικού και Δευτεροβαθμίου -θα λέγαμε- Οργάνου περιορίστηκε σε δυναμισμό και δυνατότητες, ένεκα της επικρατούσης καταστάσεως στις πρωτοβάθμιες βορειοηπειρωτικές οργανώσεις και στον απόδημο Ελληνισμό (Καναδάς, Αυστραλία, ΗΠΑ).

Το ΙΒΕ (Ίδρυμα Βορειοηπειρωτικών Ερευνών) στα Ιωάννινα λειτουργεί με σκοπό τη διάσωση της λαογραφικής και πολιτιστικής παράδοσης. Στη δίκη των 5 της ΟΜΟΝΟΙΑΣ το 1994, το αλβανικό κράτος παρουσίασε τεκμήρια ότι "το ΙΒΕ εξόπλιζε Βορειοηπειρώτες με κυνηγετικά όπλα" με σκοπό την αυτοπροστασία-επανάσταση. Βάσει αυτών των σοβαρών κατηγοριών, καταδικάστηκαν άδικα τα ηγετικά στελέχη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Το ίδρυμα έκτοτε έχει ατονήσει, εκτός της αποστολής τροφίμων κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 1997 και άλλων εκδηλώσεων.

Το ΕΙΥΑΠΟΕ (Ελληνικό Ίδρυμα Υποδοχής και Αποκατάστασης Ομογενών Ελλήνων) ιδρύθηκε αρχικά για την αντιμετώπιση του προβλήματος του κύματος των Ποντίων προσφύγων από την κατάρευση της ΕΣΣΔ, αλλά άνοιξε γραφεία και στα Ιωάννινα, όταν εμφανίστηκε το κύμα Βορειοηπειρωτών. Είναι πραγματικά θαυμαστός ο τρόπος του ελληνικού κράτους, που ποτέ δε προλαβαίνει τις κρίσεις και αντιδρά λαχανιασμένο μετά την εκδήλωση τους πάντα με λύσεις απελπισίας!
Φυσικά το ΕΙΥΑΠΟΕ μπόρεσε μόνο να καταχωνιάζει τους πρόσφυγες σε "τολ" άθλιων στρατοπέδων και αργότερα μη έχοντας τι να κάνει τους διοχέτευσε ανεφοδίαστους στην ελληνική επικράτεια -να κάνουν τι;
Το ίδρυμα έστειλε και πολλές αποστολές τροφίμων κατά την εξέγερση. Δυστυχώς ετέθη υπό εισαγγελικό έλεγχο, για να εξακριβωθεί τι απέγιναν 7 δις δρχ που του είχαν δοθεί από την κυβέρνηση για να παράγει έργο το οποίο δεν έγινε!

Οι βορ/τικές οργανώσεις στην Αμερική ενώθηκαν και σχημάτισαν την ΠΟΑΚΑ (Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αμερικής Καναδά Αυστραλίας). Η ΠΟΑΚΑ διενήργησε παλιότερα πολλά συλλαλητήρια-διαδηλώσεις, επέδωσε ψηφίσματα στον ΟΗΕ και συγκέντρωσε ένα πολύ σεβαστό ποσό για τον αγώνα. Και το συγκεντρωμένο κεφάλαιο και τα ψηφίσματα της ΠΟΑΚΑ δεν έφεραν κάποιο απτό αποτέλεσμα.

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε και τις "ομάδες" εφοπλιστών, οι οποίες για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια επενέβησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο βορειοηπειρωτικό πάντα όμως χωρίς σοβαρό αποτέλεσμα.
Η δράση τους παρέμεινε στο επίπεδο της ενασχόλησης - χόμπι.
Αν έστω κι ένας απ' αυτούς ήθελε πραγματικά να βοηθήσει, τότε οι "σωστές" οργανώσεις που υπήρχαν θα είχαν κατορθώσει να επιτελέσουν πραγματικό έργο με απτά αποτελέσματα.
Αξιόλογη προσπάθεια έκανε ο κ. Γ. Λάτσης ο οποίος διέθεσε ένα σημαντικότατο ποσό για βοήθεια των Βορειοηπειρωτών. Η χρηματοδότηση ακολούθησε την οδό της οικονομικής βοήθειας, για αγορά αγροτικών μηχανημάτων, βιομηχανικού εξοπλισμού, λειτουργία εκπαιδευτηρίων στην Ήπειρο για επαγγελματική τεχνική εκπαίδευση κλπ.
Η κεντρική ιδέα ήταν σωστή, το λάθος όμως ήταν ότι η πολιτική της Αλβανίας και η έλλειψη πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης είχαν αποτέλεσμα να μην παραμείνει ο Ελληνισμός στη Β. Ήπειρο. Ακολούθησε η κατάσχεση των τρακτέρ που δόθηκαν και το κλείσιμο των εταιρειών...

Άρθρου συνέχεια...

Κρίσεις - συμπεράσματα

Όποιος Έλληνας ασχοληθεί με το Βορειοηπειρωτικό και την ιστορία του θα γεμίσει την καρδιά του με πίκρα για τις χαμένες ευκαιρίες, την ανικανότητα των "αρμοδίων", τη μικροψυχία, το χρηματισμό και την προδοσία πολλών.
Μεγάλες ευκαιρίες για την απελευθέρωση της Β. Ηπείρου και ενσωμάτωση της στον εθνικό κορμό υπήρξαν πολλές...
... Πάλι το 1990 κάτι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα προς την πλευρά της Αυτονομίας, αλλά δεν υπήρχε η κυβερνητική βούληση.
Οι τελευταίες μεγάλες ευκαιρίες στο Βορ/τικό υπήρξαν το 1997 με την εξέγερση στη νότιο Αλβανία και το 1998 με την παράλληλη κρίση στο Κοσσυφοπέδιο.
Γι' αυτές τις δύο χαμένες ευκαιρίες η ευθύνη πέφτει σχεδόν αποκλειστικά στις πλάτες των ίδιων των Βορειοηπειρωτών και δεν υπάρχει καμμία δικαιολογία πλέον.
Το Βορ/τικο υπήρξε θύμα της ιδεολογικής σύγκρουσης διεθνισμού - εθνικισμού. Προ του 1990 δε όποια φωνή μιλούσε για τη Β. Ήπειρο - που έθιγε το καθεστώς του "χαρισματικού ηγέτη" Εμβέρ Χότζα- αμέσως στιγματιζόταν ως "φασιστική". Βλέπετε οι Σαντινίστας και οι Ούγκα-Μπούγκα μας ενδιαφέρουν "ιδεολογικώς" περισσότερο από τους Βορειοηπειρώτες.
Ουσιαστικά το Βορ/τικό ζήτημα έχει κλείσει, παρ' όλο που ο Γεώργιος Παπανδρέου (Γέρος της Δημοκρατίας) εξόρκιζε τους πάντες υπέρ του αντιθέτου...
Ποιοι όμως είναι υπεύθυνοι για την εξέλιξη του Βορ/τικού και την τραγική του κατάληξη;
Πρώτα πρώτα είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούμενες κατά πόδας από τις αλβανικές, που όμως στο κάτω κάτω φέρθηκαν πατριωτικά για τα συμφέροντα του λαού τους.
Έπειτα είναι οι υπεύθυνοι των ελληνικών συλλόγων-σωματείων- συνδέσμων-οργανώσεων, που οι περισσότεροι φάνηκαν ανίκανοι να εκπληρώσουν το ρόλο που έπρεπε και επιδόθηκαν -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- σε ένα όργιο εμπορίου βίζας-κάρτας, σε συνεργασία με υπαλλήλους του Προξενείου στο Αργυρόκαστρο και της Πρεσβείας στα Τίρανα.
Μόνο το θέμα των "γραμμών" (βίζας) από το Προξενείο Αργυροκάστρου το 1997 (30.000 βίζες Αλβανών προς 200.000 δρχ. με πόσο ισούται κύριοι; Την απάντηση την ξέρει το ΥΠΕΞ) εάν εξεταστεί, καταλαβαίνει κανείς γιατί χάθηκε η Β. Ήπειρος.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι ένα μεγάλο μέρος ευθύνης για τον χαμό της ΒΗ πέφτει και στις πλάτες των ίδιων των Βορ/τών. Φυσικά και έχουν πολλά δικαιολογητικά, το πως τους έχει διαπλάσει το κομμουνιστικό αλβανικό κράτος, την αναλγησία του ελλαδικού κράτους κλπ.
Όμως και αυτοί, όταν διεμορφώθησαν οι συνθήκες και υπήρξαν οι προϋποθέσεις και οι ευκαιρίες, αδιαφόρησαν για τα πάντα πλην της προσωπικής τους ευτυχίας. Ενώ υπήρχαν Ελλαδίτες νέοι που έτρεχαν σε συλλαλητήρια, έκαναν αφισοκολλήσεις και αγώνα υπέρ της Β. Ηπείρου, πολλοί νεαροί Βορ/τες έτρεχαν να κάνουν περιουσία και να διασκεδάσουν.
Ενώ μαζεύτηκαν χιλιάδες Αλβανοί σε προεκλογικ'ές εκδηλώσεις που έκανε ο Φάτος Νάνο στην Ελλάδα, σε αντίστοιχες εκδηλώσεις της ΟΜΟΝΟΙΑΣ οι Βορ/τες ήταν 200-300.
Στους συλόγους -σωματεία που διαχειρίζονταν το Βορ/τικό υπήρξε μεγάλη προσέλευση μόνο όταν επρόκειτο να δωθεί κάποιο πιστοποιητικό καταγωγής. Αντί να πλημμυρίσουν οι σύλλογοι με Βορ/τες που να αγωνίζονται με αφισοκολλήσεις-πορείες-διαδηλώσεις, αναγκάστηκαν κάποιοι σύλλογοι -για να αντιπροσωπευθούν με σημαιοφόρους σε ΕΘΝΙΚΗ εκδήλωση- να προσλάβουν Αλβανούς. Έτσι οι σύλλογοι έπεσαν στα χέρια των ανθρώπων που τους έχουν τώρα και με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αυτό βεβαίως δεν είναι τωρινό φαινόμενο των "αμόρφωτων" Βορ/των που ήρθαν από πάνω. Είναι από παλιότερα έτσι. Ο εκκλιπών Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ είχε καυτηριάσει τα προεδρεία των συλλόγων για χρηματισμό και αδιαφορία σε λόγο του. Και, φυσικά, αυτοί ήταν οι Βορ/τες που είχαν βρεθεί στην Ελλάδα όταν έκλεισαν τα σύνορα και διέθεταν και μόρφωση και επαγγελματικώς είχαν αποκατασταθεί. Και όμως από έργο μηδέν.
Φυσικό είναι λοιπόν τώρα που ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης, ευρωβουλευτής της Πολιτικής Άνοιξης, έθεσε θέμα ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να μην ταχθούν στο πλευρό του οι βορ/τικοί σύλλογοι και οργανώσεις, έστω κι αν έχει ψηφίσει η ΟΜΟΝΟΙΑ για αυτονομία σε μυστική συνεδρίαση.
Και τι απάντησε ο προεδρεύων του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΕ κ. Χέντερσον στον Κακλαμάνη;
"Το θέμα δεν έχει τεθεί στο Συμβούλιο από την ελληνική κυβέρνηση!"
Στην ίδια απάντηση του Χέντερσον διαβάζουμε: " Η αλβανική κυβέρνηση θα πρέπει να αναγνωρίσει μέσα στα σύνορα της ότι υπάρχουν ειδικές καταστάσεις που πρέπει να κατοχυρωθούν για την ελληνική μειονότηταπου διαβιεί στο νότιο τμήμα της Αλβανίας."
Έτσι λοιπόν η ΕΕ, δια των πλέον επίσημων χειλέων, αναγνωρίζει ότι θα πρέπει να υπάρξουν ειδικές ρυθμίσεις για την ασφάλεια και την ευημερία των Βορ/των στην πατρογονική τους γη, διαψεύδοντας εκείνες τις φωνές στην Ελλάδα που θεωρούσαν ουτοπιστική μια τέτοια επιδίωξη.
Η αποστροφή της ομιλίας του Χέντερσον λέει χαρακτηριστικά: "Πρέπει να υπάρχει συνέπεια μεταξύ των δηλώσεων της αλβανικής κυβέρνησης σχετικά με την παροχή μεγαλύτερης ελευθερίας των Κοσοβάρων και της κατάστασης της ελληνικής μειονότητας που ζει στο νότιο τμήμα της Αλβανίας".
Αυτά για όσους καταλαβαίνουν την απλή λογική!
Πως αντέδρασε το ΥΠΕΞ σε αυτά;...

(ο αρθρογράφος τελειώνει θεωρώντας δεδομένο τον "θάνατο" της ΒΗ και φέρει το ελληνικό κράτος προ των ευθυνών του για όσα θα συμβούν στο εσωτερικό του ύστερα από όλα όσα γίνονται στα Βαλκάνια)

Το άρθρο αυτό λοιπόν, γράφτηκε πριν 8 χρόνια.
Από τότε υπάρχουν σίγουρα εξελίξεις, το θέμα είναι αν εμείς τις προλαβαίνουμε και τις χειριζόμαστε όπως πρέπει.
Ο κ. Δίκαιος (από ελλαδίτικη σαφώς σκοπιά) γράφει κάποιες πικρές αλήθειες για τη στάση που έχουμε κρατήσει, πράγμα που για μένα ισχύει και σήμερα, 8 χρόνια μετά.

Ο "Βενιαμίν" του forum, ο Πωγωνήσιος Ορέστης εξέφρασε μεταξύ σοβαρού και αστείου μία πολύ καλή απορία:
"Αν πάρουμε τελικά διπλή υπηκοότητα, θα σταματήσουμε να μπαίνουμε στο forum;"

Εγώ θα το πάω ακόμα πιο πέρα και θα απευθυνθώ στους σημερινές υπαρκτές ενώσεις Βορειοηπειρωτών:
την ΟΣΕΒ ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ και τη ΝΕΟΛΑΙΑ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ.
Πολύ περισσότερο στη δεύτερη που μας φιλοξενεί μέσα από το forum της ιστοσελίδας της και η ίδια μέχρι στιγμής στέκεται σε γενικές γραμμές στο ύψος της.
Κυρίοι, όταν πάρουμε και την ελληνική υπηκοότητα εσάς άραγε, ποιος θα είναι ο ρόλος σας, εφόσον θα ζούμε ευτυχισμένοι μακρυά από την ιδιαίτερη πατρίδα μας και θα έχουν λυθεί μια και καλή από τη μια μέρα στην άλλη, όλα μας τα προβλήματα;
Μήπως θα περιοριστείτε στις χοροεσπερίδες (στις οποίες έτσι κι αλλιώς οι βορ/τικοί σύλλογοι είναι μόνιμοι πρωταθλητές) και τα πάρτυ, όπου κοινό μας σημείο και αφορμή θα είναι η καταγωγή μας;

Η απάντηση ας δοθεί σε λίγα χρόνια με πράξεις.

Φίλε priest,Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΕΡΜΑ.
ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ.
ΔΙΝΕΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΑ ΓΛΕΝΤΙΑ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΕΝΑΝ ΤΟΝΟ ΕΙΡΩΝΙΑΣ....
ΧΟΡΟΣ , ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ, ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ;;;;;
ΠΑΡΤΥ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΜΠΟΥΡΩΘΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ.
ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ;;;;;;
ΟΙ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ,ΟΙ ΗΜΕΡΙΔΕΣ, ΟΙ ΕΚΔΡΟΜΕΣ , ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ, Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΑΤΕΡΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΛΠ.ΚΛΠ.ΚΛΠ ΘΑ ΛΥΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

[img]http://www.sfeva.gr/dat/{ac7f9bb8-32e8-4f86-a19b-0f391e01f8c4}/file.jpg[/img]