Φόρουμ της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών

Πόνημα νο 7 και έσχατον


Τελικά ρε φίλε το να εκτεθείς, θέλει κότσια, το να βγάλεις τον εαυτό σου φόρα παρτίδα σε δημόσια θέα, να προτείνεις, να προβάλεις τις ιδέες σου, το να παλεύεις γι’ αυτές θέλει αυταπάρνηση, έμπνευση, ηθικές αντιστάσεις και προπάντων γερό στομάχι. Θέλει κότσια φίλε μου να βγεις στη σκηνή, πρέπει να μη φοβάσαι άλλοτε να αντικρούσεις κι άλλοτε να δεχτείς, να μη φοβάσαι να ακουστείς, να λοιδορηθείς, να συγκρουστείς! Αυτός ο φόβος είναι η αιτία της κοινωνικής ηττοπάθειας που μας πλήττει. Αυτή σου η cool αδιαφορία, φίλε, είναι που γεννάει τους πουλημένους ηγέτες του μέλλοντός σου. Το να βγεις μπροστά, θέλει κότσια, και τα κότσια θα σου δείξουν μέχρι που μπορείς να φτάσεις, αλλά αυτό δε φτάνει, φίλε μου. Για να σπάσεις τα όρια σου χρειάζεσαι γνώση!
Κι αν οι γενιές οι άλλες συνήθισαν να ζουν στο περιθώριο, κι αν έμαθαν μοιρολατρικά να βλέπουν τη ζωή τους, ακόμα και η δικιά μας η γενιά, η γενιά της ελευθερίας, πνίγει το χρίσμα της, στο αφροχείλισμα μιας εποχής που τα πάντα μοιάζουν να είναι στημένα και μοιρασμένα από την αρχή. Σε ακούω φίλε να λες πως : «Εγώ αν ...και θα..... και άμα...». Φίλε μου κάνε το, κι ας χάσεις, τόλμησε κι ας προδοθείς, ζήσε με τη συνείδηση σου ήσυχη! Μην αφήσεις να σου κάψουν τα φτερά! Βγες έξω, κουνήσου, πάλεψε, διεκδίκησε αλλά κυρίως συστήσου στον εαυτό σου και τους άλλους: βροντοφώναξέ το ότι είσαι βορειοηπειρώτης!. .....Σπάσε τα σύνορα της μιζέριας σου!
Πριν η ιστορία σε καταγράψει ως απόντα, πριν θρηνήσεις τη δικιά σου φλεγόμενη Πομπηία, αναλογίσου την ευθηνή σου φίλε μου. Πριν τα όνειρα σου γίνουν ανέστια, πριν οι χίμαιρες της πατρίδας που εγκατέλειψες σε κυνηγήσουν, πάρε μια απόφαση. Παράτα πίσω σου τους μεσημεριανόπληκτους καναπέδες της λήθης σου, τα ποτισμένα με μπόμπες τραπέζια της βαρεμάρας σου. Βγες και συ μπροστά. Δεν είναι ρε φίλε που μας χρειάζεται η πατρίδα , είναι που εμείς χρειαζόμαστε αυτήν. Κι αν είναι να κάνεις κάποτε κάτι για σένα, για μας, για την περηφάνια των παιδιών σου, καλύτερα να το πράξεις τώρα. Εδώ και τώρα, γιατί η αλήθεια είναι πάντοτε τώρα! Τώρα δημιουργείς το μέλλον το δικό σου. Τώρα μπορείς να αφήσεις πίσω σου το όποιο παρελθόν σε βαραίνει!
Δε μου απάντησες ακόμη φίλε μου!
Έχεις τα αρχ..ια?

Αφιερωμένο στο φίλο μου Α., καθώς και τις λοιπές πολύτιμες «αδρανούσες» εφεδρείες της βορειοηπειρωτικής νεολαίας.

Δια το γνήσιον της αντι...γραφής

ο μεφιστοφελής (επαναστάτης)

Η ώρα έρχεται φίλε, η ώρα τους καθαρισμού, του οργώματος, της σποράς, η ώρα της ελπίδας για μια νέα σοδιά, η ώρα της καρποφορίας, η ώρα της προσδοκίας καρπών. Σάπισαν τα γαϊδουράγκαθα φίλε, σάπισαν και ας σπέρνουν καινούργια κάθε μέρα, έχουν και αυτά σάπιες ρίζες.
Το αφήσαμε το χωράφι ακαλλιέργητο τόσα χρόνια, απότιστο, χωρίς αυλάκια, χωρίς νερό. Δεν βάλαμε τα χέρια μέσα να καθαρίσουμε τα χόρτα φίλε, φύτρωναν περισσότερα από όσα μπορούσαμε να κόψουμε, τα αφήσαμε φίλε, έγιναν πολλά, ατρόφησαν, σαπίζουν. Θες τρακτέρ και εργαλεία φίλε να τα καθαρίσεις και ας είναι σάπια, είναι πολλά, βαριά. Δεν έχεις άλλο χωράφι φίλε να τα πετάξεις, πρέπει να τα αναποδογυρίσεις να γίνουν κοπριά, χρήσιμη για να μεγαλώσουν τα νέα υγιή φυτά σου. Η κοπριά θα επιταχύνει την βλάστηση φίλε, την ωρίμανση, τις ελπίδες να μαζεύεις καρπούς πριν από τον καύσωνα.
Θες γρήγορα, δυνατά και κοφτερά εργαλεία φίλε, θες άλογα στο τρακτέρ σου, θες βενζίνη, θες καλούς σπόρους. Γίνονται, φτιάχνονται, μαζεύονται, έρχεται η ώρα τους…
Έχουμε ήδη κλαδευτήρι, μπαλτά και τσεκούρι φίλε, ξεκινήσαμε από το μεγάλο δέντρο στην μέση τους αγρού, που επιβίωσε με τις βαθιές του ρίζες, αλλά δεν καρποφόρησε ποτέ τόσα χρόνια… το κλαδέψαμε, θα το κάνουμε καρποφόρο, θα το έχουμε ως σκιά να προστατεύει τα σπαρτά γύρω του τις καυτές μέρες που έρχονται, ως τροφή, ως εμπόρευμα για να αγοράσουμε αγαθά…
Θα μας συντηρήσει μέχρι να βρεθεί νερό, να φτιάξουμε αυλάκια με τα διπλανά ποτισμένα χωράφια, να αγοράσουμε μηχανήματα και να βρούμε καθαρή βενζίνη…
Δύσκολο φίλε… αλλά κατορθωτό… θέλει αρχ…α ναι, αλλά εμείς έχουμε μάθει να επιβιώνουμε με τα αρχ…α μας… θέλει όμως και εργαλεία, μέθοδο, τρόπο, γνώση, υπομονή…
Συνέχισε να σκάβεις για νερό φίλε…συνέχισε να τρυπάς με τα πονήματά σου… ίσως για μια μοναδική φορά η τύχη να μας ευνοήσει… ίσως…
απλά εγώ δεν πιστεύω στην τύχη φίλε… ούτε στην θεά της…
η σπορά δεν θα αργήσει…
δεν είναι επαιτεία της πατρίδας … είναι απαίτηση… υποχρέωση.. μοίρα… πεπρωμένο…
και δεν θα αποτύχουμε… δεν μας επιτρέπεται…

Μετά υποσχέσεως,
The Always Flying Tziobori

Σήμερον την πρώτη ώρα μετά την μ.μ. (μετά μεφιστοφέλη) επανάσταση!

ωραία αυτά που μας αραδειάζεις,αλλά αν δει κανείς εσένα και την παρέα σου θα καταλάβει πώς είναι μια άτυχη έμπνευση της στιγμής,δεν σβήνει η λήθη και επανέρχεται ο ενθουσιασμόςμε το να προβάλλετε εσείς και 7 -8 ανθρώποι της φάτσες τους.ουσιαστικά δεν έχω τίποτα με εσάς,αλλά μου έχει μείνει αυτή η εικόνα στο ξενοδοχείο,στις εκλογές.μία εικόνα κακομοιριάς και μιζέριας άπο κάποια άτομα που πάνε να γίνουν οι ζορο του κακοπαθημένου αυτού ζητήματος.Απο που και ως που;για λίγη προσωπικη προβολή;πότε πήγατε εσείς στη τότε ΝΕΒ και παρουσιάσετε της <πρωτοβουλίες>σας;έπρεπε τάχα να περιμένετε της εκλογές;γιατί;ίσος για το αυτονόητο....και τη θέλετε τώρα νας πιστέψουμε και να σας αποδεχτούμε;οχι,τα παιδιά της ΝΕΒ,εμείς ο απλός λαός που καταλαβαίνει πέρι τίνος πρόκειται και πραγματικά αηδιάζει με την εμμονή κάποιον ανθρώπων σώνει κια καλά να νομιμοποιήσουν τα ληστρικά τους κατορθώματα εις βάρος αυτου του πολυπαθούς ζητήματος κια εις βάρος της νοημοσύνης μας....ΕΛΕΟΣ....δεν σας θέλουμε...

Στο βιβλίο των ηρώων του τρόμου βρήκα τις φάτσες που ζητούσες χθες,
ζαρωμένος στη γωνιά του δρόμου περνάς τις μέρες σου με προσευχές
Ένοχος για κάποια αιτία που δεν την έμαθες ποτέ
πες μας ρε φίλε ποιός θεός σ' ορίζει; ποιός σε γεμίζει μ' ενοχές;

Μεσ' απ' τ' αντερά σου σκούζει τ' όρνιο που σου τρώει τα σωθικά
του Χριστού φοράει το χιτώνιο και έχει το πρόσωπο του Μαρξ
Έχει φροϋδικές ρυτίδες και τα νύχια του γαμψά
τα χίλια πρόσωπα που σου 'χει δώσει είναι της Μέδουσας στοιχεία.

Δηλώνω εμπνευσμένη από τον Κομαντάντε και ιδού το αποτέλεσμα...

Wind o change



Περιττή η παράθεση των στίχων...

Με βαθύτατη εκτίμηση...

στο ξενοδοχείο εννοούσα και μου έμειναν οι αγριεμένες φάτσες σας,είχατε μια έκφραση λες και τι θα κάνατε.και τι θα κάνετε στην τελική,μια τρύπα στο νερό,απλά θα χαζέψετε λίγο με το ψώνιο σας πάλι εις βάρος του υποτίθεται β.η .ενδιαφέροντος.και καλά τώρα,έτσι, να έχουμε κάτι να λέμε.....και εσείς ξέρετε την αλήθεια για το ποιον σας,απλά μην μας προκαλείτε.....

Απογάλια, θα πέσεις.

Ηθικό δίδαγμα.
Έδωσε στους στρατιώτες του ένας ηγέτης να σπάσουν στη μέση ένα μάτσο σπίρτα. Κανείς δεν μπόρεσε.
Τότε ένα μικρό παιδάκι πλησίασε και άρχισε να τα σπάει στη μέση αλλά ένα-ένα.